Instrukcje dotyczące stosowania locykama do leczenia kotów i opis analogów: meloksykam, meloksydil, meloksyvet

Koty, podobnie jak ludzie, czasami chorują. Typowym objawem choroby jest ból. Również choroby mogą towarzyszyć zapalenie i zwiększenie temperatury ciała. Istnieje wiele środków weterynaryjnych, które pozwalają złagodzić stan czterech zwierzaków, powstrzymując te manifestacje. Jednym z nich jest zawieszenie „lamówki”. Jak używać tego leku? W jakich przypadkach nie można go użyć? Jak wymienić Lokicom?

Skład i zasada eksploatacji LOKICOM

Ten weterynarz jest dostępny w postaci żółtawego zawieszenia do ustnego użycia. Producent medycyny umożliwia tworzenie się osadu. Wystarczy wstrząsanie, aby zrobić jednolite zawieszenie. Roztwór 5 i 15 ml jest pakowany w plastikowe butelki z pokrywkami śrubowymi. Zbiorniki z cieczą 1 szt. umieszczone w pudełkach gęstego kartonu. W opakowaniu kartonowym, oprócz samego leku, istnieją instrukcje dotyczące jego użycia i strzykawka z oznaczeniami.

W produkcji produktu jako głównego komponentu stosuje się meloksykam. Zawiera także dodatkowe składniki:

• Suplementy spożywcze E211, E330, E415, E422 i E1201;
• glicerol;
• Dihydrat fosforanowy dynatrii;
• dihydran dihydrogenu sodu;
• Povidon K30;
• Emulsja Simeticon;
• guma Xantan;
• kwas cytrynowy;
• woda oczyszczona.

Ten weterynarz ma następujące właściwości:

• Zwiększa zapalenie;
• uśmierza ból;
• Zmniejsza temperaturę ciała.

Zasada jego działania opiera się na zdolności do tłumienia produkcji cyklooksygenazy (głównie cyklooksygenazy II) w cyklu kwasu arachidonowego, który jest odpowiedzialny za syntezę zapalnych prostaglandyn, które wywołują zapalenie, obrzęk i ból. Maksymalne stężenie w osoczu krwi LOXIM dochodzi w ciągu 4,5–6,5 godziny. Po dniu jest wydalany z ciała zwierzęcia, głównie z żółciami w postaci metabolitu kwasu glukuronowego.

Wskazania i przeciwwskazania

Zgodnie z instrukcjami stosowania tego zawiesiny należy go zastosować w leczeniu kotów jako przeciwzapalnych, przeciwbólowych i przeciwbólowych z stanami zapalnymi i bólu różnych etiologii, w tym ostre i przewlekłe patologie układu mięśniowo-szkieletowego ( , zapalenie błony maziowej) i zapalenie miękkich tkanin. Ten weterynarz jest przepisywany zwierzętom w celu powstrzymania procesów zapalnych i bólu w okresie powrotu do zdrowia po operacji.

LOXOM nie jest stosowany w leczeniu:

• koty z indywidualną nietolerancją na składniki;
• zwierzęta z wrzodem żołądka i dwunastnicy;
• zwierzęta z ciężką upośledzoną wątrobą i nerkami;
• Koty podatne na krwotok skóry i krwawienie błon śluzowych;
• Pytomits, które mają łożysko i karmienie potomstwo;
• kocięta poniżej półtora miesiąca;
• koty w stanie odwodnienia;
• Zwierzęta, które zmniejszyły objętość krążącej krwi;
• Zwierzęta o wyjątkowo niskim ciśnieniu krwi.

W razie potrzeby można leczyć kocięta w ciągu 1,5 miesiąca, w ciąży i pielęgniarce, koty są w stanie odwodnienia, hipowolemii i niedociśnienia z tymi projektami weterynaryjnymi. Jego użycie jest przeprowadzane pod nadzorem weterynarza. Jednocześnie dzienna dawka zawieszenia jest zmniejszona o połowę.

Jak leczyć kota z lawicom?

Narzędzie należy zastosować zgodnie z zaleceniami producenta. Ich ignorowanie jest obarczone poważnymi konsekwencjami dla zdrowia czterech ulubieńców. Dawkowanie leku zależy od masy ciała zwierzęcia i okresu leczenia. Locicum obejmuje przyjęcie doustne. Szczegółowe informacje o tym, jak przekazać go kotom:

Przed użyciem ciecz jest dokładnie wstrząśnięta. Zaleca się, aby raz dziennie podawać czterokierunkowane karła do czterokrotnego jedzenia. Lepiej wprowadzić kota do jamy ustnej za pomocą strzykawki, który jest wdrażany wraz z lekiem. Pozwala dokładnie zmierzyć wymaganą ilość cieczy.

Podczas dawkowania 0,1 ml roztworu (utrzymanie dawki) jeden podział strzykawki jest zaprojektowany dla 1 kg masy ciała PET. Czas trwania weterynarii jest określany przez weterynarza, biorąc pod uwagę wskazania i stan ciała czteroosobowego pacjenta. Producent medycyny nie zaleca używania go przez dłużej niż 10 dni. Jeśli użycie zawieszenia nie dało pozytywnego wyniku, po tym czasie jego użycie przestaje.

Niemożliwe jest naruszenie schematu stosowania loxiopomu, w przeciwnym razie jego wydajność terapeutyczna zmniejszy się. Gdy brakuje kolejnej dawki, należy podać jego zwierzaka przy pierwszej okazji. Następnie przerwa do następnego wprowadzenia weterynarza się nie zmieni.

Skutki uboczne, objawy przedawkowania, sposoby wyeliminowania konsekwencji

Przy prawidłowym użyciu tego narzędzia, negatywne konsekwencje zwykle nie są obserwowane u kotów. Jeśli zalecana dawka zawieszenia zostanie przekroczona, zwierzę może pojawić się u zwierzęcia:

• nudności i wymioty;
• utrata zainteresowania żywnością, w wyniku czego spadek masy ciała;
• hamowanie stanu;
• krwawienie i wrzody w narządach układu trawiennego.

Nie próbuj niezależnie pomagać czterokierunkowemu zwierzakowi. Najbardziej rozsądnym rozwiązaniem w tej sytuacji jest jak najszybsze pokazanie zwierzaka weterynarza. Zastosowanie lawcy w obecności zwiększonej wrażliwości na jego składniki jest obarczone rozwojem reakcji alergicznej. Jeśli pojawią się jego oznaki, konieczne jest natychmiastowe zaprzestanie leczenia i nadać kotowi leki przeciwhistaminowe, wcześniej uzgodnione z weterynarzem. Być może będzie również potrzebować terapii objawowej.

Podczas korzystania z tego produktu warzywnego, podobnie jak w przypadku innych niestreoidalnych leków przeciwzapalnych, czasami u zwierząt występuje podrażnienie błony śluzowej żołądka i wymioty. Producent zawiesiny nie zaleca stosowania go jednocześnie, a także w ciągu 24 godzin przed i po zakończeniu leczenia innymi lekami o podobnym celu, glukokortykosteroidom i potencjalnie nefrotoksycznym środkom.

Koszt leku i analogów

Koszt tego weterynarza zależy od wielu czynników. 15-milionowa butelka zawieszenia kosztuje około 700-800 rubli. Jeśli kupujesz lekarstwo przez Internet, możesz trochę zaoszczędzić. LOKSYMA ma kilka analogów: meloksykam, meloksyda, melodia (ogólne informacje o każdym z nich przedstawiono w tabeli). Nie możesz niezależnie zdecydować o zastąpieniu jednego leku przez drugiego. Powinien to zrobić weterynarz, biorąc pod uwagę wiek czteroosobowego pacjenta, cechy jego ciała i obraz kliniczny choroby.