Jak odróżnić glony od innych roślin akwariowych?

Główna jednostka strukturalna ciała glonów, reprezentowana przez formy jednokomórkowe i wielokomórkowe, jest komórka. Istnieją różne rodzaje komórek glonów. Według jednej z klasyfikacji wyróżnia się komórki zawierające typowe jądra (t. mi. jądra otoczone błonami jądrowymi, błonami) i komórkami, które nie mają typowych jąder.

Pierwszym przypadkiem jest struktura eukariotyczna komórki, druga jest prokariotyczna. Struktura prokariotyczna komórek ma niebiesko-zielone i niezawodne algi, reprezentatywne eukariotyczne wszystkich innych działów glonów.

Komórki glonów mają skorupę, cytoplazmę, jądro, wakuole z sokiem komórkowym. Cytoplazma jest wyznaczona ze środowiska błony plazmatycznej. W cytoplazmie znajdują się mitochondria, rybosomy, chloroplasty.

Kolor glonów jest zróżnicowany (zielony, różowy, czerwony, pomarańczowy, prawie czarny, fioletowy, niebieski itp.;.

Wszystkie glony są organizmami autotroficznymi, w procesie fotosyntezy tworzą substancje organiczne z nieorganicznych. Jednak wiele glonów może w pewnych warunkach przełączyć się na heterotroficzną metodę odżywiania lub połączyć ją z fotosyntezy.

Proces oddychania w algach przebiega w każdej komórce. Z środowiska komórka pochłania tlen, używa go do utleniania substancji organicznych. W takim przypadku energia jest uwolniona i powstaje dwutlenek węgla, który jest uwalniany do środowiska. Utlenianie substancji organicznych występuje w mitochondriach. Uwolnienie energii podczas utleniania jest wydawane na wszystkie procesy życia - wchłanianie przez komórkę substancji, ruchu, wzrostu i reprodukcji.

Glony rozróżniają reprodukcję wegetatywną, bezpłciową i płciową. Wegetatywne propagacja jednokomórkowa polega na podzieleniu jednostki na dwie części. W IT wielokomórkowym występuje przez pęknięcie wątków glonów, jego słowo na oddzielnych częściach. Słodka propagacja odbywa się przy użyciu sporu lub zoosporów (z wici). Rozmnażanie płciowe występuje w wyniku połączenia dwóch komórek zarodkowych - gamet i tworzenia się zygot - pierwszej komórki nowego organizmu.

W przypadku gwintów wielokomórkowych Spirogira charakteryzuje się obecnością specjalnego procesu seksualnego - koniugacji. W tym samym czasie, w miejscu kontaktu dwóch komórek równoległych do uzbrojonych glonów, powstaje most cytoplazmatyczny. Zgodnie z nim, zawartość jednej komórki wchodzącej do drugiej, gdzie następuje ich połączenie z tworzeniem się zygoty. Z czterech nowych komórek powstałych w wyniku podziału zygote, trzy umierają, a czwarta rozwija się w nową osobę.

Niebiesko-zielony i w mniejszym stopniu okrzemkowy i niektóre zielone glony uwielbiają ciepło i pomnożyć w temperaturze wody co najmniej 25 ° C.

Rozwijając się w masowych ilościach, glony mogą powodować zielony, żółty, niebieski, czerwony, brązowy, brązowy lub czarny „kwitnienie” wody.

Glony - główni producenci materii organicznej w środowisku wodnym. Około 80 % wszystkich substancji organicznych spada na udział glonów i innych roślin wodnych. Glony bezpośrednio lub pośrednio służą jako źródło żywności dla wszystkich zwierząt wodnych i ryb.

Niebiesko-zielone glony, czyli cyjanobakterie, były pierwszymi organizmami na Ziemi, w których podczas ewolucji istniała zdolność do fotosyntezy, proces tworzenia substancji organicznych pod wpływem światła.

Rośliny, dla których woda jest nie tylko niezbędnym czynnikiem środowiskowym, ale także bezpośrednim siedliskiem, należą do wodnych, zwanych hydrofiami.

Struktura morfologiczna glonów

Anatomiczne i morfologiczne cechy hydrofitów znacznie odróżniają je od roślin naziemnych. Prowadzenie układu jest równie zmniejszone i prowadzone. Jeśli w roślinach lądowych długość żył na 1 cm arkusza wynosi około 100-300 mm lub więcej, to w roślinach wodnych i przybrzeżnych jest kilka razy mniejsze. W tabeli 3.1 pokazuje kilka przykładów wspólnych glonów i ich podwodnych cech.

W niektórych zanurzonych roślinach, nie przywiązanych do ziemi, korzenie są całkowicie zmniejszone, inne korzenie zachowane, ale osobno pływające części roślin mogą bez nich działać. Korzenie wzmacniających hydrofii są słabe, bez włosów korzeniowych. Jednocześnie wiele gatunków ma grube i silne kłącza, które odgrywają rolę twornika, przechowywanie substancji zapasowych i narząd.

Glony i ich podwodne cechy

Liście zanurzonych hydrofitów są bardzo cienkie i delikatne, mają uproszczoną strukturę mezofilu bez zauważalnego zróżnicowania na palisadzie i gąbczastej miąższu. Podwodne liście bez ust. W niektórych miejscach istnieją grupy komórek naskórka o wyrafinowanych ścianach. Uważa się, że odgrywają dużą rolę w wchłanianiu wody i rozpuszczonych soli mineralnych.

W roślinach, tylko częściowo zanurzona w wodzie, heterofilia jest dobrze wyrażona - różnica w strukturze liści powierzchniowych i podwodnych u tej samej osoby. Te pierwsze mają cechy zwyczajne dla liści roślin naziemnych, te ostatnie są bardzo cienkie lub wycięte płytki liściowe. Heterofilia jest odnotowana w wodnym motyle (Ranunculus dywersifolius), akwarele i kostki, arrowlist i inne gatunki. Ciekawym przykładem jest poręczyciel, o którym można zobaczyć kilka form liści reprezentujących wszystkie przejścia od typowo podłoża do wody.

Wraz z cechami morfologicznymi roślin poświęconymi miejscom o różnych warunkach wilgoci, fizjologiczne.

Zdolność higroofitów do regulacji reżimu wody jest ograniczona: usta są w większości szeroko otwarte, więc transpiracja niewiele różni się od fizycznego odparowania. Z powodu nieskrępowanego napływu wody i braku urządzeń ochronnych intensywność transpiracyjna jest bardzo wysoka: w świetle zapaleniu higrofingu w ciągu dnia liście mogą stracić ilość wody na godzinę, 4-5 razy wyższą niż masa arkusza arkusza. Wysoka infuzja tkanek hygrofitu wynika głównie z ciągłego napływu wilgoci ze środowiska.

Fotosynteza i głębokość zanurzenia

Środowisko wodne znacznie różni się od powietrza, więc w roślinach wodnych istnieje wiele osobliwych fizjologicznych cech adaptacyjnych. Intensywność światła w wodzie jest bardzo osłabiona, ponieważ część opadającego przepływu światła jest odbijana od powierzchni wody, druga jest pochłaniana przez jej grubość. W związku z osłabieniem światła fotosyntezy w zanurzonych roślinach akwarium, znacznie się zmniejsza wraz ze wzrostem głębokości.

Uwaga, ważna!

Przetrwanie roślin akwariowych ułatwia ich okresowe ruchy pionowe do górnych stref, gdzie występuje intensywna fotosynteza i uzupełnianie rezerw substancji organicznych.

W wodzie, oprócz braku światła, rośliny mogą doświadczyć kolejnej trudności niezbędnej do fotosyntezy - brak dostępnego dwutlenku węgla. Dwutlenek węgla wchodzi do wody w wyniku rozpuszczania tlenu zawartego w powietrzu, produktach oddechowych ryb, organizmach wodnych, rozkładu pozostałości organicznych i uwalniania z węglanów. Wraz z intensywną fotosyntezą roślin trwa zwiększone zużycie tlenu, a zatem występuje jego niedobór.

W celu wzrostu zawartości CO2 w wodzie, hydrofie reagują zauważalnym wzrostem fotosyntezy.

Zastępowane rośliny nie mają transpiracji, co oznacza, że ​​w zakładzie nie ma wtrysku wody. Jednak ten prąd, który dostarcza składniki odżywcze do tkanek, istnieje i z oczywistą codzienną częstotliwością: dzień więcej, nie w nocy. Aktywna rola w jego utrzymaniu należy do ciśnienia korzeniowego i aktywności specjalnych komórek uwalniających wodę - woda warstwy wodne.

Liście roślin akwariowych unoszące się lub przyklejające się nad wodą zwykle mają silną transpirację, chociaż znajdują się w warstwie powietrza, która bezpośrednio graniczy z wodą i zwiększają wilgotność. Usta są szeroko otwarte i zamknięte całkowicie w nocy.

Jak odróżnić glony od innych roślin akwariowych? .