Kilda cod gadus morhua kildinensis

Rzadka kategoria: 1 - Wąskie -wartościowe podgatunki dorsza.

Rozpościerający się: Żyje tylko w małym jeziorze. Grób. Kildin (region Murmańsk.) Na Morzu Barentów

Praca: Jezioro. Grób ma długość około 560 m, średnia szerokość około 190 m, maksymalna głębokość 16.3 m i obszar około 10 g- około 1000 lat temu od zatoki, która została oddzielona od morza skoczkiem 60-70 m [1]. Specyficzność jeziora- obecność kilku warstw wody o różnych solinach- rozróżnia 3 strefy biologiczne: górna (głębokość do 5-6 m), silnie odsalinę (zasolenie 1.5-5%), średnia (głębokość od 5-6 do 11-13 m), której zasolenie jest znacznie wyższe (stopniowo maleje z 8-12 do 28%) i niższa (głębokość od 11-13 m do dołu) , z maksymalnego zasolenia (do 33%) i obecności siarkowodoru. Dorsz, który trafiła w jeziorze, dostosował się do warunków atypowych. Jest przechowywany głównie w środkowej strefie, w wodzie o zasoleniu 8-28% [2], czasami idzie na brzeg w płytkiej wodzie, gdzie intensywnie je z bokopotami i młodymi kapłanami [3]. Po odejściu od brzegów ChZT występuje częściej na głębokości 4-8 m [3]. Spawning w kwietniu czerwca w środkowej części jeziora na głębokości 7-7.6m z zasoleniem wody 27-28% [2]. Ciężar właściwy rozległego kawioru nie pozwala mu wpaść w strefę siarczku wodoru i unosić się w odsalinę, zachowując w ten sposób jego żywotność- wraz ze spadkiem zarodka łydki i stopniowo wzrasta w mniej słone i bogatsze warstwy tlenu [2]. Samce osiągają dojrzewanie o długości 40 cm w wieku 3 lat, samice o długości 50 cm w wieku 5-6 lat [2]. Maksymalna długość złapanych osób osiągnęła 70 cm, masa 2.4 kg [1].