Czerwony wilk cuon alpinus

Oficjalna nazwa gatunku to Cuon alpinus. Główny zakres czerwonych wilków jest skoncentrowany w Azji Południowej i środkowej. Istnieje do 10 podgatunków tej rasy. Bestia żyje w opuszczonych i stepowych obszarach. Idealne miejsce dla Czerwonego Wilka - Gorges i terytorium w pobliżu skał.

Historia gatunku

Badaczowi z Rosji Peter Pallas zdołał opisać drapieżnika. Teraz widok prawie zniknął i jest na skraju wyginięcia. Osoby z czerwonej książki często znajdują się na terytorium Indii.

Indianie nazywają Predators Wild Dogs. Naukowcy podkreślają, że w różnych krajach rejestrowanych jest nie więcej niż 2,5 tysięcy. jednostki.

Inne imiona cuon alpinus:

• Buanza;
• Himalajski;
• Góra.

Główny powód wpisania w czerwonej książce nie został wyjaśniony. Zoologowie uważają, że populacja została zastąpiona przez szarego wilka. .

Negatywny wpływ na populację drapieżnych ssaków wywierano przez rozwój głównych siedlisk zwierząt. Czynnik niepożądany jest również przekraczanie drapieżnych osób z psami domowymi.

Naukowcy wykonują zestaw środków w celu zwiększenia liczby Buansu. .

Charakterystyka zewnętrzna

. Ma długi ogon, a ciężar osiąga 20 kg. Na zewnątrz czerwony wilk wygląda jak lis, wilk i szakal.

Różnica między drapieżnikiem górskim a zwykłym:

• kolor;
• puszysta wełna;
• długi ogon;
• spiczasta i skrócona twarz;
• Duże uszy z zaokrąglonymi końcami.

Czerwony wilk wyróżnia się czerwonym i zmiennym kolorem. Czarna końcówka ogona. W zimnej porze wełna staje się miękka i gęsta. Kiedy nadejdzie lato, linia włosów ciemnieje i staje się niegrzeczna.

Różnica między czerwonym wilkiem a PS: 6-7 par sutków, 2 zęby trzonowe w każdej połowie szczęki. Zwierzę ma bardzo puszysty ogon, wygląda jak lis. Wilk Cub od momentu urodzenia do 3 miesięcy ma ciemnobrązowy kolor.

Krótki opis gatunku

Czerwony wilk wybiera siedlisko z obfitością żywności. Osoby znajdują się z Altai i kończą się na archipelagu malajskim. Większość drapieżników w Azji.