Psy łąki

Na początku XX wieku, na niekończących się równinach Teksasu, rozciągając się na 1600 km w jednym kierunku i 6000 km na drugim, przeżywało około 400 milionów. Psy łąki.

Chociaż nazywane są „psami”, bardziej przypominają białko, wiewiórki, gophers i świnki. Greckie słowo „cynomys”, które wskazuje na ten rodzaj gryzoni, tłumaczy się jako „-myszy”.

W sumie jest 5 rodzajów psów łąki

„Black -Tailed” mieszka w środkowym Teksasie, „biały -żył” (Leucurus) mieszka w zachodniej części Stanów Zjednoczonych (w Kolorado, Ute, Wyoming i Montana). „Meksykanin” występuje tylko w niektórych częściach Meksyku i jest uważany za zagrożony pogląd. Najmniejszy pies „Parvidens” mieszka w Utah. Piąty gatunek zwany „Guunnison” różni się od innych z krótszym ogonem.

Psy Meadow to gryzonie o szerokich okrągłych głowach i gęstym brzuchu. Mają żółtą wełnę ze srebrnym odcieniem, owłosionym ogonem i krótkimi kremowymi nogami. Długość ciała od 25 do 30 cm, ogon-8-10 cm. Waga - od półtora do trzech kilogramów. Mają 22 zęby. Uszy zwierząt są bardzo małe, ciemniejsze i często ukryte w wełnie. Oczy znajdują się po obu stronach głowy, aby uzyskać lepszy widok otoczenia. Białawe plamy wokół oczu i w pobliżu nosa.

Zoolodzy ustalili, że psy łąki mają między sobą najbardziej złożony system komunikacji. Wydają różne dźwięki, w zależności od rodzaju drapieżnika, którego widzą, a tym samym powiadomili swoich krewnych, którzy pojawili. Kiedy istnieje niebezpieczeństwo, psy łąki zaczynają gwałtownie kołysać się w górę iw dół, podając alarmujące sygnały z prędkością 40 dźwięków na minutę i szybko uciekaj. Na krótkie odległości mogą one rozwinąć prędkość do 50 km/h. Inne gryzonie zbierają sygnały, zgłaszając kierunek ruchu drapieżnika.
Psy łąki śpią w nocy, a w ciągu dnia się nie śpią. Przez krótki czas wpadają w stan zimowej hibernacji, ponieważ zimny okres w ich okolicy jest krótki.

Kopią dziury i budują tamy z powodzi i ulewnych deszczów. Wejście do ich podziemnego „miasta” można łatwo rozpoznać za pomocą otworu w kształcie lejka o szerokości od 7 do 10 cm. Przejście spada stromo w dół i dopiero po 3-4 m zacznie się wyrównać. Po jednej stronie otworu znajdują się pomieszczenia magazynowe, po drugiej - miejscach do gniazdowania. W przypadku inwazji drapieżników lub powodzi jest tunel. Cała dziura może mieć dłuższy niż 30 m.

Psy łąki żywią się wszelkimi rodzajami ziół, korzeni i kwiatów, które rosną na wielkiej równinie. Woda wchodzi do ich ciała wraz z roślinami. Czasami jedzą owady.
Okres ślubny czarnych psów łąki rozpoczyna się pod koniec stycznia, a Cubs rodzą się w marcu i kwietniu (ciąża trwa 30–32 dni). Psy z białymi kategentami w marcu lub kwietniu, a kobieta rodzi w maju. Z reguły w jednym miotu 3-5 dzieci. Czasami ich liczba osiąga 8. Noworodkowe psy są ślepe i nie otwierają oczami przez 33-37 dni. Nad ziemią zaczynają pojawiać się po około 6 tygodniach. Jesienią młode psy stają się bardziej niezależne, ale wysoko w górach, gdzie zima jest znacznie dłuższa, od października do marca hibernują się z rodzicami. Rodzina zwykle ma jednego mężczyznę, kilka kobiet i potomstwo.

W Ameryce psy łąki były uważane za szkodniki przez wiele lat, ponieważ zniszczyły 7% upraw w gospodarstwach. Ciągła walka z tymi gryzoniami, różnymi chorobami, zatruciem chemicznym, polowaniem i zniszczeniem środowiska stopniowo doprowadziły do ​​faktu, że liczba psów łąki została znacznie zmniejszona. Zawsze były bardzo wrażliwe na plagę, nabywając ją od pchłów zakażonych bakteriami. Większość zoologów uważa, że ​​w naszych czasach prawdopodobieństwo zakażenia kwitnącego z pcheł psów łąki jest bardzo niskie, ale choroby jelitowe stanowią większe niebezpieczeństwo. Jedna pchła, która jest handlem infekcji, może zniszczyć całą kolonię gryzoni.

Teraz psy łąki zajmują tylko 2% swojego poprzedniego zakresu. W Santa Fe w Nowym Meksyku kolonia psów łąki znikającego wyglądu „Gunnison” mieszka w parku miejskim. W niewoli ich długość życia wzrosła do 8 lat.

Coraz więcej naukowców jest skłonnych wierzyć, że psy łąki mogą być bardzo przydatnymi zwierząt.