Koń rasy prazhevalsky

Koni. Equus plalskii caballus, Lat. Equus ferus plalskii) - rodzaj lub podgatunki dzikiego konia mieszkającego w Azji.

Co wygląda na zdjęcie:

Krótki opis:

• Oczekiwana długość życia - do 25 lat;
• Wzrost - do 1.5 metrów, waga - nie więcej niż 400 kg;
• Siedliska: rezerwy Rosji, Mongolii i Chin;

Historia pochodzenia

W 1878 r.

Na granicy rosyjsko-chińskiej, na stanowisku Zysan, otrzymał jako prezent od kupca A. W celu. Skóra Tijonowa i czaszka dzikiego konia uzyskanego przez lokalnych łowców kazachów (Kirgis-kaisaki).

Przevalsky wysłał materiał do Petersburga, do Muzeum Zoologicznego, gdzie został zbadany i. Z. Biegunki.

Odkrył, że skóra i czaszka należą do nieznanej nauki zwierząt i dokonali pierwszego opisu dzikiego konia. Polyakov nazwał The View na cześć odkrywcy - konia Przevalsky`ego.

Gdzie to mieszka?

W dzikich warunkach dawali preferencje do dolin podwiniennych znajdujących się nie wyższe niż 2 km nad poziomem morza lub osiedlili się w suchych stepach. Najbardziej wygodnym miejscem dla nich był gobi dzungarian. Tutaj mieli mnóstwo jedzenia, słabo solone i świeżej wody, a także dużą liczbę naturalnych schronisk.

Przeszli przez terytorium Kazachstanu, Mongolii i Chin. Dzięki pracy paleontolodzy dowiedzieli się, że historyczny obszar konia był dość szeroki.

Na zachodzie dotarł do Wołgi, na wschodzie - do Steppesa Daurian, na południu - ograniczonym do wysokich gór.

Teraz żyją w rezerwach i rezerlach Rosji, Mongolii i Chinach, niektórych krajach europejskich.

Jeniec

Vaska, pierwszy koń Pzhevalsky`ego, który dotarł do Europy, i jedyny, który mógłby zostać wykorzystany do jazdy.

Złapany w 1899 roku., wysłane do Europy przez Cobdo (Mongolia) i w 1900 roku. Dotarłem do prywatnej rezerwatu Barona F. mi. Falz-Feyn Askania-Nova. Rok później został przeniesiony do Nicholas II do csarskoye selo, a kilka lat później wrócili do Baron F. mi. Falz-Fayne.

Na świecie znajduje się około dwóch tysięcy leśnych osób z konia Prazhevalsky`ego, które pochodzą z 11 koni, które zostały zredukowane na początku XX wieku w Dzungarii, oraz 1 koni rodzinny.

Potomkowie tych koni są już rozwiedzeni przez wiele pokoleń w niewoli, w ogrodach i rezerwach świata.

Zoo w Pradze prowadzi plemienną księgę koni Prowalsky. W ZSRR w rezerwacie Askania-Nova odbyło się duże zwierzęta gospodarskie z koni.

Przed rewolucją jest założycielem i właścicielem Askania-Nova F. mi. Falz-Fayne był pierwszym organizatorem Expeditions, który schwytał konie Przezurzy w Dzungarii.

Niezwykle ograniczona początkowa pula genów współczesnych koni w Prazhevalsky stwarza poważne problemy w ich hodowli: w tym przypadku, chustwo (częste blisko związane z godnością) wpływa na żywotność populacji i zdolność do rozmnażania się.

Nie jest to najlepszy wpływ na konno i niewolę: w naturze dzikie konie były w ciągłym ruchu, przechodząc przez cały dzień wielu kilometrów.

W naturze, pół -kadry i rezerwat

Ostatni raz na wolności tych zwierząt był widoczny w 1969 roku w Mongolii. Według naocznych świadków liczba koni zaczęła gwałtownie zmniejszać się zimą 1944–1945, co wyróżniało bardzo ostre mrozy (poniżej -40 ° C) i codzienne szalejące pijaki.

Takie zimy są dość rzadkie w Mongolii, mniej więcej raz na sto lat. Potem wiele zwierząt zmarło na Feed Aless, co zmusiło miejscowych mieszkańców do polowania na dzikie zwierzęta, w tym konie Phhevalsky`ego.

Sytuacja pogorszyła fakt, że wojska chińskie i mongolskie zostały wprowadzone na terytorium, na którym żyły konie. Uzbrojone samoobronne jednostki obronie pojawiły się na obszarach przygranicznych.

Wszystko to doprowadziło do faktu, że na tym terytorium skoncentrowano ogromną liczbę broni palnej. W rezultacie koń Prazhevalsky`ego zniknął z naturalnych siedlisk.

Od 1992 r. Programy reintrodukcji (Return to the Wild) koni Pratyvalky rozpoczęły się w Mongolii (National Khustain-Nuruu Park i Centrum Takhin-Tal, Rezerwat Biosfery Big Gobi, miejsce B).

Od 2005 r. W Mongolii-Homin-Tal pojawiło się trzecie centrum reintrodukcji (położone w strefie buforowej parku narodowego Hars, Western Mongolia).

Te trzy ciekawe populacje podsumowały około czterysta osób pod koniec 2015 roku. Istnieją również dwa projekty dotyczące ponownego reinchrodukcji w Chinach, projekt w Kazachstanie.

Od 2015 r. W Rosji dwanaście na świecie zostało wdrożonych w Rosji w rezerwacie Orenburg i pierwszym w Rosji projektu o przywróceniu koni. Jego oficjalna nazwa to „Program tworzenia populacji położnej konia Pzhevalsky`ego w rezerwacie Orenburg”.

W rekordowym czasie, od lipca do października 2015 r., Cała infrastruktura niezbędna do pierwszego transportu została utworzona w sekcji Steppe Preteralskaya i Centrum Reintort konia Prowalsky`ego została stworzona.

A 18 października 2015 r. Przyniesiono pierwszą grupę koni rasowych z Francji. 20 listopada z Parku Narodowego Khortobad przywieziono dwie kolejne grupy, Węgry. W czerwcu 2018 r. Pierwszy źrebak konia Prazhevalsky urodził.

Na początku lat 90. kilka koni zostało zwolnionych jako eksperyment do ukraińskiej strefy wyobcowania elektrowni jądrowej w Czarnobylu, gdzie zaczęli aktywnie się rozmnażać. Teraz jest około stu osób, 3 stad.

Wcześniej te dzikie konie były szeroko rozpowszechnione w leśnych stepach, stepach i półdysterkach w Europie, stepach i częściowo -leśnych -stepach Kazachstanu i na południe od zachodniej Syberii na wschodzie do Barabinsky i Enerical Steppes, Salair Ridge i Lake Daysan.

Opis rasy

Zdjęcie:

To zwierzę jest rozpoznawalne, gdy kiedyś widzisz, że nie mylisz go z nikim. A wszystko dlatego, że ma prymitywny wygląd, to znaczy zachował cechy konia i osła.

Jest pomalowany w maskującym kolorze piasku z brązowym odcieniem (Souras), ale zawieszenie (grzywa i ogon), dolna część nóg prawie zawsze ma czarny kolor.

Część brzucha i koniec lufy są lekkie, nos jest „pudrowy”, to znaczy, że w jego obszarze włosy są pomalowane na biało, wydaje się, że zwierzę wbiło nos w mąkę.

Latem wełna jest krótka, jej kolor jest znacznie jaśniejszy niż zimą. Ale w zimnym sezonie jest gęsta i dłuższa, powstaje ciepły podkład.

Grzywa stoi, krótka i twarda, przypomina przycięte Irokeza lub szczotkę. Ogon w górnej części jest pokryty krótkimi włosami i kończy „pędzlem”, który praktycznie dociera do ziemi.

Ogon przypomina ogon ogona osła lub kulana. Ten koń nie ma grzywki. Czarny „pas” jest zauważalny z tyłu. Małe oczy są szeroko umieszczone na dużej głowie.

Ciało jest krępe i gęste. Krótkie, mocne nogi pomagają zwierzęciu rozwinąć dużą prędkość z galopem.

To są małe konie:

• Długość ciała nie przekracza dwóch metrów;
• Wysokość 135 cm, maksymalnie 1,5 metra;
• Waga wynosi średnio nie więcej niż 350 kg, ale są też ciężkie osoby o masie 400 kg.

Małe uszy są mobilne i wrażliwe. Zwierzę czuje wroga z dużej odległości, dzięki pięknego zapachu i wrażliwego słuchu. Są przyzwyczajeni do trzymania ucha.

Niedawno można było usłyszeć stwierdzenie, że ten dziki koń był niczym innym jak przodkiem konia domowego. Jednak przekroczyli wszystkie punkty nad „i„ genetykiem.

Po przeprowadzeniu szeregu badań odkryli, że kiedy 64 chromosomy ma 64 chromosomy, takie jak konie domowe, mają 66 dzikich przedstawicieli, to znaczy tego rodzaju kodu genetycznego nie jest w stanie niezrealizować kodeks genetyczny.

Oczekiwana długość życia zwierzęcia 20–25 lat.

Postać

Charakter koni w Prazhevalsky powstał w trudnych warunkach przetrwania na wolności. Nie można ich zamienić w oddane elastyczne zwierzęta. Oczywiście koń gryzie i pęka, zachowuje się jak dzikie zwierzę, jako takie i istnienie.

W przypadku konfrontacji między domem a dzikim koniem sekunda zawsze wygrywa.

Te zwierzęta mają wystarczającą siłę i odwagę, by odrzucić dzikie zwierzęta. W czasie niebezpieczeństwa tworzą koło, stając się głowami do centrum. Tylne kopyta pozostają na zewnątrz kręgu, zwierzęta walczą z drapieżników.

W tej chwili młode osoby są w centrum pod ochroną seniorów.

Kiedy ludzie zdali sobie sprawę, że rasa znika i zaczęła łapać zwierzęta na rezerwy, zderzyli się z dzikimi koni.

Problemy powstały podczas transportu, wiele zwierząt trudnych do tolerowanego, było w stanie stresu i zmarło na drodze.

W pewnym momencie schwytanie zostało zatrzymane, wolno było przynieść tylko źrebię zoologiczne. Ich połów zapobiegał odnowieniu populacji, a także przyczynił się do zniknięcia rasy w dzikiej rasie.

Garnitury

Wszystkie konie w Przhevalsky`ego są obdarzone piaszczystym kolorem z odcieniem brązu, nazywa się Savrasov. Kolorowe maski zwierząt dobrze w warunkach równiny pustynnej. Grzywa, ogon i dolna część kończyn są malowane czarnym odcieniem.

Kontrast stworzony z natury dekoruje konia, a czarny „pas”, przechodzący przez cały tył, czyni go jeszcze bardziej wyjątkowym.

Latem kolor jest bardziej ekspresyjny i jaśniejszy, ale zimą wełna staje się grubsza i zarośnięta ciepłym podkładem.Nos zwierzęcia nazywa się „pudrami”, białe krótkie włosy, które ją zakrywa, wyglądają, jakby powierzchnia sproszkowana jest mąką.

Cena £

Nie trzeba mówić o cenie konia, ponieważ jest on uważany za rzadkie i trwałe zwierzę. Zabrania się ich zawierania w prywatnych stajniach. Ponadto zwierzęta te nie są podlegające udomowieniu i szkoleniu, zachowują swoje nieokiełznane, dzikie i agresywne usposobienie.

Hodowla

Naukowcy w czasie zaczęli się lędzić i starali się, aby nie stracić tego gatunku zwierząt.

Ale początkowo każdy stan był zaangażowany w ten problem indywidualnie, co ponownie doprowadziło do zagrożenia zniknięciem konia Prowalsky`ego, ponieważ krzyżowali się stale ściśle powiązane osoby.

Wszystko to doprowadziło do narodzin dzieci z chorobami genetycznymi, a zwierzęta gospodarskie zaczęło umrzeć masowo.

Aby uratować populację klaczy, zaczęli krzyżować się z różnymi rasami stepowymi, więc nabyli nowe znaki i zaczęli bardzo różnić się od przodków otwartych pod koniec XIX wieku.

W wyniku hodowli koni w niewoli pojawiły się dwie linie - Askani i Praga. Oba zawierają genotyp, który jest ważny, który jest ważny do zachowania.

Możesz odróżnić przedstawicieli dwóch linii według zewnątrz. Ten pierwszy ma czerwono-brązowy garnitur i silną sylwetkę. Linia Praski wyróżnia się bardziej elegancką postacią zwierzęcia, jasnym kolorem - ich brzuch i koniec pyska są prawie białe.

Dojrzewanie w klaczach występuje wcześniej niż ogiery. U kobiet w wieku 2 lat, dla mężczyzn w wieku 5 lat. Wiosną kobiety i mężczyźni łączą się, podczas gdy ogiery bardzo gorliwie strzeżają „haremu”.

Ubrania z innymi mężczyznami nieustannie odbywają się do posiadania kobiety. Samce stoją na tylnych nogach i uderzają w ogromne kopyta przeciwnika. Zwykle nie unikają różnych obrażeń, siniaków i złamań.

Ciąża kobiety trwa 11 miesięcy, a narodziny Cub Falls w okresie wiosny, kiedy nie brakuje jedzenia. Jedna kobieta zawsze ma jedną młodość.

W normalnych warunkach waga źrebaka wynosi 35-45 kg. Do sześciu miesięcy żywi się mlekiem matki, chociaż za 2 tygodnie próbuje przeżuć trawę. Nowonarodzone dziecko wstaje za kilka godzin i podąża za matką wszędzie.

Jeśli pozostaje w tyle za nią, matka zaczyna go dostosowywać bez niepotrzebnej delikatności, gryząc ogon w podstawie ogona. Stosując tę ​​samą metodę, odstawia ją od ssania mleka.

Kiedy wystąpiły mrozy, aby dzieci nie zostały ranne od zimna, są one wciągnięte w pierścień utworzony od dorosłych, gdzie rozgrzewają je oddechem. Jedyny źrebak opuszcza stado, nie jest z jego własnej woli, jest wydaleni przez przywódcę stada.

Specjaliści próbują przekroczyć dzikiego konia z innymi rasami, ale głównie próby pozostają niepowtarzalne, ponieważ powstała hybryda całkowicie traci jakość rasy matki.

Celem hodowców jest uzyskanie nowej hybrydy, która całkowicie zachowa wygląd i cechy konia PZHEVALKY, ale będzie miał większe wymiary.

Karmienie

W naturze konie zjadły szorstkie jedzenie - krzewy, zboża - Saksauls, Karagan, płaszcz, pianek, tymianek, chia i inne. Zimą musieli kopać śnieg przednie kopyta i zjeść suchą trawę.

W niewoli, ze względu na fakt, że eksperci nie mogli odtworzyć odpowiedniej paszowej dla zwierząt, drugie pokolenie koni straciło jedno ze swoich znaków masywnych.

Zwierzęta zawarte w rezerwach żywią się roślinami, które w nich rosną, a także przyzwyczajają je zimą do jedzenia gałęzi krzewów i drzew.

W zoo ich dieta składa się z:

• z siana;
• Świeża trawa;
• jabłka;
• Warzywa - kapusta, marchewka i buraki;
• Bran, owies.

Opieka w stajni

Szczepienia

Populacja i status gatunku

Naukowcy podczas katastrofalnego zniknięcia koni w Prazhevalsky zdecydowali, że mogą tylko pomóc w niewoli. Najlepsze rezerwy wyróżniały zwierzęta i utrzymywano uniwersalne konto.

Każdy kraj zajmował się problemem indywidualnie, co doprowadziło do godnych ubolewania wyników. Przejście bliskich krewnych sprawiło, że stada nie są opłacalne. Źrebaki cierpiały na zaburzenia genetyczne i wymarły.

Problem został podniesiony do poziomu międzynarodowego, rezerwy zaczęły wymieniać jednostki na odnowę krwi zwierząt rozrodczych.

Poprawiając sytuację, konie zaczęły być krzyżowane z innymi końmi stepowymi, czystość rasy została naruszona. Doprowadziło to do utworzenia kilku kolejnych podgatunków zwierząt - Pragi i Askaniyskaya.

Obie linie zawierają genomy dzikiego konia, które należy zachować. Mają różnice zewnętrzne. Mieszkańcy Askaniy są bardziej krąży, mają czerwony kolor z brązowym odcieniem. W Pradze Zead jest więcej łaski, kolor ciała jest znacznie lżejszy, a brzuch i kufak są prawie białe.

Naukowcy na świecie razem próbowali pomnożyć populację znikających dzikich zwierząt. W 1985 r. Opracowali program ponownego wprowadzenia (powrót koni do środowiska naturalnego).

W tym okresie na świecie było 680 osób. Potrzeba relokacji powstała z powodu degradacji młodych pokoleń, rasa zaczęła tracić swoje charakterystyczne cechy.

Zwierzęta w łatwiejszych warunkach zaczęły tracić umiejętności przetrwania.

Naukowcy od dawna wybierali odpowiedni obszar do przesiedlenia zwierząt. Wreszcie postanowiono uwolnić część koni do stepu Mongolskiego Khustai-Nura, obok Jungarian Gobi, gdzie wcześniej mieszkali ich przodkowie. Zwierzęta dostarczano z ukraińskiej rezerwatu Askania-Nova i europejskich zoo.

W Rosji, w dzikiej naturze konia Prazhevalsky`ego jest w rezerwacie Orenburg, których 90% terytorium to stepy, zwykłe siedlisko dzikich koni.

Program reintrodukcji

Reintroduction to przeniesienie zwierząt do środowiska naturalnego. Ten program jest bardzo trudny, ponieważ jednostki uprawiane w niewoli tracą swoje umiejętności przetrwania na wolności. Do tego koń Zevalsky`ego dobrze rozmnaża się tylko w rasie i we własnym obszarze.

Dlaczego konieczne jest zwrócenie konie do wolności? Eksperci zauważyli, że każda nowa generacja koni stopniowo traci charakterystyczne cechy i degradacje, ponieważ warunki zatrzymania w rezerwach różnią się od natywnego siedliska.

Już teraz dzieci urodzone w ogrodach zoologicznych są mniejsze w porównaniu do swoich poprzedników, są bardziej cienkie i słabe.

Pierwsze prace nad ponownym odkupieniem rozpoczęły się w 1985 roku. Organizacje międzynarodowe połączyły siły i zaczęły szukać terytoriów o odpowiednich warunkach dla życia koni.

Niektóre z nich to mongolski step Khustai-Nura i Tahiin Tale-Ostatnie znane siedlisko zwierząt położone w Gobi Dzungarian. Zwierzęta dostarczono z rezerwatu ukraińskiego „Azjatycko-NOVA” i wielu zoo w Europie Zachodniej.

W Rosji w tym celu wybrano rezerwat w regionie Orenburg „Stepe”. Właśnie tutaj ponad 90% obszaru zajmuje rodzaje roślinności zielnej, to znaczy zioła i płatki zbożowe, które są naturalną podstawą konia konia Przhevalsky`ego.

To jedyna rezerwa stepowa w Rosji, która jest dla nich odpowiednia. Z Francji sprowadzono kilka koni. Francuskim naukowcom udało się zachować silnych przedstawicieli ludności z powodu wolnego wypasu.

W Kazachstanie zaczęli również realizować projekt, którego celem było stworzenie ludności wolnej od koni w Park Narodowym Altyn Emel z udziałem w zoo Monachium i Alma-Ata oraz Międzynarodowego Funduszu Wildlife Fund. Zwierzęta dostarczono z niemieckich ogrodów zoologicznych w 2003 roku.

Osoby uprawiane w niewoli są po raz pierwszy zwolnione w strefie pośredniej, gdzie są pod okrągłym nadzorem specjalistów przez kilka miesięcy. Gdy tylko zwierzęta dostosowują się w nowych warunkach, są one w końcu zwolnione.

Program reintrodukcji jest również w Chinach i Węgrzech. W innych krajach europejskich, z powodów finansowych, zostały zawieszone, a później, przy wsparciu organizacji publicznych, zostali przywrócone.

Największy program hodowla konia Prazhevalsky`ego w niewoli został przeprowadzony w rezerwacie Askania-Nova na Ukrainie.

Specjaliści wprowadzili kilkadziesiąt osób w obszarze elektrowni jądrowej Czarnobyl.

Tutaj dobrze się przystosowali i zaczęli aktywnie się rozmnażać. Populacja w tym obszarze wzrosła do dwóchset osób, ale niestety wszystkie wysiłki doszły do ​​unieważnionych kłusowników. Dziesiątki zwierząt zmarły co roku z powodu pocisków, aw 2011 r. Zostało tylko 30-40 zwierząt.

Do tej pory 300 celów żyje w środowisku naturalnym na całym świecie.

Interesujące fakty

Istnieje kilka zabawnych faktów na temat rasy:

• Rasa była otwarta przypadkiem.
• Zwierzęta te są odważne, a tylko ich naturalny wróg się boi - wilk.
• Ogiery są bardzo zazdrosne.
• To najdzikszy widok na konia, nigdy nie był w domu.
• Jej bliskim krewnym jest dziki, azjatycki osioł - Kulan, często nazywany pół słowa, ponieważ ma wiele wspólnych rysów z koniem.
• Przywódca stada jest ogiernikiem, ale w poszukiwaniu wody i pasz.

Konia Prowalsky`ego w czerwonej książce

Kategoria rzadkości gatunku w czerwonej książce określonej dla konia PZHEVALKYS wynosi 0.

Gatunek jest uważany za całkowicie zniknięty. Ale potomkowie dzikich zwierząt znalezionych w gobi na końcu XIX w., zostały zachowane przez założyciela rezerwatu Askania-Nova. E Falz-feyn.

Udało mu się złapać i osiedlić w Rosji tylko 11 przedstawicieli gatunku. W 1947 roku. Udało mi się złapać kolejnego 1 dzikiego konia.

Wniosek

Wolność -Konie z Pzhevalsky`ego stopniowo osiedlają się w parkach narodowych, rezerwach i rezerwatach. Bezpieczeństwo państwowe daje nadzieję, że następujące pokolenia ludzi zobaczą tego rodzaju zwierzę.