Monachus monachus seal monk

Nazwa pieczęci Monk-Monachusa Monachus. Ma podobne cechy z resztą 2 rodzajów jednego rodzaju, różni się średnim rozmiarem. Wszystkie podgatunki są zawarte w czerwonej książce. Według danych międzynarodowych nie ma więcej niż 1000 osób. Liczba chromosomów - 34.

Historia gatunku

Kilka dekad temu Monk Pieczęci, podobnie jak inne zwierzęta tego samego gatunku, mieszkało w obszarze wody z Morza Czarnego. Dla gatunku były odpowiednie warunki: klimat miękki, umiarkowane zimowe mrozy.

Ostatnie 50 lat gatunku nie spotyka się. Polowanie na foki i takie ogólne niekorzystne trendy, jak zanieczyszczenie środowiska doprowadziły do ​​wyginięcia całej populacji.

SEAL-MONK jest zawarty w czerwonej książce oznaczonej, że jest uważana za wymarły. Trwają badania mające na celu zidentyfikowanie pozostałych osób na terytorium obszaru wody.

Charakterystyka zewnętrzna

Uszczelka ma podobne cechy z wieloma uszczelkami. Ma średni rozmiar ciała, szeroką czaszkę - łuki zygomatyczne są w niej powszechnie umieszczane. .

Część nosowa jest rozszerzana umiarkowanie. Procesy nosa nie wystają między kościami nosa a górną szczęką. Z przodu szczęki znajdują się 2 wypukłości. Między nimi znajduje się charakterystyczna wnęka. Podniebienie ma kształt kopuły.

Główną różnicą między pieczęcią mnicha jest obecność dobrze rozwiniętej dolnej szczęki. Istnieją procesy Cushing. Fragmenty słuchowe są małe, na zewnątrz nie są wyrażone. Mają trójkątny kształt. Aparat kostny nie zgięte, jak często zdarza się w innych pieczęciach.

Charakterystyka zębów:

• Kup zęby są ciasno położone dla siebie;
• Istnieją małe, dodatkowe szczyty na zębach;
• Większość zębów ma 2 korzenie.

Siekacze pieczęci mają silniejsze korzenie. Struktura zębów zapewnia dobre miażdżące główne pokarm.

Średnie płetwy, mają ostrza. Pazury prawie nie są widoczne, są małe. Najdłuższy palec jest pierwszym. Jest ich 5 na jednej koronce. Pazury są szerokie.