Sapsan falco peregrinus

Sapsan (Falco Peregrinus) - drapieżnikowy ptak z rodziny Sokońskiej. Gatunek jest powszechny na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy. Falcony są chronione przez czerwoną książkę, chociaż populacja powoduje najmniejsze obawy.

Sapsan Bird: Red Book

Prawo zabrania polowania na czerwony wygląd. Osoby nie mogą być używane jako eksponaty w ogrodach zoologicznych. Falco Peregrinus wszedł do czerwonej książki z powodu zmniejszenia populacji. Czynniki negatywne, które wpłynęły na liczbę ptaków: zmniejszenie źródeł paszowych, kłusowanie.

W jakiś sposób żłobki i rezerwy próbują poprawić sytuację. Przeprowadzają skuteczne środki przywracające populację, w szczególności ponowne zakazanie młodych zwierząt. Duża liczba kobiet i mężczyzn jest skoncentrowana w żłobku „Galichy Mountain”.

Ile osób pozostało, ile żyje ptak Sapsan?

W Rosji populacja nie więcej niż 2-3 tysiąca par. Nie więcej niż 200 par w Europie. Na Wyspach Brytyjskich żyje ponad 500 par. Oczekiwanie życia na wolności wynosi 17 lat.

Sapsan Bird: Opis

Predator nie waży zbyt wiele: kobieta osiąga wagę 1,5 kg, a mężczyzna to nie więcej niż 750 g. Rozpiętość skrzydeł od 80 do 120 cm. Długość ciała osiąga 50 cm. Wielkość osób jest przeciętna.

Jak wygląda ptak Sapsan:

• szeroka klatka piersiowa, zakrzywione i ostre pazury;
• Dziób przypomina sierp;
• ciemne poprzeczne paski na powyżej, skrzydłach, plecach;
• Na końcach skrzydeł ciemne sekcje;
• Ploty w kształcie kropli są widoczne na mostku;
• Ogon jest długi, zaokrąglony i wąski, ma biały pasek na czarnym tle.

Osoby mają szaro-biały, czerwony lub różowy brzuch. Ma na sobie czarne cienkie plamy poprzeczne. Głowa ptaka jest czarna, czarne „wąsy” są widoczne. Obszar gardła jest biało-czerwony. Ciemnobrązowe oczy z żółtym „pierścieniem”, duże. Czarny dziób i łapy.

Jaki kolor jest sappsan: młode zwierzęta mają brązowe plecy z ochrypźną granicą, lekki żołądek z plamami podłużnymi. Pisklęta mają wosko-niebieski wosk, a łapy są żółte.

Cechy wewnętrznej struktury ptaka sapsan

Dzięki strukturze wewnętrznej drapieżnik jest bardzo szybki i jest ostro widoczny. Podczas nurkowania jednostka leci około 390 km/h. Młode zwierzęta reagują na ruch ofiary i szybko orientują się w kosmosie.