Shepherd francuski

We wszystkich krajach i wszystkich narodach zaangażowanych w hodowlę bydła, koniecznie rasy psów hodowane są specjalnie, aby pomóc osobie poradzenia sobie ze stadami owcami lub stadami bydła. Francja nie jest wyjątkiem. Nie ma pojedynczej rasy zwanej owczarka francuska, grupa ta jednoczy kilka różnych ras. Chociaż często ta nazwa nazywa się Boserons.

Rodzaje owczarków francuskich i ich opis

Istnieje około półtora tuzina ras owczarków francuskich, uważa się, że najsłynniejsze z nich:

• Boserona;
• Briara;
• Picardia Shepherd (Picardi);
• Pyrenee Shepherd;
• Pyrenee Mountain Dog.

Celem wszystkich tych ras jest jeden, ale na zewnątrz ich przedstawiciele nie są bardzo podobni. Niektóre są rustykalne, inni są dumnie dumni. Ale pomimo odmiennego pochodzenia i zwodniczego wyglądu, są to piękne psy pracujące. I jak każdy pasterz, te psy są odporne, bezpretensjonalne i wierne swojemu panu.

Boseron

Nie ma wiarygodnych danych na temat historii pochodzenia rasy, ale najprawdopodobniej wydaje się hipoteza, że ​​początek ich łopatek pochodzi bezpośrednio z wilków. Pierwsi przedstawiciele opisu w ogóle nie różnili się od nich, z wyjątkiem nawyków. Dlatego inne imię - pies torfowy - wskazuje, że przyszła do mężczyzny z lasu, z torfowisk. Ale jednocześnie najczęściej rasa ta nazywana jest wspólną dla wszystkich powyższych psów - owczarka francuskiego. Boseron to bardzo duże, energiczne, silne i wytrzymałe zwierzę, bezpretensjonalne dla warunków pogodowych. Postać tego rodzaju pasterzy jest przyjazna, są dobrze wyszkolone, ale mogą wykazywać upór i próbować zdominować niedoświadczonego hodowcy psów.

Zgodnie ze standardem rasy Boserone, mocno złożone, ale jednocześnie eleganckie, z szlachetnym kształtem głowy i wyróżnionym torem. Uszy i ogon stojący. Białe zęby z ugryzieniem na nożyce, oczy są ciemne, nos jest czarny. Kobel waży od 32 do 45 kg, wysokość na Withers 66-71 cm. Surowa waga od 30 do 39 kg, wysokość na splasy-64-66 cm. To jest pasterz w kształcie gładkiego. Boseron ze swoim kolorem, podobnie jak Rottweiler, przyciąga uwagę podziwiających odwiedzających na wystawy i tylko przechodnie -na spacerze. I przy czystej pogodzie jego wełniane lśniące na słońcu. Kolorowanie jest częściej czysto czarne lub rudowłose. Gładki i krótki hair, ten pies doskonale toleruje pogodę.

Brar

Brira - rasa długotrwała, dostosowana do trudnych warunków pogodowych. Oficjalnie Briars zostali ozdobione odrębnym typem psów nieco ponad sto lat temu. Zawsze były uprawiane na obszarach wiejskich, nie patrzyli szczególnie na zewnętrzne - zainteresowane tylko cechy robocze. Ale jej niepowtarzalna kudła i długa grzywka, zamykając oczy, sprawiła, że ​​była tak ukochana w hodowcach psów. Rasa Briarye jest jednym z najczęstszych wśród owczarków francuskich, a także bardzo rozpoznawalnych.

Waga wynosi nie więcej niż 30 kg, wysokość mężczyzn na ulanie nie jest wyższa niż 70 cm, u kobiet do 60. Szerokie szusty i mocne Briars płynnie poruszają się i chociaż przy takiej długości i gęstości wełny nie ma potrzeby mówić o szczególnie wyraźnym zewnątrz, ale siła i pewność charakteru jest odczuwalna w postawie i ruchach. Kolor może być inny - biały, czarny, szary, brązowawy, ale preferowane są ciemne odcienie.

Warunek jest jednolity kolor. Podwójny kloc jest przeszkodą w hodowli i uczestnictwa w wystawach.

Oczy są ciemne, stojące uszy, najlepiej według standardów rasy, aby je zatrzymać. Ale ostatnio, pod presją obrońców zwierząt, standardy dotyczące zatrzymania uszu i ogonów zaczynają sprawdzać. Dobrze wychowywany Briar jest dobry i lojalny wobec swoich, kocha i chroni dzieci. Posłuszny i naucz. Nieudany brat jest pasterzem po francusku, ale bezczelnie ignoruje wszystkie połączenia i zespoły.

Picardi

Picardi to najstarsza rasa psów, z której owczarek francuski zaczął jako asystent w IX wieku. Ten francuski pasterz nie tylko zapewnia, że ​​owce nie walczy z stadem, ale także chroni je przed wilkami i innymi drapieżnikami oraz domem właścicieli-od niechcianych gości.

Rasa ta przeszła znaczne zmniejszenie populacji podczas pierwszej wojny światowej na początku ubiegłego wieku, ale hodowcy nie tylko uratowali Shepherd Picardii przed zniknięciem, ale także osiągnęli ich pracę, która w połowie XX wieku tam rasa została rozpoznana i zarejestrowana. Prawdziwy pikardyman to muskularny pies, z mocnymi nogami i silną szyją, szeroko. Picardi wyróżnia się niezwykle inteligentnym wyglądem małych ciemnych oczu. Nos - tylko czarny.

Kolejna cecha zewnętrznej wełny. To nie tylko wszystkie odcienie szarości, ale także teksturę. Wygląd wygląda miękko ze względu na swoją falę, ale okazuje się, że jest trudny dla dotyku. Zgodnie ze standardem płaszcz Picardi nie powinien być gładki i dopasowywany.

Charakterystyka rasy jest następująca: Shepherds Picardia są zrównoważone, przyjazne, ale jednocześnie niezależne. W każdej ekstremalnej sytuacji (na przykład atak wilka lub inwazji złodziei) nie czeka na dowództwo właściciela, ale zrobi to, co powiedzieli im obowiązek strażnika. Zgodnie ze standardami wysokość na ulanie wynosi 53-66 cm, ciężar osiąga 31 kg. Picardi ma wystarczająco poważny wygląd dzięki zachmurzeniu wełny i wysokim wzrostowi. Pozostaje tylko dodawanie, że często hodowcy psów Estes nie widzą w nim prawdziwego piękna i prawdopodobnie dlatego ta rasa nie jest najbardziej znana nie tylko poza Francją, ale także w domu.

Pyrenee

Rasa ta otrzymała nazwę z Gór Iberyjskich, gdzie stada owce przez wieki. Mały kudłaty pies zmęczony skoczył wokół skalistych półek, pobiegł w kółko ogromne stada, a po tym wszystkim znalazł czas na zabawę z właścicielem i jego dziećmi w domu. Pyrenee Shepherd na uchyleniu nie wyższy niż 49 cm, suki tuż poniżej. Średnia waga Picardi wynosi nie więcej niż 15 kg. Te psy są krótkie, ale ich ciało jest długie. Istnieje długa różnorodność tego gatunku, ale jest gładka brązowa.

Pyrenee - najmniejszy pasterz francuski. Jeśli okaże się, że waży więcej niż 15 kg, jest to przepełnione lub niewystarczająco ładowane aktywnością fizyczną. Prawdziwy pikard jest bardzo skaczący i uwielbia dużo biegać.

Kolor pasterza Pyrenee to głównie jelenie i chera, maska ​​jest dozwolona na pysku.

Pyrenee Mountain

Pyrenee Mountain - dokładne przeciwieństwo Pastereda Pyrenee. Ten pies jest imponujący, majestatyczny i spokojny - dopóki nie osiągnie oficjalnych obowiązków. Istnieją różne opinie na temat pochodzenia górskich owczarkach francuskich, ale eksperci są skłonni do faktu, że ich przodkowie zostali przywiezieni z Włoch, a mastify były mastify. Stąd rozmiar.

Wzrost psa górskiego Pyrenee w Withers wynosi 65-82 cm, a waga do 55 kg. Nie tylko wilki, ale także niedźwiedzie boją się tych śnieżnych gigantów, ponieważ są prawdziwymi bojownikami w naturze: wytrwały, odważny, nieustraszony. Ale cecha będzie niekompletna, jeśli nie wspomnisz, że są zorientowani na ludzi: uwielbiają właściciela, wszelkiego rodzaju wolności z nimi pozwalają dzieciom. W przypadku pochwał, Pirenean Mountain topi się i będzie gotowa na wszelkie wyczyny.

Doskonała konsystencja, lojalność i cechy bezpieczeństwa sprawiły, że ta rasa ukochana na dworze królewskim. Opis tej rasy znajduje się w kronikach królów francuskich.

Na zewnątrz psy mają dużą głowę z małymi uszami, są mocne i muskularne. Z powodu wełnianego futra mogą wydawać się niezmienione, ale ta rasa uwielbia biegać, można go zdefiniować jako maraton przez skłonności. Wygląd jest uzupełniony długim puszystym ogonem. Wełna może być biała, szarawo lub lekko czerwonawo.

Funkcje treści i opieki

French Shepherds - zdecydowanie nie rasa pokoju. Potrzebują dodatkowej zawartości obwodu. Jeśli dana osoba nie ma wiejskiego domu, lepiej nie kupować takich psów. Czują się świetnie w przestronnej wolierze.

Do normalnego rozwoju i dobrego samopoczucia rasy te:

• higiena;
• stres związany z ćwiczeniami;
• normalne jedzenie;
• Egzaminy weterynaryjne.

Aby ich właściciel również czuł się komfortowo, psy muszą być trenowane.

Powinieneś chodzić dwa razy dziennie: rano i wieczorem. Dla psa jest to okazja nie tylko do świętowania potrzeby i wąchania tagów innych psów, ale także wyczerpania się. Rasy te nie mają wystarczającej ilości spacerów z pomiarem: muszą zostać zwolnione z smyczy, aby działały jak najwięcej.

Opieka nad wyglądem polega na łączeniu: im dłużej płaszcz, tym więcej kłopotów. Mycie nie powinno być zbyt częste, jest to wymagane głównie przed wystawami. Psy są zabrane do weterynarza w celu szczepienia i kontroli, a środki antyparasetyczne można wykonać samodzielnie.

Jak karmić psa i szczeniaka

Karmienie dla owczarka francuskiego - sucha lub naturalna z wysoką zawartością kalorii. Psy nie potrzebują dużej ilości jedzenia. Wymagane są dodatki witaminowe. Szczenięta powinny otrzymać twarogowy ser, jajka i specjalny olej rybny dla zwierząt - zapobiegnie to knerkom i poprawie stanu zębów i wełny. Wybierając suchą żywność, musisz spojrzeć na zawartość składników odżywczych i kosztów. Mokra pasza jest potrzebna tylko przez szczenięta, chore i stare psy.

Jak trenować

Dressure powinno być miękkie, ale trwałe. Pasterz francuski jest uparty, co może stać się poważną barierą podczas wychowywania szczeniaka. Dlatego właścicielem musi być cierpliwość i spróbować zbudować zaufanie do zwierzaka. Nie powinieneś uczyć psa od razu wszystkim zespołom. Wystarczy nauczyć kilku, ustalając ich do perfekcji. Jednocześnie nie tylko leczy, ale także można zachęcać do czułego słowa. Szkolenie powinno odbywać się regularnie, kilka godzin przed lub po karmieniu. Nie pozwól, aby silne zmęczenie zwierzęcia. W przeciwnym razie pies straci wszelkie zainteresowanie nauką.

Konieczne jest zakup szczeniaka owczarka francuskiego przed rozpoczęciem szkolenia, nie wspominając o dorosłych psie. Jeśli w domu pojawił się dorosły pies, zrozumienie zespołów po francusku, albo rosyjski właściciel musi nauczyć się tego języka, albo pies musi zostać przekroczony, dla którego może być potrzebne dużo czasu.

Szczeniak owczarka francuskiego kosztuje co najmniej 60 000 rubli. Średnio (cena Picardi może osiągnąć sto tysięcy), niższa cena sprawia, że ​​myślisz o prawdziwej przynależności do rasy.

Choroby i oczekiwana długość życia

French Pasterzy żyją średnio 10-12 lat. Są długie litery, które pokonują piętnaście lat i wyżej, ale w tym wieku psy mają już starszą demencję i ogólną utratę siły.

Najczęściej psy te są chore z powodu dysplazji bioder, w białych skałach, alergiczne reakcje na niektóre pary można wykryć.