Remen fish, oarfish lub śledzie króla

Remen Amazing Sea Creation. Jest bardzo długi i ma niezwykłą formę taśmy. Przez długi czas ryba ta była uważana za fantastyczną, dopóki nie wpadła w ręce badaczy, którzy potwierdzili, że faktycznie istnieje, choć rzadko z powodu tajemnego stylu życia. Naoczni świadkowie stanęli wobec niej wśród oceanu lub zobaczyli, jak jej pozostałości na brzegu, uważaj to za najbardziej pamiętny widok w życiu.

Siedlisko

Możesz spotkać niesamowite ryby na ciepłych lub umiarkowanych wodach Pacyfiku, Atlantyku, Oceanów Indyjskich. Znajduje się również na Islandii i Morzu Północnym. Gorący tropikalny i suchy klimat śródziemnomorski jest odpowiedni dla zwierząt, więc nie znajdują się one w wodach Rosji, chociaż poszczególne okazy zostały wyrzucone po burzy na brzegu Morza Japonii.

W wodzie czują się dobrze na głębokości od 500 do 1000 m, ale czasami wznoszą się na samą powierzchnię. Ryby te nie są w stanie wytrzymać przepływu, więc nie mogą aktywnie pływać w kierunku poziomym, co pozwala sklasyfikować je jako oceaniczne ichtyoplankton. Ta odmiana zwykle obejmuje małe organizmy, Więc Król Śledzi i trzypomorowa luna-fish są wyjątkami.

Różne nazwiska

Biolog Peter Askanius, studiujący faunę morską, znalazł dwa kopie na wybrzeżu starego portu zakupowego w norweskim mieście Bergen. W 1772 r. Opowiedział naukowym opisem gatunku, który otrzymał kilka nazwisk jednocześnie:

• Zwykły pasek do narybki;
• Belnnettel;
• Singens of the King.

Po łacinie nazwa brzmi jak Regalecuus Glessne. Pierwsza część nazwy gatunku powstaje w wyniku kombinacji słów „Król” (Rex) i „Śledź” (Allec). Pomysł został zapożyczony od norweskich rybaków, którzy nadali esencję nazwę swojego ciągłego pobytu w szarotkach oceanicznego śledzia i wydłużonych pierwszych promieni płetwy kręgosłupa, tworząc podobieństwo korony na głowie. Ostatnim słowem jest przekonwertowana nazwa portu portu Glezver.

Czasami ryby są nazywane transkrypcją z angielskiego - wiosła, ale to stworzenie ma również rzadsze nazwy. Na przykład w Japonii otrzymał poetycki pseudonim „Król podwodnego pałacu”, a niektórzy prozaicznie nazywają go „kochającą rybą” dla charakterystycznych rotacji płetw miednicy podczas ruchów.

ogólny opis

Rybka rybka ma bardzo niezwykły wygląd. Jej długie ciało bez łusek, osiągające 3,5 m, ma tylko grubość 5-centymetrową i wysokość 25-centymetrów. Jest malowany w kolorze srebrno-białym z ciemnymi krótkimi plamami i paskami po bokach. Linia boczna w dolnej części ciała jest długa. Nie ma pływającego bańki.

Ciało koronowane jest krótką głową niebieskawego odcienia z dużymi oczami i małymi pionowymi ustami. Na ciele pokrytym podłużnymi rzędami guzków znajduje się długa płetwa grzbietowa o kilkaset miękkich promieni. Pochodzi z oka i kończy tylko z tyłu ciała. 10-15 przednich promieni jest wydłużonych w porównaniu do kolejnych i ma błoniaste przedłużenia na wierzchołkach.

Płetwy piersi są krótkie, położone poziomo. Pod nimi znajdują się brzusza, składające się tylko z jednej długiej wiązki, na końcu spłaszczonego o dużej w kształcie. Płetwa ogona straciła główną wartość w procesie ewolucji i jest kilkoma długimi wolnymi promieniami u młodych przedstawicieli. Wszystkie narządy o jasnym czerwonym kolorze. Niektórzy ichtiolodzy twierdzą, że główną rolą płetw nie jest ruch, ale postrzeganie odczuć smaku. Obecnie d. Olni pracuje nad dowodami tego stwierdzenia, badając przeszłość i prawdziwe życie wiosła.

Oczekiwana długość życia gatunku nie została jeszcze ustalona.

Oarfish, jako gatunek, jest wymieniony w Guinness Book of Records. Otrzymał ten zaszczyt za największą rozmiar wśród wszystkich ryb kości, które obecnie istnieją. Poszczególni przedstawiciele rosną o prawie 10 metrów, Najdłużej zarejestrowana kopia osiągnęła 11 m, a największa - 272 kg.

Styl życia

Król ryb porusza się bardzo niezwykłym w porównaniu z innymi mieszkańcami podwodnego świata. Jego ciało znajduje się prawie pionowo w kolumnie wodnej, głowa jest na górze. Ciało Oarfisha ma większą grawitację właściwą niż woda. Aby nie spadał podczas pływania, stworzenie powoduje, że ruchy podobne do fali progresywnej staje się długą płetwą grzbietową. To pozwala poruszać się z niską prędkością. Jeśli ryba musi się poruszać szybciej, zgięła się nie tylko płetw. Takie dane uzyskano na podstawie obserwacji dużej kopii w wodach Indonezji.

Wiosła jest drapieżnikiem. Jego główne pokarm są reprezentowane przez następujące organizmy:

• plankton;
• skorupiaki morskie;
• Mała ryba;
• Mięczak.

Jambs śledziowy, wśród których często można znaleźć wyrzuty, mogą również stać się jedzeniem dla drapieżnika.

Tłumne stworzenia spada w okresie od lipca do grudnia. Samica składa jaja o jasnych kolorach od 2 do 4 mm. Dryfują z kursem oceanicznym i trzymają się na powierzchni wody. Słońce nie wpływa na nich dzięki jasnemu kolorowi, który nie pozwala na promienie ultrafioletowe. Larwy rozwijają się w warstwie powierzchniowej wody, głównie zimą.

Pokrewne gatunki

Oarfish znajduje się w rodzinie pasów, która obejmuje również bardzo rzadki rodzaj rolnictwa. Ich opis został opracowany tylko na 7 egzemplarzach złapanych na otwartym morzu Australii, Tasmanii, Nowej Zelandii i południowo -wschodniej części Oceanu Atlantyckiego.

Srebrne ciało pojazdów rolnych z różową płetwą kręgosłupa utworzoną przez 400 promieni nie ma łuski i usiane twardymi guzkami. Wrażliwa linia boczna jest reprezentowana przez ciągłą rurkę składającą się z podłużnych rekordów. Zakłada się, że rolnicy nie rosną na długości dłuższej niż 3 metry.

Oddział wioszy - w kształcie opah. Oznacza to, że jego krewni to spinning i perłowy, ale najbliższy to serpentynowa ryba. Jest gorszy od ryb Korol w imponującym rozmiarze i efekcie wyglądu, woli tajny styl życia, więc wpadł w ręce naukowców nie więcej niż pięć razy.

Niemniej jednak jego metoda odżywcza jest dobrze zbadana. Serpantine je bezkręgowce i małe ryby. W trakcie polowania tak rozszerza górną szczękę, że obszar jego ust wzrasta 40 razy. Nie podejrzewając, że ofiary wpadają w tę pułapkę.

Używanie osoby

Korzystanie z celów żywnościowych ryb jest bardzo ograniczone. Wiele osób uważa, że ​​ich mięso jest niejadalne, niektóre zwierzęta również go odmawiają. Niemniej jednak oarfisha można nadal znaleźć na rynkach spożywczych, jeśli wejdzie w sieć do połowów. Gurmanie uważają, że ryba staje się przysmakiem, jeśli gotujesz ją w specjalny sposób.

Ale podczas wędkarstwa sportowego wiosła jest dość popularna. Łapanie go jest uważane za wielki sukces i znak umiejętności. Ale to zagraża istnienie niesamowitych ryb. Nie wiadomo, ilu przedstawicieli gatunku żyje w tej chwili. Jeśli zostaną zniszczone przez rybaków, świat straci jedno z najbardziej niesamowitych stworzeń i niemożliwe jest ich hodowanie w sztucznych warunkach.

Naoczne świadki

Spotkania z śpiewem króla odbywają się od czasów starożytnych. Starożytni ludzie widzieli w nim nadprzyrodzoną istotę, a we współczesnym świecie, kiedy powstał już naukowy opis ciała, jego wygląd jest nadal zniechęcający. Rzadkie dowody naocznych świadków są ustalone, jeśli to możliwe, niektóre historie są po prostu interesujące, inne są prawie detektyw.

Legend of the Sea Snake

Zanim stworzenie zostało odkryte i opisane naukowo, było to postrzegane przez naocznych świadków jako węże morskie. Widzieli go nawet w starożytności, wiosła jest wymieniona w dziełach klasyków, na przykład Arystoteles. Ludzie bali się spotkań z ogromnymi rybami, obiecali nieszczęścia. Jej ogromne szczątki, które można znaleźć na brzegu, pomalowane potworem bykiem, smokiem lub tym częściej na koniu i pomarańczowej grzywie, dla których wydłużone promienie płetwy grzbietowej można było wziąć w wyobraźni żeglarzy . Czerwone płetwy zostały zabrane dla glonów, w których potwór był zdezorientowany, wychodząc z głębin oceanu na powierzchnię.

Ale jeśli większość naocznych świadków postrzega rybę tylko jako diabelskie stworzenie, wówczas katolicy wierzyli, że jego plamy na skórze były śladami palców apostoła Piotra, który łowił, zanim podążył za Chrystusem.

Wielu nie wierzyło w istnienie takiej bestii, ponieważ było niewielu naocznych świadków, a wszyscy byli pod wrażeniem, opisali to, co widzieli na różne sposoby. Bez względu na to, jak niesamowicie to brzmi, ale wąż morski naprawdę może istnieć. Tylko jego rola najprawdopodobniej nie odgrywała singensów miasta, ale przez jakiś gigantyczny trądzik.

Pośrednie potwierdzenie tego uzyskano w 1930 r., Kiedy larwę o długości ponad 120 cm została złapana na wybrzeżu Południowej Afryki, co jest ponad 12 razy wyższe niż zwykle wielkość trądziku w tym wieku. To odkrycie oznacza, że ​​przy wysokim stopniu prawdopodobieństwa są ryby przekraczające 20 m długości. Może właśnie te stworzenia widzieli niektórzy żeglarze?

Ostatnie certyfikaty

To stworzenie było przerażone nie tylko wiele wieków temu, ale także w czasach współczesnych. Na początku XIX wieku znaleziono dziewiętnaście metrów, które pomyliło się z węża morskim, chociaż później robotnicy muzealni twierdzili, że była to duża kopia reprezentacji ryb.

W połowie XX wieku, w kalifornijskiej wiosce Malibu, kobieta spacerująca wieczorem z pudrem, widziała ogromne ciało o długości sześciu metrów na oceanie oceanu. Była tak przestraszona, że ​​wychowała krzycząc wszystkich sąsiadów, którzy natychmiast pobiegli na brzeg. Jeden z nich postanowił przenieść ciało do władz i pogrążył je na dach swojego samochodu, ale nie miał czasu na odjechanie, ponieważ został zatrzymany przez samochód policyjny.

Oficerowie chcieli sprawdzić ładunek na dachu. Widząc to w świetle reflektorów, zdecydowali, że ogromne ciało może mieć wartość, co oznacza, że ​​transport jest niebezpieczny, więc postanowiono zadzwonić do ekspertów. Ich rola odegrali unieologistów Boyd Walker i Vlad Walter. Zabrali potwora do laboratorium.

Przeprowadzając wszystkie niezbędne pomiary i testy, eksperci stwierdzili, że znalezione znalezione jest jedną z najrzadszych i pięknych ryb oceanicznych, króla singencji. Kopia znaleziona podczas tej historii detektywistycznej została przeniesiona do Muzeum Historii Naturalnej Los Angeles, gdzie jest nadal wystawiana. W przeciwieństwie do innych podwodnych mieszkańców, Remen Fish jest zaskakująco dobrze zachowany i wygląda prawie jak na życie. Jedyną wadą jest to, że ślady zębów na ogonie najwyraźniej były wynikiem walki z rekinem.

Obserwacje w środowisku naturalnym

W większości przypadków naocznych świadków spotkali się z śledziowym królem już martwe, rzucone na ziemię. Ale są tacy, którzy mieli szczęście spotkać go w jego rodzinnym siedlisku - wodzie. Nagrane spotkania były następujące:

• Biolog Wood Jones widział ryby w 1906 roku w pobliżu wyspy Sumbava, ale próbuje złapać ją za pomocą sieci, nie powiodło się, król nie zareagował na przynętę;
• Naturalist K. Holder miał okazję obserwować niesamowite stworzenie w 1925 r. W płytkiej wodzie Zatoki w Południowej Kalifornii;
• Załoga helikoptera granicznego przeleciała obok wysp kanałowych w 1972 r. Z wysokości 20 metrów za cienkim stworzeniem o długości około 17 m, szalejąc na powierzchni, ale kilka minut później ukrywając się w głębinach;
• Rybacy, którzy umieścili sieci we wschodniej części Pacyfiku, w 1986 roku złapali króla śledzia, ale umarł, gdy próbowali go zdobyć.

Zatem król nie jest wspaniałą ani mityczną postacią, ale prawdziwym żyjącym organizmem. Dowodzi to, jak generują niesamowite stworzenia, i implikuje ideę tego, jakie inne zwierzęta są ukryte przed ludzkimi oczami w podwodnych głębokościach.