Kolor konia kaury

Koń Kaurai zawdzięcza swoje pochodzenie dzikim przedstawicielom tego rodzaju. To jest koń Pzhevalsky`ego, a teraz eksterminowana tarap. Konie domowe mogą nie mieć tego garnituru, nie wpływając na głęboki wybór.

Nic dziwnego, że w rosyjskich bajkach takie konie wyróżniały się gwałtownym temperamentem.

Głównymi charakterystycznymi kolorami kaura garnituru są piaszczyste, czerwonawo-brązowe odcienie.

Ale odległe przodkowie dzisiejszego konia rzadko mieli podobny kolor. KURS KAURAI powstał stosunkowo niedawno z powodu procesów mutacji i kombinacji genów dzikich i domowych.

Jaki jest kolor „kau”?

Według badań naukowców termin „kaury” zawdzięczamy język Turków. Słowo „kovur”, co oznacza kolor Kaury, jest uznane za podstawę.

Co więcej, to tureckie narodowości należą do dłoni mistrzostw w oskarżonych przedstawicielach dzikich stad.

Uważa się, że ten kolor jest wynikiem procesów mutacji, dlatego jest niezwykle rzadki w porównaniu z innymi „dzikimi garniturami”: myszami, sourac.

Pochodzenie

Kaury jest uważane za dość rzadki rodzaj koloru wełnianej okładki konia i znajduje się w strefach lub dzikich paskach.

Kauras powstał z powodu wpływu na pigment genu haetanu dun, super określający gen dzikiego koloru. Konie związane z tym genem są uważane za najstarsze.

Są one powszechnie nazywane „dzikim kolorem”. Wyjątkowość DUN polega na tym, że opiera się on na podstawie czerwonej i ma efekt wyjaśniający. Wpływa jednocześnie na czarny i czerwony pigment wełny, ale nie cała wełniana pokrywa rozjaśnia.

Opis koni według garnituru Kaury

Konie kaurian są elastyczne z natury i są dobre -nieobecne, ale silne i w przypadkach niebezpieczeństwa zawsze będą mogły stać same w sobie.

Średnia długość życia to 25-30 lat. Wysokość i waga zależy od rasy, opieka i odżywianie jest ważna (im lepsza opieka, im większy koń).

W sumie wysokość konia z kaura garnituru waha się od 145-200 cm do zwłok, a waga 400-1000 kg (na przykład konie Kaury z piersi Mustanga i Altai rzadko przekraczają 150 CM i ważenie w zakresie 400-600 kg, ale radziecka ciężka rasa kolorystyki może osiągnąć 200 cm i ważyć 800 kg).

Grzywa, ogon i dolna część kończyn nie jest podlegająca skutkom wyjaśnienia.

Kolor konia, który jest oparty na genie DUN, jest doskonałym przebraniem w dowolnym obszarze i umożliwia niezauważone, które ma ogromne znaczenie, aby zachować populacje.

Warto zauważyć, że konie związane z „dzikim genem” mają wspólne kolory.

Wełniana pokrywa głowy i ciała składa się z mieszanych włosów w różnych kolorach, nadając wspólny ton konia, i jest bardziej nudny w odniesieniu do grzywy i ogona.

Ciało samych strefowych pasków jest pomalowane nierównomiernie. W obszarach oczu, gardła, brzucha, a także w strefach pachwowych i pośladków.

Głowa i szyja zwierzęcia w kilku odcieniach ciemniejszego ciała. Dolna część kończyn jest ciemna lub czarna. Wszyscy dzicy mistrzowie są nieodłącznie związani z prymitywnymi znakami.

Jedną z głównych cech wyróżniających się uzyskanych przez odległy względny tarap. Nazywane są „Zebracy”.

Kolejna cecha wyróżniająca jest wyświetlana w postaci ciemnobrązowego lub czarnego paska spacerującego wzdłuż grzbietu konia („pas”) i ciemnienia na łopatkach konia.

Dzięki powyższym znakom strefy strefowe są zjednoczone w jednym, który nazywa się Savrasai i jest podzielony na garnitur Bulano-Sursuyu, Gnedo-Sursuyu, Vorono-Savrasu (Mysz) i Red-Savrasov (Kauyu).

Najczęstsze są garnitury Voroino Savras i koni Gredo-Savas.

Mają korzenie 2 głównych przodków współczesnych koni, a garnitur Kaurai miał miejsce później w wyniku przekroczenia dzikich i już udomowionych koni.

Większość ludzi myli czerwono-savrasu i garnituru Kauyi. Ich różnice są nieznaczne, ale rozpoznanie polega na nasycaniu głównego koloru.

Koń Kaura w garniturze ma jasnoczerwony lub, dokładnie, wyblakły kolor ciała. Kolor głowy i nóg jest bardziej nasycony niż główny.

Grzywa i ogon składają się z mieszanki pasm ciemnobrązowych, ciemnoczerwonych i jasnych kolorów, są najjaśniejszymi częściami włosów. Jeśli chodzi o prymitywne znaki, pasek ma kolor czerwony brązowy lub ciemnoczerwony.

A poziome paski znajdujące się w stawie galline są oznaczone brązowym odcieniem. Z biegiem lat wszystkie konie stają się szaro. Nasycenie kolorów, staje się bardziej nudne.

Pora roku wpływa również na jasność wełnianej okładki: rozjaśnia się zimą, a latem ciemnieje.

Rodzaje kolorów

Odcienie wełny koni Kauchi mogą być albo bardzo jasne i bardzo ciemne, co w rezultacie prowadzi do następującej dywizji:

1. Mroczny garnitur konia Kaury. Ciało ciemnoczerwonego koloru. Głowa i dolne części kończyn to kilka tonów ciemniejszych. Pasek spacerujący wzdłuż koloru brązowego grzbietu. Grzywa i ogon składa się z ciemnoczerwonych, ciemnobrązowych i jasnych pasm i są najciemniejszymi częściami linii włosów konia. Zebra i drobne plamy na łopatkach - brązowe.
2. Garnitur konia Kaurai. Korpus jasnego czerwonego koloru. Głowa i dolne części nóg czerwone. Ogon zwierzęcia i jego grzywa jest ciemnoczerwony. Pasek i poziome paski znajdujące się w obszarze złącza kołysania to czerwony brązowy.
3. Lekki kombinezon konia Kaurai. Ciało jest bardzo jasne. Głowa i dolne części kończyn są nieco ciemniejsza główna część. Z reguły grzywa i ogon składają się z mieszanki czerwonych i blond włosów oraz na ogólnym tle, wyglądają jak najciemniejsze części linii włosów konia. Zebrinity, pasek i częściowe ciemne światło światła garnituru czerwonego konia lub jasnego - brązowego.

W dzisiejszych czasach konie z Kaura są rzadko znalezione. Na terytorium naszego kraju można je zobaczyć wśród skał altai koni górskich.

W Kazachsach żyjących we współczesnym Kazachstanie. Wśród ras Yakut, które według naukowców cudownie zachowane do dziś. Rzadko, ale spotykaj się w sowieckich ciężkich parkach.

W Ameryce, wśród takich koni, jak Mustang, Cryllo, Appaluz, które pierwotnie zostały przywiezione na terytorium Ameryki Łacińskiej przez hiszpańskie podręczniki.

W Europie cień Kauri celebruje norweski fiord, który jest uważany za najstarsze ze wszystkich ciężkich ciężarówek na planecie. Jego „względny” islandzkiego kucyka i najbardziej podnoszący kucyk Connenemara, który mieszka w Irlandii i woli skalisty obszar.

Niemożliwe jest znalezienie konie z Kaura w sporcie jeździeckim lub na wystawach koni. W przeważającej części garnitury te są używane w rolnictwie.

Rasy

Najczęściej przedstawiciele kaura w garniturze są powiązani ze stepem.

Ten kolor w dużym procencie jest powszechny u takich przedstawicieli:

• Altai;
• Yakutskaya;
• Bashkir;
• Kazach;
• Radziecka ciężka ciężarówka to bardzo rzadkie zjawisko.

Kiuraj Kaurai nigdy nie można zaobserwować wśród koni. Jeśli chodzi o rasy europejskie, najczęstszym jest kombinezon Kaury wśród dużych irlandzkich kucyków Connenemar, ciężkie ciężarówki Fjord w Norwegii są również podobne do podobnego koloru, choć bardziej wyjaśnione.

Na kontynencie amerykańskim Kaury znajduje się w Mustangach.

Oprócz wymienionych kaurism znajduje się w wielu rasach mieszanych amerykańskich i hiszpańskich:

• KATERY;
• Cryllo;
• Appaluza

Bardzo często Kaurost jest obserwowany dokładnie w tych rasach, które wystąpiły w wyniku przekroczenia koni domowych z dzikimi przedstawicielami rasy.

Karmienie i opieka

Po nabyciu konia należy pamiętać, że jest to stado stada. Nie lubi być sam i zawsze potrzebuje „firmy”, dotyczy to również caura garnituru konia.

Niewiele osób może sobie pozwolić na wsparcie kilku koni, ale kupując jeszcze kilka owiec lub kóz, stworzysz wspaniałą firmę dla swojego zwierzaka.

Ponieważ koń należy do roślinożerców zwierząt, jego dieta to siano i owies, ale w przypadku konieczności zawsze możesz zastąpić siano słomy.

Latem koń pasuje się na pastwisku i zużywa do 100 kg trawy w ciągu dnia (zależy od wieku konia). Zimą wymaga więcej żywności, aby utrzymać ciepło w celu utrzymania ciepła.

Ilość żywności dziennie zależy od jego wieku i masy ciała. Ale, jak osoba, musi pić więcej, więc musi zużywać do 60 litrów dziennie.

Koń wymaga szczególnej uwagi i opieki. Główną koniecznością jest aktywność fizyczna. Latem spędza większość czasu na pastwisku, tym samym chodząc.

Ale zimą jest w straganie i musi biec. Taki spacer powinien zająć 3-5 godzin dziennie.

Drugą koniecznością jest czyszczenie zwierzęcia. Mieszkając na wolności, koń jest czyścił niezależnie, drżąc po ziemi. Ale domowe konie wymagają czyszczenia, mycia całego ciała i kontroli kopyt 1-2 razy dziennie, wszystko zależy od pory roku, warunków treści i wysiłku fizycznego.

Stan grzywy bezpośrednio wpływa na studnię zwierzęcia, ponieważ grzywa pełni funkcję ochronną, chroniąc szyję i głowę przed owadami.

Dlatego właściciele konia muszą zawierać grzywę w porządku. To samo dotyczy zębów konia, zaleca się sprawdzenie ich co sześć miesięcy. Oprócz kucia kopyt konia, kucie powinno być wykonywane co półtora miesiąca