Wszystko o dzikich pszczołach: wygląd, widoki i siedliska

Dzikie pszczoły w porównaniu z braćmi domowymi charakteryzują się doskonałą wydajnością i wytrzymałością. Owady mają dobre zdrowie, są w stanie dostosować się do różnych warunków pogodowych.

Artykuł omawia siedlisko, korzyści z miodu, dietę pszczół, a także zalety i wady hodowli.

Pochodzenie

Tak wygląda rój dzikich pszczół, zdjęcie:

Dzikie pszczoły - grupa latających owadów. Należy do oddziału na paski. Wygląd, cechy zachowania, żywotne działalność są badane przez naukową „apiologię”. Przodkiem roślin miodowych jest drapieżna osa.

Przejście od żywienia owadów do jedzenia pyłku było rzekomo stopniowo uchwalone podczas spożywania owadów, które zapylają rośliny i zostały usypane pyłkiem.

Najstarsza skamieniała osoba pszczoła znaleziono w bursztynie w 2006 roku. Wiek znaleziska pochodzi z okresu kredy (100 milionów lat).

Samo słowo „pszczoła” ma starożytne słowiańskie pochodzenie. Ta forma oznaczenia jest możliwa „bučati” - „Buzz”. Każdy owad tej grupy ma dwie pary skrzydeł, proboscis, żądło, gruczoły z trucizną.

Gdzie żyją dzikie pszczoły?

Ulubione naturalne siedlisko pszczół - rośliny leśne, lasy. Głównym warunkiem jest oddalenie z dróg, centrów przemysłowych, osad ludzkich.

Idealne miejsce dla rodziny jest puste. Gniazdo można zbudować między gałęzią drzew w gęstej koronie, w szczelinach ścian lub gór. Norae wykopane w glebie są odpowiednie i wykopane w glebie.

Czasami wygodne miejsce do obudowy jest bliskie. Różnica jest odpowiednia pod dachem stodoły lub w domu, przestrzeni między ramkami itp.D.

Miejsce do układu rodzinnego powinno być odpowiednie na wiele sposobów. Najważniejsze jest obecność stałego źródła wody.

Rodzaje

Współcześni naukowcy opisali ponad 20 tysięcy. Odmiany skrzydlonych owadów. Ich główną korzyścią jest zapylanie roślin, produkcja miodu, propolis, wosku, perga.

Większość klanów jest uważana za „publiczną”. Każdy członek społeczności ma swoje własne „miejsce” i konkretne obowiązki:

• Młode owady karmią macicę, rosną;
• Osoby w wieku 10 dni produkują wosk i są zaangażowane w budowę plastra miodu;
• Pszczoły i środki czyszczące stają się pojemnikami i środkami czyszczącymi do 15. dnia życia;
• Dorośli „pracownicy” zbierają miód.

Gatunki zbiewu żyją w małych koloniach. Liczba rodziny osiąga 12. Wyróżniają się jednym cyklem rozwoju i wspólnym celem - przetrwanie zimy.

Pojedyncze gatunki nie zbierają miodu, ale są dobrymi zapylaczami. Osmia Bee - podgatunki pojedynczych owadów. To jeden z ich najbardziej aktywnych zapylaczy. W niektórych regionach Stanów Zjednoczonych i Kanady zaczęło się nawet kultywować. Charakterystyczna cecha gatunku - prostota treści.

Aby złożyć jaja Osmia, używa naturalnych schronisk:

• Wnęki trzciny;
• dziury w drewnie;
• Przecinają kory i t.D.

Na dole „domu” macica stawia jaja samicy, a następnie samca. Mają szybszy rozwój. W każdej komórce samica umieszcza zapasy żywności i uszczelnia ją korkiem.

Larwy leżą zamknięte do wiosny. Macica, wypełniając kilka gniazd, umiera. Wraz z nadejściem ciepła młode pokolenie wychodzi na zewnątrz, a cykl zaczyna się od nowa.

Ten rodzaj pszczoły jest bardzo spokojny, co pozwala korzystać z nich w gospodarstwach szklarniowych.

Wśród nich są pasożyty. Dostali nazwę podobieństwa zachowania z kukułką drobiu. Próbując zapewnić najlepsze warunki dla ich potomstwa, wnikają w czyjeś gniazdo i składają tam jaja. Larwy rosną i rozwijają się na rodzinnych rezerwach żywności. Nie budują swoich gniazd.

Charakterystyczną cechą gatunku jest brak aparatu do zbierania pyłku. Powłoka włosów u większości osób jest praktycznie nieobecna. Na zewnątrz bardziej przypomina system operacyjny. Takie pszczoły - pasożyty mają kilka tysięcy gatunków.

Wygląd zewnętrzny

. Ale gatunki hodowane z natury różnią się od hodowli nawet zewnętrznie:

1. . Dzikie osoby wyróżniają się zwykłym, dyskretnym kolorowaniem. Tony są stłumione. Strona główna „pracownicy” - bardzo eleganccy i jasny.
2. Rozmiar. Rasy hodowlane są znacznie większe niż ich leśni krewni.
3. Dzikie osoby mają ochronną skorupę na klatce piersiowej.
4. Przednia para skrzydeł jest dłuższa niż z tyłu. Gęsta powłoka włosów chroni przed zimnem.

Dzikie osoby mają tę samą strukturę ciała jak dom:

• dwie pary skrzydeł;
• głowa;
• pierś;
• brzuch;
• łapy;
• trąba;
• Żądło.

Charakteryzują się także linią włosów i szkieletu chityny. Doskonałe widzenie świadczy obecność dwóch aspektów i trzech prostych oczu.

Autenty w różnych ilościach mają zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Ten zmysł zapachu jest obdarzony zwiększoną wrażliwością. Służy do określenia poziomu ciepła, wilgotności, obecności dwutlenku węgla w gnieździe.

Receptory smakowe znajdują się na proboscie i łapach. Dolna warga przekształcono w proboscis. Górna wygląda jak płyta chitynowa. Żądło znajduje się na końcu brzucha.

Na powierzchni znajduje się kilka zazubryny. Dlatego po ujęciu pszczoły wroga pozostaje w ciele. Sama pszczoła zawsze umiera.

Co oni jedzą?

Rośliny dzikich miodowych, a także „szlachetne”, jedz nektar i pyłki zebrane z roślin kwitnących. Wolą drzewa takie jak Linden, Bird Cherry. Z krzewów - viburnum. Z ziół - koniczyna, oregano, tymianku, Diagil, Mother - i - macocha, cykoria, mięta, szałwia.

Gdzie są zimą?

„Darmowe” rośliny miodowe zima w gnieździe. Wraz z początkiem zimnego sezonu dom jest czyszczony. Pszczoły Oczyść śmieci, wydalenie z dróg, plastr. Ochrona ich domu przed przeciągami i nadmierną wilgotnością, owady uszczelniają pęknięcia propolis.

Pod koniec jesieni rośliny miodowe zbierają się w dużej guzku. Jego gęstość zależy od temperatury otaczającej. Im zimniejsza ulica, tym gęstsze. Owady górnego poziomu są nieaktywne. Wewnątrz osób aktywnie porusza się, uwalniając ciepło. Temperatura „jądra” osiąga 35⁰.

Stopniowo pszczoły zmieniają miejsca. Osoby, poruszające się do wewnątrz, są ogrzewane i zaczynają same wytwarzać ciepło. Rodzina, używając zapasów żywnościowych, powoli porusza się w górę.

W celu udanego zimowania należy zaobserwować główne warunki:

• silny liczny rój;
• zapasy miodu;
• przygotowanie domu (brak przeciągu i wilgotności);
• Cisza i pokój w pobliżu zimy.

.

Proces propagacji

Po tym, jak pszczoła-Matka leci z gniazda, towarzyszy mu drony. Podczas lotu małżeńskiego mężczyzna i partnerka. Macica wraca do gniazda, gdzie składa się do 2 tysięcy jaj dziennie, podczas gdy wylany, które nie są już potrzebne, wydalają.

Oczekiwanie życia macicy wynosi około 5 lat. W tym czasie udaje jej się odłożyć ponad 2 miliony jaj.

Jak wygląda gniazdo dzikich pszczół?

Domy dzikich rodzin znajdują się w zagłębienia drzew. Urządzenie wewnętrzne zawsze dokładnie odpowiada rozmiarowi, kształtowi „pokoju” i lokalizacji.

Konstrukcja zawsze zaczyna się od niższego poziomu. Plaster miodu jest szczelnie przymocowany z boków i z góry. Dno jest zaokrąglone. Nowa rodzina odbudowuje 5-7 talerzy. Ich rozmiar zależy od wielkości roju, miejsca, czasu „rozwoju”. Jednak odległość między plastrami miodowymi jest zawsze taka sama - 12,5 cm.

Wraz ze wzrostem liczby osób, dom rozszerza się i może dorastać do dwóch metrów na poprzeczkę. Owady z pewnością „zamkną” dużą otwór przy wejściu, małe - są podzielone.

Niższe Lette jest na wysokości do 7 metrów. Budowa gniazda odbywa się po południowej stronie drzew. Źródło wody powinno znajdować się w pobliżu. Zwykle pszczoły wybierają stare wapno lub osikę z pustą. Jeśli podczas stukania pnia zaczyna brzęczeć, gniazdo jest w pobliżu.

Jak dzikie pszczoły różnią się od domu?

Oznaki zwykłych nasion pszczół można zaobserwować w dzikich gniazdach. Macica dominuje w całej społeczności. Składa jajka. Główną kompozycją są osoby pracujące.

Na różnych etapach życia są odpowiedzialne za niektóre obszary działalności:

• Opieka macicy;
• przeklinanie potomstwa;
• Czyszczenie ula;
• Budowa plastra miodu;
• Kolekcja miodu.

Różnice:

• Niewidzialny kolor;
• mały rozmiar;
• Wysoki standard aktywności witalnej;
• wielka ciężka praca i wysoka aktywność;
• silny układ odpornościowy;
• Ochrona zewnętrzna w postaci grubych włosów pozwala przetrwać w ciężkich mrozach do - 50⁰;
• agresja, atak na wroga bez ostrzeżenia.

Wygląd i zachowanie powinny chronić przed zewnętrznymi wrogami i przyczyniać się do przetrwania.

Korzyści z dzikiego miodu

Kolekcja „dzikiego” miodu występuje w okresie jesiennym, udaje mu się całkowicie dojrzewać, zyskać użyteczne substancje, moczy się subtelnym, naturalnym aromatem i smakiem.

Popularny jest używanie miodu w kosmetologii, ludowej i tradycyjnej medycynie. Uważa się, że pozwala sobie radzić z różnymi chorobami, w tym chorobami przewodu pokarmowego, oskrzeli, serca, płuc itp.

Pomaga także zmniejszyć stan zapalny i ból.

„Dziki” miód to specjalny produkt, który ma unikalne właściwości leczenia z powodu bogatej kompozycji:

• wiele witamin;
• Perga, wosk i propolis;
• elementy makro i śladowe;
• minerały.

To bogaty i całkowicie dojrzewany produkt. Maksymalną wartość jest uzyskiwana przez ręczne gromadzenie, które pozwala nie naruszać podszewki działań owadów. Podczas przetwarzania surowców nie stosuje się interwencji mechanicznych.

Tradycyjna medycyna często odnosi się do właściwości leczenia dzikiego miodu. Należy zauważyć, że miód pomaga zwiększyć apetyt, poprawić metabolizm.

Z jego pomocą można znormalizować aktywność serca i drożność naczyń włosowatych, leczyć choroby związane z przewodem przewodu pokarmowego.

Jakie inne problemy miód pomaga walczyć:

• Przyczynia się do leczenia choroby nerek;
• poprawia leczenie chorób oddechowych;
• pozwala na poprawę stanu przy podwyższonej temperaturze ciała, wraz ze stanem zapalnym, z bólem gardła;
• poprawia krążenie krwi narządów wewnętrznych;
• skutecznie eliminuje ból mięśni i skurcze w stawach.

Charakterystyczne cechy produktu to ciemny i bogaty odcień, podobieństwo do gryki. Miód panuje z mocnym aromatem z lekkim domieszką dymu, lepka z bardzo grubą kompozycją, cierpki.

Jak złapać?

W przypadku hodowli roślin miodowych najważniejsze jest zapewnienie im zwykłego „mieszkania”. Wybierz drzewa, buduj puste. Możesz przygotować pokłady.

Możesz złapać rodzinę na różne sposoby:

1. Podczas wzrostu instalowane są specjalnie przygotowane pułapki. Umieść je w cichym, zacisznym miejscu na drzewie.
2. Po wędzonych mieszkańców gniazda zbierają plaster miodu z potomkiem i umieścili w nowym gnieździe.
3. Pracochłonny sposób - wycinanie pustego drzewa.

Technika połowowa

Pułapki rojowe są wykonane z prostej sklejki. Ramki są umieszczone w środku. Nie więcej niż 8 sztuk. W przypadku przynęty umieść jedną - dwa stare, reszta jest po prostu zaostrzona drutem. Pomiędzy dnem pudełka a plastrami miodowymi pozostawiają wolną przestrzeń 2 cm.

Pułapka jest przymocowana do lin i zawiesia bliżej korony na wysokości 5 metrów. Lepiej jest wybrać drzewa w pobliżu czyszczenia lub wycinanie. Zaznacz pole co 7 dni. Okres sprzętu trwa od końca maja do lipca. Jeśli rój osiedli się w pułapce, jest opuszczony z drzewa i transportowany.

Po powrocie pszczół biorą pułapkę. Ostrożnie, bez podnoszenia nadmiaru hałasu, pszczelarz wstaje do drzewa, zamyka zawór.

Należy go naprawić, aby uniknąć przypadkowego otwarcia podczas transportu. Podczas organizowania zejścia należy wziąć pod uwagę, że waga tymczasowego ula wynosi ponad pięć kilogramów.

Tresowanie

Walki leśne - hodowla owadów w naturalnych warunkach. Ta praca wymaga doświadczenia i wiedzy. Rodziny są regularnie karmione. Zapewnij świeżą wodę. Jeśli odejdą, aby żyć w pokrzywach, wymagana jest izolacja zimą.

Weź miód z dzikich pszczół jest niebezpieczny! Nie możesz tego zrobić sam bez pomocy doświadczonego pszczelarza.

Ugryzienie dzikiej pszczoły

Stężenie trucizny u dzikiego owada jest znacznie wyższe niż w domu, więc ból jest znacznie silniejszy. Obrzęk dotkniętego obszaru i wzrost temperatury ciała ofiary są możliwe.

Pierwsza pomoc dla ukąszeń:

• Wyciągnij żądło;
• Ściśnij truciznę;
• Przetworzyć dotknięty obszar z dowolnym dostępnym środkiem dezynfeckim;
• Weź antyhistaminę („Fenkarol”, „Suprastin” i t. mi);
• Zastosuj zimny kompres;
• Zaleca się obfity napój.

Liczne kęsy dzikich pszczół jest niebezpieczne dla ludzkiego życia i zdrowia. Możliwe jest silna reakcja alergiczna. Natychmiast weź lekarza.

Jak walczyć?

Dzikie pszczoły osiadają w lasach. Gniazda pojawiają się obok ludzkich mieszkań. Taka okolica przeraża ludzi, ponieważ wyróżniają się agresywnym charakterem.

Możesz pozbyć się „sąsiadów” na różne sposoby:

1. Chroń terytorium przed owadami wysokim ogrodzeniem. Bardzo męczące jest latanie nad dużą barierą dla dzikich roślin miodowych, będą szukać tańszego miejsca „pracy”.
2. Lawendy sadzone na tym miejscu będą chronić terytorium przed nieproszonymi gośćmi.
3. Pieprzenie pomieszczeń wewnątrz i na zewnątrz ziołami silnym aromatem (Mennica, Oregano, Sage) odejdzie niechcianych sąsiadów.
4. Możesz pozbyć się roju, przekazując go pszczelarzowi. Pszczelarz pomoże złapać rodzinę i przenieść ją w dość odległość od starego miejsca.
5. Gatunki Ziemi nie krzywdzą żadnej krzywdy. Jeśli gniazdo zakłóca sadzenie, wówczas jest wylewa.

Plusy i minus rozcieńczenia dzikich pszczół

Pomimo faktu, że istnieje tylko kilka roślin do dzikich pszczół do zbierania miodu, nie jest to dla nich przeszkodą do zbierania rekordowych ilości w głównym okresie zgromadzenia. Mogą zbudować wiele dużych setek, co pomaga ułatwić pracę pszczelarzy.

W większości obejmuje to, że hodowanie tej rasy nazywa się „suchym nadrukiem miodu”. Dzikie pszczoły uszczelniają miód na plamkach miodowych, tak aby szczelina powietrzna pozostała między nim a górą. Gotowa rama z plastrami miodowymi jest bardzo piękna, co jest szczególnie doceniane przez pszczelarzy.

Wraz z nadejściem głównego okresu zbierania miodu pszczoły zwykle wypełniają miód przedłużania u uli, co znacznie ułatwia wybór na pasie.

Pozytywny moment jest uważany za nie tylko zwiększoną odporność na choroby, ale także wysoką wydajność pszczół, duże objętości ekstrahowanego miodu i jego doskonałą jakość.

Wady dzikich pszczół obejmują nadmiernie agresywny charakter, ponieważ owady mogą być zły na każdą interwencję w ulu, dlatego należy z nimi pracować, dopiero po noszeniu specjalnego kostiumu ochronnego.

Ponadto minus jest możliwym spadkiem zbioru miodu przy braku wystarczającego kwitnienia roślin, które preferują owady. Ale dzieje się tak rzadko, dzikie pszczoły udaje się znaleźć odpowiednie źródło do zbierania miodu w okresie latania głównego.

Negatywnym czynnikiem jest tendencja dzikich pszczół do aktywności, z której bardzo trudno jest uzyskać rój. Ze względu na potężny instynkt reprodukcji populacja jest w stanie przetrwać w trudnych warunkach klimatycznych, ale może to powodować trudności ze zbieraniem miodu.

Osmia lignaria

Osmia lignaria należy do podgatunków pojedynczych dzikich pszczół, które są używane głównie jako aktywne zapylacze w USA i Kanadzie.

Ostatnio ten rodzaj pojedynczej pszczoły jest nawet uprawiany z powodu prostoty zawartości w porównaniu do zwykłych rodzajów pszczół miodnych.

Osmia Lignaria umieszcza kilka jaj męskich i żeńskich (od 6 do 12) w gotowych wnękach: trzciny, otwory zawierające chrząszcze, wszelkie inne „domy” odpowiednie pod względem wielkości.

Samice jaj leżały na dnie wnęki i bliżej wyjścia - mężczyzny, ponieważ mają krótszy cykl rozwoju. W każdej komórce umieszcza podaż pyłku, po czym uszczelnia go z przegrodą mułu lub gliny.

W tej komórce larwy są do wiosny, a samica, po zbudowaniu kilku gniazd, umiera. Wiosną młode samce i kobiety opuszczają gniazdo, a cykl jest powtarzany.

Apis Mellifira

Pszczoła miodna odnosi się do gatunków publicznych wiodący styl życia w wysoce zorganizowanej rodzinie. Podczas gdy na wolności owady tworzą obfite rezerwy wosku i miodu, rosną potomstwo razem i są aktywnymi zapylaczami roślinnymi.

Rodzaj API na terytorium przestrzeni post -soviet w warunkach naturalnych jest uprawiane w rezerwatach Baszkira.

Jednak w przypadku wygodnego życia i wydajności rodziny potrzebują co najmniej kilku warunków:

• Wystarczająca oddalenie z mieszkań, kompleksów przemysłowych, dróg;
• Bliskość wygodnego (czystego i nie spiżowego) zbiornika;
• Obfitość roślin miodowych w pobliżu.

API Mellifera, z należytą uwagą na osobę, może stać się źródłem niezwykle przydatnych, których wartość nie jest porównywana z przyjętych osobno.

Rodzaj API na wolności jest ponadto jednym z głównych zapylaczy i odgrywa ogromną rolę w utrzymaniu ekosystemu.

Wniosek

Najstarsze owady planet to dzikie pszczoły. Będąc doskonałymi zapylaczami, słusznie zajmuje specjalne miejsce w ekosystemie. Liczba owadów nieuchronnie maleje, ponieważ ludzkość ustawia się na ziemi, pozostawia coraz mniej odpowiednich terytoriów do przetrwania.

Jeśli śmierć tych niesamowitych stworzeń się nie skończy, to według naukowców znikną z twarzy planety do 2035 r. Tylko jedna obecna rezerwat popiera populację populacji.

Są to wyjątkowe lasy Baszkirii, w których nadal chronią „wolne” rośliny miodowe i zbierają uzdrawiający produkt swojego życia - dziki miód.