![Wrogowie jeża Wrogowie jeża](https://cdn2.comappx.info/zverk10/iz-zhizni-ezhej_1.webp)
Dolina rzeki tajemnic, która płynie na północnej Anglii, została owinięta białą mgłą. Okrzyki kruków były dalekie od wieczornego spokoju. Przeszedłem ścieżką leśną, nagle coś szelestrowało wśród upadłych liści: para krótkich cienkich nóg błysnęła w zamieszkach czerwonych, brązowych i złotych kolorów, które zniknęły w pamięci podręcznej ułożonej w suchym brzegu strumienia.
Przyglądając się uważnie, zauważyłem, że ten jeż buduje dom, małą norkę na zimową hibernację. .
Oczywiście, kto nie zna jeża, mieszkańca łąk i lasów. Jego pagą i szyja są pokryte brązową wełną, ale wszyscy rozpoznają go futrzastą warstwą igieł. Końce igieł są żółtawe i ostre, o długości około dwóch centymetrów. Występują z szorstkiej wełny i odchylają się od środka. . U podstawy igły mają wąską, wysoce zakrzywioną szyję. Dlatego jeśli jeż spadnie z wysokości, nic mu się nie stanie, ponieważ igły są przechylone, aby nie mogły przebić skóry. W ten sposób wszystko jest doskonale przemyślane!
W przypadku niebezpieczeństwa jeż jest skręcony w piłkę. . Futro ostre igły chroni głowę i ogon, nogi i brzuch jeża. Nie może się odprężyć przez długi czas.
Apetyt na jeże budzi się tylko o zmierzchu. Kolacja od owadów i robaków może uzupełniać mysz, żabę, szczur lub jaszczurkę, a czasem orzechy i jagody. Jeż ma ostre słuch, ale jego zmysł zapachu jest dobry, o czym świadczy jego wydłużony luf i mokry nos.
Wrogowie jeża
Z wyjątkiem lisów i borsuków nie mają prawie żadnych naturalnych wrogów. Badger może łatwo rozmieścić kłującą piłkę za pomocą silnych pazurów i wcale nie można zdobyć igieł. Często spotkałem skórkę igłą - wszystko, co pozostaje z jeża po kolacji Badger. Lis boi się igieł, więc rzuca jeżem w wodę, gdzie musi się odwrócić, aby nie utopić. Ale jeże dobrze płynie, a on może iść na brzeg i ukryć się przed lisem w kamieniach lub w dziurze.Cyganie i niektórzy inni miejscowi mieszkańcy jedzą jeże, pieczeli je w glinie. . Wykończone mięso pozostaje - „Niesamowicie smaczne danie”, według Jeana -Paul Klebera, autora książki „Cygan” (angielski.).