Choroby ryb: diagnostyka i środki walki.

Powyższe pięć form klinicznej manifestacji mykobakteriozy nie jest stałe. Czasami choroba przebiega w postaci, która nie jest charakterystyczna dla ryb tej rodziny. Zatem zaobserwowaliśmy prątkę Petusha, którego głównym znakiem klinicznym była Picchenesia, często kończąca się utratą gałki ocznej, jak można zobaczyć w męskim Kongo, w perłowych ghurach i tęczowych rybach płaskich wrzodach, korzeni z Ogon i półki w kształcie sosny z przodu brzucha- w pobliżu guppi- płaskie wrzody w różnych częściach ciała, pozostawiając łuski i zapalenie spojówek rogówki.

Diagnoza. Mykobakterioza jest określana na podstawie klinicznych objawów choroby, zmian patologicznych i badań mikrobiologicznych. Z tą ostatnią krew, płyn puchlityczny jest zassiony na pożywce, tworzy uprawy z wrzodów, wątroby, nerek, śledziony i gruźlicy utworzonych na powierzchni wewnętrznych narządów ryb. Powierzchnia wrzodów przed siewem myje się sterylnym roztworem fizjologicznym lub gotowaną wodą.

Aby wykluczyć ichtiosporydiozę, jednocześnie wysiają siewę żelatyny, bulionu do mięsa (MPB), agaru z dodaniem 1 % surowicy krwi.

Wzrost kultury Mycobacterium pisciumObserwuje się go w temperaturze 25 ° po 14–20 dnia. W temperaturach powyżej 34 ° kultura umiera.

Aby przeprowadzić mikroskopowe badanie rozmazu z pierwotnego materiału i hodowli patogenu, choroba jest malowana zgodnie z cylie - Nielsen. Pod mikroskopem znajdują się charakterystyczne patyki oporne na kwas, pomalowane w jaskrawoczerwony kolor.

Środki walki Są one zredukowane do zapobiegania mikobakteriozie, która polega na tworzeniu optymalnych warunków do połowów, właściwego karmienia, zapobiegania ich zagęszczonym sadzeniu i utrzymaniu czystości w akwarium.

Nowe ryby wchodzące w rybołówstwo (szczególnie z powodu granicy) powinny być umieszczane w akwariach kwarantannych na 3 miesiące. W tym okresie powinny być przeprowadzane przez ciągłą obserwację.

Jeśli w akwarium wykryto pacjenci i podejrzane ryby, niszczą wszystkie ryby, dezynfekują roślinność zgodnie z metodą opisaną w rozdziale „Zapobieganie chorobom Ryb”. Akwarium jest dezynfekowane 3 % roztworem chloraminy lub rozjaśnionym roztworem chloru o zawartości co najmniej 5 % aktywnego chloru. Nie należy stosować roztworów kwasu dezynfekującego z powodu oporności na patogen choroby. Gleba, bawełniane sieci, grzejniki, podajniki i inne zapasy są sterylizowane za pomocą gotowania przez 30 minut.

Każde akwarium przypisuje się indywidualne narzędzia połowowe i przedmioty opiekuńcze.

Wrzód topniczy

Wrzodziejąca choroba jest zakaźną chorobą akwarium i ryb wolnych, charakteryzujących się pojawieniem się małych wrzodów na skórze.

Czynnik sprawczy - drobnoustroje wodne Pseudomonas fluorescens.

Podczas rosnące na pożywkach zawierających sole kwasu fosforowego wytwarzają specjalny pigment - bakteriofluetyna, co nadaje kulturze piękną zielonkawo -żółte fluorescencję (blask). W zależności od rodzaju bakterii, skraplania żelatynowe

lub pozostaje nietknięty. Więc, R. Fluoresens upłynnirozcieńcza żelatynę i R. Fluorescencje non - upłynniceNie rozcieńcza tego.

Epizotology. Czynnik sprawczy jest szeroko rozpowszechniony w naturalnych zbiornikach. Wchodzi do akwaria z żywą żywnością, wodą, glebą i roślinnością. Rozprzestrzenianie się choroby jest ułatwione przez ryby, które nie minęły kwarantannę, wodę, glebę i rośliny pobierane z akwariów dysfunkcyjnych w tej infekcji, a także stosowanie sprzętu połowowego i połowowego wspólnego dla wszystkich akwariów. W niektórych przypadkach choroba kończy się śmiercią ryb.

Objawy i patogeneza. Na ciele ryby pojawiają się małe ciemne plamy, przechodząc po chwili w rany o prawidłowym zaokrąglonym czerwonym kształcie. Na zewnątrz przypominają kęsy argulus. Wrzody są bramą do penetracji bakterii, wirusów i grzybów do ciała. Grzyby porodu Vold osiedliły się na miejscu wrzodów u bardzo osłabionych ryb Saprolegniaoraz Achlya, tym samym komplikując przebieg choroby podstawowej.

W przypadku patologicznej autopsji często obserwuje się pacjentów z zapaleniem jelitowym.

Diagnoza postawione na podstawie klinicznych objawów choroby i badań mikroskopowych zawartości wrzodów sąsiadujących z tkankami i jelitami. W niektórych przypadkach uciekaj się do badań mikrobiologicznych.

Leczenie. Ryby pacjentów są leczone w akwarium ogólnym, stosując bicylinę -5, biomikinę, biały paciorkowce, a także w oddzielnym naczyniu, przy użyciu terapeutycznych roztworów permanganinianu potasu (KMNO₄) i główny fioletowy. Leki te dają pozytywne wyniki z niewielkimi zmianami wrzodu skóry ryb. Roślinność wody jest dezynfekowana przez roztwory bicylinowe -5.

Zapobieganie Wrzód topniczy jest redukowany do zapobiegania wody, roślinności i niespokojnej gleby z naturalnych zbiorników, zawartości ryb w optymalnych warunkach i wytrzymania nowo nabytych ryb w akwarium.

Lepidortosis

Lepidortososis lub zakaźna wypoczynek łuski jest szeroko rozpowszechnioną chorobą ryb w akwarium.

Etiologia. Uważa się, że choroba jest spowodowana przez bakterie aeromonas punstata i pseudomonas fluoresceens.

Epizotology. Choroba przebiega w postaci powoli rozwijającej się epizootycznej i często kończy się śmiercią ryb. Dotyczy to większości ryb akwarium w każdym wieku. Przede wszystkim słabe ryby zawarte w złym stanie chorują.

Patogeny choroby są szeroko rozpowszechnione i są wprowadzane do akwariów z naturalnych zbiorników. Przyczyną choroby mogą być pacjenci z lepidorozą ryb, gdy są one zaczepione do akwarium, które są bezpieczne dla tej infekcji i nie przepuszczają kwarantanny, a także wody, gleby i roślinności wodnej z takich akwariów. Rozprzestrzenianie się infekcji jest ułatwione przez generał narzędzi do inwentaryzacji połowów i rybołówstwa wspólnego dla kilku akwariów.

Objawy i patogeneza. W początkowym etapie choroby, u zdrowych ryb zewnętrznych, łuski wznoszą się na ograniczonych obszarach, na późniejszym etapie - na powierzchni całego ciała ryb. Dzieje się tak w wyniku powstawania małych pęcherzyków wypełnionych surowiczym płynem (krosty) znajdującym się pod skórą przy przymocowaniu do łuski. Czasami występuje utrata skal. Powstawanie krostów, koniec łuski i jej strata prowadzą do naruszenia wymiany gazu, co jest szczególnie niebezpieczne dla młodych ryb, w których aparat Gill jest nadal słabo rozwinięty, a oddychanie skóry w tym okresie ma szczególne znaczenie.

Diagnoza. Obecność niektórych objawów choroby nie daje podstawy diagnozy lepidorozy, ponieważ sortowanie skal jest również obserwowane w przypadku mykobakteriozy, ichthiosporidia. Konieczne jest przeprowadzenie mikroskopowych badań pociągnięć przygotowanych z zawartości krostu i sąsiednich tkanek. W razie potrzeby uciekaj się do badań mikrobiologicznych, tworzenie upraw z tkanki podskórnej i narządów wewnętrznych (nerki, wątroba, serce, śledziona).

Leczenie. Choroba jest leczona tylko w początkowym etapie, gdy wykład jest obserwowany w oddzielnych małych obszarach ciała. W leczeniu stosuje się antybiotyki bicylinowe -5, biomycype lub sulfanilamid - biały paciork. Metodologię leczenia opisano w sekcji „Leczenie ryb chorych w akwarium ogólnym”.

W leczeniu osobnym naczyniem możesz użyć głównego fioletu, aby.

Ryby, które mają dość obszerne wydalanie łusek, niszczy. Akwarium, sprzęt połowowy i zapasy rybackie są dezynfekowane przez 5 %roztworów solnych (HCL), siarkę (H. H₂Więc₄) kwasy lub chloramina. Gleba jest dezynfekowana gotowaniem lub pompowaniem, roślinność wodna - roztwory bicylin - 5.

Zapobieganie takie same jak w przypadku wrzodu trawiennego.

Plawniczna zgnilizna

Rot plawniczny -choroba zakaźna akwarium i ryb łososia wolnego, charakteryzująca się rozkładem tkanek promieniowych i międzygradowych żebrów.

Czynnik sprawczy - bakterie w kształcie grupy z grupy Pseudomonas.

Epizotology. Ryby akwariowe wszystkich grup wiekowych są chore, ale ich młode są bardziej podatne na chorobę. Ryby zawarte w akwariach o niskiej temperaturze wody są szczególnie podatne na chorobę. Czynnik sprawczy jest szeroko rozpowszechniony w naturalnych zbiornikach, skąd jest wchodzący do akwarium z wodą, glebą, roślinnością wodną i żywą żywnością. Jest to w dużej mierze promowane przez nowo nabytych ryb, które nie przeszły kwarantanny i przetwarzania w krótkoterminowych kąpielach medycznych przed umieszczeniem ich we wspólnym akwarium, a także broni wspólnej dla wszystkich akwariów i zapasów rybnych. Chorobowi często towarzyszy masowa śmierć młodych ludzi: dorośli umierają znacznie rzadziej.

Objawy i patogeneza. U młodzieńczej ryby choroba zaczyna się od rozpadu płetw klatki piersiowej i ogona u dorosłych, taka sekwencja nie jest obserwowana. Pierwszym oznaką choroby jest obecność niebieskawo -białego zachmurzenia krawędzi płetw. Czasami wyraża się to samo zachmurzenie warstwy warstwy gałki ocznej. Następnie strefa rozpadu wzrasta: końce promieni znikają, w związku z tym, z którymi płetwy są skrócone, ale ich podział jest płytki, co jest widoczne na ceremonialnej figurze.

W smażem płetwy ogonowe całkowicie spadają. Jest to znacznie mniej powszechne u dorosłych ryb. W tym okresie choroby linia rozkładu tkaniny płynowej z powodu białego koloru jest szczególnie wyraźna.

Ostatni etap choroby, w którym obserwuje się śmierć ryb, charakteryzuje się tworzeniem wrzodów na podstawie zniszczonych płetwów. Charakterystyczną cechą tych wrzodów jest ich biały kolor, ze względu na obecność genialnego światła ropy. We wszystkich przypadkach proces patologiczny rozpoczyna się od peryferyjnej części płetw i rozciąga się na podstawie. W przypadku Il Fish czas regeneracji płetw zależy od stopnia zniszczenia, wieku ryb, a także od warunków jej utrzymania i żywienia. Ryby z płetwami piersi, odbytu, ogona i kręgosłupa, zniszczone do podstawy, są odrzucane. We wcześniejszych stadiach choroba można łatwo wyleczyć. Figura kolorów pokazuje początkowy etap choroby w kobiecej gppi ​​i początek regeneracji płetwy ogonowej po całkowitym zniszczeniu w Pecilii.

Diagnoza Na podstawie klinicznych objawów choroby, mikroskopijne badania udarów z zadrapań z dotkniętymi płetwami, a także badań mikrobiologicznych.

Leczenie. Po pierwsze, akwarium powinno zwiększyć temperaturę wody do maksymalnej granicy odpowiadającej okresowi tarła chorych.

Leczenie chorych ryb przeprowadzane jest w oddzielnym naczyniu i w akwarium ogólnym.

W oddzielnym naczyniu używane są główne fioletowe K, Malachite Green, bicylina -5.

Bicylina -5, zielony malachite z siarczanem miedzi, biomycyna (leczenie, powinno trwać co najmniej 1 dodawane do ogólnego akwarium.5-2 miesiące), biały paciorkowca (kurs leczenia 2-3 miesiące).

Jeśli leczenie jest przeprowadzane w oddzielnym naczyniu, akwarium, w którym powstały chory ryby. Gleba, sprzęt rybacki i zapasy wędkarskie są dezynfekowane gotowaniem, a roślinność wodna - roztwór bicylin - 5.

Zapobieganie Połączenie zalewowe gnije tak samo jak w wrzodzie trawiennym.

Limfocystoza

Limfocystoza lub przerost komórkowy jest chorobą zakaźną akwarium i innych słodkowodnych, a także ryb morskich. Charakteryzujący się pojawieniem się guzków lub płaskiego wzrostu szarości na płetwach, a także na skórze ryb.

Czynnik sprawczy - Powstają wirus filtrujący, pod wpływem, z których powstają komórki limfopisty SO, czyli limfocococysty, o wielkości do 1,5 mm. Każda limfococyst jest otoczona grubą kapsułką szklistą - gęstą, jednorodną substancją białkową. Komórki te mają duże jądro, w cytoplazmie (część protoplazmy zwierząt i komórek roślinnych, które nie są uwzględnione w rdzeniu), granulki bazofilne są zawarte - ziarniste cząsteczki cytoplazmy, zabarwione właściwościami zasad lub struktury sieciowe lub struktury sieciowe. Niektórzy badacze uważają te granulki za prawdziwe cząstki wirusa.

Epizotology. Wiele ryb akwariowych ma dość wszystkich grup wiekowych. Najbardziej podatne na chorobę makropody, chromis, orzechów laskowych, Gourami i innych rodzajów tych rodzin.

Charakterystyczną cechą choroby jest obecność przedstawicieli oddziału na skrzela Copepoda(Korstaces z rodzaju rodzaju ErgasilusI bliskie skorupiaki Lernaeaoraz Argulus).

Prawie wszystkie rodzaje ryb, które opisywały limfocystozę, są właścicielami tych pasożytów. Ich liczba na rybach najwyraźniej jest proporcjonalna do stopnia rozwoju limfocystozy. Początek cyklu propagacji tych skorupiaków pokrywa się z czasem występowania choroby. Zakażenie zdrowych ryb występuje w bezpośrednim kontakcie z pacjentami, co jest w dużej mierze ułatwione przez urazy i naruszenie integralności skóry i urządzeń skrzelowych spowodowanych przez różne ektoparazity.

Limfococysty, zlokalizowane tylko na płetwach rybnych, po usunięciu ich przez zmianę (kauteryzację) na tych samych płetwach nie są tworzone.

Eksperymentalnie zdrowe ryby są zarażone limfocystozą na dwa sposoby: 1) Ryba zostaje uszkodzona i umieszczana w naczyniu z wodą zawierającą emulsję z tkanki limfococystycznej 2) kawałki tkanki limfocystozy lub poszczególne komórki są podkładnie do płetwy kręgosłupa.

Środek zaraźliwy jest odporny na suszenie.

Objawy i patogeneza. Słodkie guzki lub płaskie wzrosty pojawiają się na płetwach i skórze ryb. Zazwyczaj limfokory tworzą akumulacje w pęknięciach limfatycznych skóry- czasami są otoczone przez melanofoory- komórki zawierające czarną pigment-melaninę. W niektórych przypadkach odnotowano znaczny wzrost tkanki łącznej, co ogranicza nowotwory. Limfococysty można znaleźć w ścianach żołądka, w śledzionie lub jajnikach, a także w jamie skrzelowej, gdzie są one przyczepione do nabłonka skrzela i znajdują się między płatkami skrzelowymi.

Diagnoza Na podstawie klinicznych objawów choroby, danych epizotologicznych i badań mikroskopowych zadrapań z dotkniętych odcinków płetw i skóry ryb w celu wykrycia w nich komórek chłonnych. W razie potrzeby uciekaj się do badań histologicznych. Należy pamiętać, że komórki limfococystary podczas badania pod mikroskopem są bardzo podobne do robaków i jaj skorupiakowych.

Leczenie Z limfocystozą, nie rozwiniętą. Aby zachować najcenniejsze osoby z niewielką zmianą płetw, limfocystki uciekają się do metody kauteryzacji: z gorącymi z metalowymi prętami o przekroju 2 mm, każda limfococysta i zamknięte tkanki są naprzemiennie kauteryzowane. W takim przypadku ryba jest umieszczana w mokrym waciku bawełnianym.

Chore ryby z porażkami na skórze i liczne limfococysty na płetwach są zniszczone.

Dezynfekuj akwarium i zmień w nim wodę. Roślinność jest zniszczona, a gleba, narzędzia połowów i innych zapasów są dezynfekowane przez gotowanie przez 30 minut.

Zapobieganie sprowadza się do zapobiegania wejściu do akwarium wraz z żywym paszem skorupiaków z rodzin Ergasilidae, Lernaeidae, Argulidae, które pasożytują na wielu rodzajach dzikich ryb. Nie dopuszczaj urazu ryb podczas przeszczepu z jednego akwarium do drugiego i transportu. Najbardziej pugniste osoby są usuwane z ogólnego akwarium, a liczba mężczyzn każdego rodzaju ryb jest regulowana w nim, aby uniknąć walk między nimi.

Brodawczaki

Brodawczaki to wzrost warstwy brodawkowej skóry prowadzącej do tworzenia guzów siedzących na nogach. Choroba obserwuje się w akwarium i innych ryb słodkowodnych. Charakteryzujący się tworzeniem guzów w różnych częściach ciała.

Według wielu badaczy przyczyną choroby jest zakaźny początek pochodzenia wirusowego. Ilość, wielkość i pojawienie się guzów różnią się jednak znacznie jednak podczas badań histologicznych, wszystkie znajdują typową strukturę brodawkową. Wiele epizotologicznych i cytologicznych (cytologia - nauka o strukturze, rozwoju i funkcjach komórek, a także żywej materii, która nie ma struktury komórkowej) Dane potwierdzają, że rozwój brodawków jest wynikiem infekcji wirusowej. Wzrost guzów u ryb akwariowych pojawia się mniej więcej w tym samym czasie lub sekwencyjnie w pewnym okresie w jednej populacji (populacja jest zbiorem osób z roślin lub zwierząt świata określonego obszaru należącego do jednego gatunku) i w Ryby z naturalnych zbiorników wodnych - w jednym gatunku mieszkającym w jednym stawie, w tych samych warunkach środowiskowych. Częściej niż inne dotknięte ryby rybne Anabantidae(labirynt) poród Anabas, Colisaoraz Trichopsis. W praktyce akwarium przypadki połowów w brodawczach rybnych są stosunkowo rzadkie. Nie ma zgonów z ryb.

Objawy. Na krawędziach otworu obrotowego, na płetwach i w obszarze osłony skrzel.

Diagnoza postawione na podstawie klinicznych objawów choroby i badań histologicznych nowotworów.

Leczenie i zapobieganie Nie rozwinięty. Ryby o wzroście w kształcie guza.

Choroby spowodowane pasożytniczymi grzybami (mycoss)

Ichthiosporidiosis (ichthyofonoza)

Ichthiosporidiosis (ichthyofonoza) jest jedną z najczęstszych i najczęstszych chorób mykozy ryb akwariowych. Staw i komercyjne ryby słodkowodne i morskie również chorują.

Czynnik sprawczy - Ichthyosporim hoferi grzyb z grupy POCOMACEAN. Został po raz pierwszy opisany przez niemieckiego badacza Gofera.

Grzyb ma wielordzeniowe zaokrąglone korpus o średnicy 6–20 μm, dojrzałe formy osiągają 200 μm i są wyraźnie widoczne pod szkłem powiększającym. Krótkie i szerokie (z przekrojem 15 μm) odchodzą częściej z ciała grzyba, rzadziej - gify z filamentu. Pasożyt znajduje się we wszystkich narządach i tkankach ryb, z wyjątkiem skóry, chrząstki i tkanki kostnej.

Rozwój grzybów występuje na dwa sposoby. W pierwszym przypadku, na końcach szerokich GIF, spółki zależne powstają w postaci debaty, otoczonej gęstą skorupą i osiągającą średnicę 5 μm. W drugim przypadku reprodukcja grzyba idzie w wyniku rozpadu jego ciała w oddzielne małe części. Ciało grzyba jest otoczone kapsułką utworzoną przez dotknięte narząd. W nim pojawia się wiele spółek zależnych, które po pęknięciu torbiele wchodzą do otaczających tkanin i zaczynają rozwijać się niezależnie. W tej chwili pasożyt przypomina Plasmodia, ich rozmiar wynosi 6–20 μm.

Epizotology. Ichthyosporidias są chorzy z rybami akwariowymi w wszystkich grupach wiekowych. Choroba przebiega w postaci powoli rozwijającej się epizootyki. Rzadko obserwuje się masową śmierć ryb. Spory z wydalaniem ryb wpadają do wody i połknięte przez zdrowe ryby. Po wejściu do przewodu pokarmowego skorupy sporu w ciągu dnia rozpuszczają się, od nich mikroskopowo małe rozmiary, spółki zależne, które przenikają na naczynia krwionośne i przepływ krwi, są wprowadzane do wszystkich narządów, gdzie zaczynają rosnąć i rozmnażać.

Cykl rozwoju czynnika sprawczego ichthiosporidiosis:

a- podział grzyba i jego lokalizacji w ciele ryb (pokazanych przez strzały)- B-zarodniki grzybów- ogólny pogląd torbieli.

Umarli i ryby, które zaczęły się rozkładać, są szczególnie niebezpieczne. W tym samym czasie w akwarium powstaje zbiornik zaraźliwego. Bezkręgowce, w szczególności skorupiaki, z którymi karmione są ryby, mogą być nosicielami patogenów choroby.

Środek powodujący chorobę można rozpowszechniać za pomocą nowo nabytych ryb, a nie przez kwarantannę, z chorych ryb, wody, gleby i roślinności wodnej z akwarium, dysfunkcyjna w ichthiosporidia, z wodą, glebą, wodną roślinnością, żywą żywnością i Inne organizmy wodne, które wchodzą do akwarium z naturalnych zbiorników, a także w wyniku zastosowania ustawień wspólnych dla wszystkich akwariów, skrobaków, podajników i innych zapasów wód rybnych.

Objawy i patogeneza. Zewnętrzne objawy choroby mogą być nieobecne lub słabo wyrażone przez długi czas. To w dużej mierze zależy od lokalizacji pasożyta i stopnia uszkodzenia narządu. Z ichthyosporidias obserwuje się:

• Naruszenie koordynacji ruchów ryb z uszkodzeniem układu nerwowego. Jednocześnie wyrażane jest nagłe pływanie- ryby wytwarza oszałamiające ruchy z całego ciała- upadają na dno i leżą przez długi czas, biorąc pozycję boczną. Czasami obserwuje się konwulsje całego ciała i drżenie drżenia;

• Zapalenie spojówek i rogówki rogówki, gdy patogen jest zlokalizowany w gałce ocznej;

• Wzrosty w kształcie piny, wrzody i rany utworzone w poszczególnych obszarach ciała w wyniku uszkodzenia grzyba podskórnej tkanki łącznej;

• Wraz z rozwojem wrzodów na korzeniach płetw (szczególnie na ogonie) - kompletne lub częściowe zniszczenie tego ostatniego. Z dotkniętych płetwów są tylko OZE;

• Zaburzenia metaboliczne i zapalenie jelit z uszkodzeniem wątroby i innych narządów trawiennych. Ryby odmawiają żywności i są wyjątkowo wyczerpane, pomimo różnorodnego i pełnego karmienia;

• zwyrodnienie gonada, w wyniku których występuje niepłodność;

• Pochylenie łusek i kropli jamy ciała (wodobrzusze), gdy nerki są uszkodzone, jest jasne w kolorze postaci kobiety z Kongo;

• otwarte usta z uszkodzeniem tkanki łącznej jamy ustnej;

• pojawienie się czarnych plam w cichlidach;

• Przyciemnienie i gruba struktura tęczowej skorupy oczu skalarnego.

Po osiedleniu się w określonym narządie grzyb powoduje stan zapalny, charakteryzujący się silnym wzrostem narządu z powodu infiltracji. Następnie narząd maleje, a jednocześnie istnieje proces blizn. Ściany narządu są zagęszczone i stają się solidne. Główna szkoda, jaką pasożyt powoduje rybę do tworzenia guzów, a także w procesach regresywnych (cofających się w ich rozwoju) w poszczególnych narządach, w wyniku czego ten ostatni przestaje działać normalnie.

Podczas otwierania bardzo dotkniętej ryby nawet nagie oko może zauważyć masę żółtawych guzków, wielkość petycji ziarna znajdującej się na powierzchni narządów wewnętrznych.

Ryby umierają ichthiosporidiosis.

Znaki kliniczne dla ichthiosporidias w dużej mierze pokrywają się z objawami z prątkami (gruźlica) ryb, których patogenem są bakterie oporne na kwas Mycobacterium piscium.

Diagnoza Umieszczone na podstawie klinicznych objawów choroby, patologicznego obrazu podczas otwierania ryb i wykrywania torbieli podczas badań mikroskopowych poszczególnych elementów narządów dotkniętych. Konieczne jest przeprowadzenie badań mikrobiologicznych z uwalnianiem czystej kultury grzybowej. Równolegle uprawy są przeprowadzane w środowisku Petraniya, aby wykluczyć mykobakteriozę.

Leczenie i zapobieganie. Skuteczne środki medyczne w walce z ichthiosporidia nie zostały jeszcze znalezione. Według Van Duiina (1956) pozytywny wynik we wczesnych stadiach choroby uzyskano przy stosowaniu fungicydów (chemikalia używane do zwalczania grzybów): fenoksitol i spadochronokenoksyot. Fenoksytool jest rozcieńczany w wodzie w stosunku 1: 100 i wlewa się do akwarium z prędkością 10–20 cm³ Takie rozwiązanie na 1 litr wody akwariowej. Jednocześnie sucha pokarm przed karmieniem ryb jest przemoczona w tym samym roztworze. Po obróbce zmienia się woda w akwarium.

Parakhlorofenokset jest rozcieńczany w wodzie w stosunku 1: 1000 i stopniowo dodaje się do akwarium z prędkością 50 ml takiego roztworu na 1 litr wody akwarium przez dwa dni, po czym woda w akwarium zastępuje świeżo świeże.

Zasadniczo walka z ichthiosporidią jest zredukowana do jej zapobiegania. Pacjenci i podejrzana choroba ryb niszczą. Akwaria tworzą optymalne warunki do zatrzymywania i karmienia ryb, zapobiegają zagęszczonym lądowaniom i wspierają czystość. Nowo zakupione ryby podlegają kwarantannie w ciągu miesiąca. Roślinność wody z dysfunkcyjnej akwarium w ichthiosporydiozie jest dezynfekowana przez roztwory bicylinowe -5. Gleba, opryskiwacze, podajniki, sieci i inne zapasy rybackie są dezynfekowane gotowaniem przez 30 minut. Akwarium dezynkalizuje się 3 %roztworem chloraminy, 5 %roztworu kwasu lub klarowanego roztworu chloru o zawartości co najmniej 5 %aktywnego chloru. Każde akwarium jest naprawione przez narzędzia połowów i pozostawiania przedmiotów.

Dermatomycosis

Dermatomycosis - Mycose (Fungal) Choroba akwarium i innych ryb słodkowodnych. Jest wtórny (drugi), rozwija się u ryb, których ciało jest osłabione w wyniku innych chorób lub złych warunków.

Czynnik sprawczy - formy grupy Saprolegniales, związane z porodem Saprolegniaoraz Achlya.

Kilka gatunków grzybów pleśniowych może osiedlić się na chorych rybach, w tym saprofity, które rozwijają się tylko na martwych rybach, kawiorze i innych organizmach martwych wodnych.

Grzyby pleśni to rozległe nici - gify, których splot tworzy grzybnię. GIF są pozbawione partycji, otoczone skorupą i wypełnione protoplazmatą licznymi rdzeniami. Za pomocą cienkich, wysoce konsumujących GIF (ich szerokość około 20 μm) grzyb wprowadza się do zewnętrznych tkanek skóry i skrzepów, czasami wnika do tkanki podskórnej, mięśni, a nawet narządów wewnętrznych. GIF -y wchodzące do środowiska, t. mi. Woda, większa i lekko. Z poważną porażką te gify tworzą zarośla białego lub żółtawego koloru, który wygląda jak wełna bawełniana.

Sapro -światło grzyby propagują sposoby bezpłciowe i seksualne.

Blokowanie propagacji. Na końcach długich gifów powstają Specjalny Narządy reprodukcji wegetatywnej (bezpłciowej) - zoosporalia, oddzielone od reszty nici przez podział i reprezentujące wydłużone torby. Duża ilość sporu znajduje się w zoosprangia, w niektórych rodzajach grzybów do 800. Spory są wyposażone w dwa wici służyły jako sposób ruchu po wyjściu z Zoosporangia do wody. Po zerwaniu zoosporance zoospora, aktywnie poruszającego się w wodzie, znajdź osłabione ryby lub zwierzęta w ślepych wodach, na których osiedliły się, a w wyniku kiełkowania tworzą grzybnię nowego grzyba składającego się z wielu gifów.

Rozmnażanie płciowe. Na niektórych końcach krótkich gifów, które wchodzą w wodę, żeńskie narządy narządów płciowych zwane oogoniasami rosną na innych, a cieńsze - mężczyźni, zwane przednimi. Sferyczny oogonium, wydłużona przednia. Obie komórki zarodkowe zwykle występują na tej samej grzybni. Przednia w wyniku wzrostu wzrostu. Po kontakcie, przednia przednia uwalnia procesy wprowadzane do jajnika oogonium przez pory dostępne w jego skorupce, i przenieś do nich jądra przednich. Po fuzji jąder jajo jest ubrane w dwupokłosą skorupkę i zamienia się w Osporus (jajo). Raz na podłożu odpowiednim do jego rozwoju, Oospore wyrasta do grzybni.

Niektóre rodzaje saprolegnia propagują się częściowo. W zarośniętej grzybni poszczególne gify podają procesy poboczne, które nie są oddzielone od głównego wątku przez partycje. Z tych procesów z kolei powstają nowe wątki, które są po drugie wprowadzane do podłoża.

Epizotology. W akwariach i w naturalnych zbiornikach grzyby pleśni osiedliły się przede wszystkim na martwych substancjach organicznych: zwłokach ryb, martwy kawior, a także ćmy, rurowe, karetra, mięczak i inne organizmy wodne. Rzadziej grzyb osiada na zewnętrznej powierzchni ryby. Najczęściej jest zlokalizowany na skórze i glidku ryb w miejscach, w których ich integralność jest naruszona w wyniku różnych urazów, owrzodzeń pochodzenia zakaźnego i mykozy (z ichthiosporidozą, mykobakteriozą itp. D.). Integralność tych narządów może być również naruszona przez wiele ektoparazy: Ciliates, zarodniki, flagi, spodki monogenetyczne, skorupiaki i wrogowie ryb, które wpadają do akwarium wraz z żywą żywnością.

Dermatomycoza, będąc chorobą wtórną, w dużej mierze komplikuje przebieg choroby leżącej u podstaw, a tym samym przyspiesza śmierć chorych ryb. Wzór kolorów ilustruje dermatomykozę u szermierza, który rozwinął się w wyniku osłabienia ciała ryb z pierwotnej choroby - Ichthyoftriosis.

Grzyby pleśniowe są zawsze obecne w akwariach, ale ich znacząca ilość znajduje się w zbiornikach wodnych o dużej zawartości substancji organicznych w postaci pozostałości z wiarygodnych pasz, martwych mięczaków i innych organizmów wodnych.

Zdrowe i dobrze karmione ryby zawarte w optymalnych warunkach nigdy nie chorują na dermatomykozę, pomimo obecności patogenu w akwarium.

Objawy i patogeneza. Na początku choroby, w niektórych obszarach skóry, płetwy i skrzela ryb, częściej w miejscu urazów, wrzodów i skaleczeń, białe cienkie sztyfry grzybowe wydają się prostopadłe do lokalizacji lokalizacji. Jeśli w tym okresie akwarysta nie podejmie środków w celu poprawy warunków utrzymywania i karmienia ryb lub wyeliminowania przyczyny choroby leżącej u podstaw, wówczas grzyb szybko się rozwinie i będzie dobrze widoczny dla nagiego oka. Przypomina dobrą płytkę z białej lub jasnożółtą, składającą się z wielu splecionych gifów. Gify grzybowe zaplatały komórki skóry i skrzela, powodując głód tlenu z późniejszą martwicą. Mając podobny efekt patogenny, GIF wpływają na tkankę podskórną, mięśnie, a czasem narządy wewnętrzne. Proces wzrostu saprofonii i zmiany nowych części ciała zależy od stanu ryb, temperatury wody w taki sam sposób, jak od jej składu chemicznego i wielu innych czynników. Te same czynniki wpływają na czas trwania przebiegu choroby. Bieganie form choroby, gdy grzyb wpływa na mięśnie i narządy wewnętrzne, kończą się śmiercią ryb.

Diagnoza Umieszczone na podstawie klinicznych objawów choroby i badań mikroskopowych grzybni grzyba. W niektórych przypadkach stwierdzenia bawełnianego nalotu na powierzchnię ciała, że ​​płetwy lub gowls rybne wystarczą, aby właściwie zdiagnozować dermatomycosis. Specjaliści do ustalenia gatunku grzyba muszą zwrócić uwagę na strukturę Ogonianów i przednich, a także na kształt, wielkość zoosporałów i charakter rozgałęzienia GIF. W tym celu grzyby są przeprowadzane dla specjalnych składników odżywczych, aby podkreślić czystą kulturę.

Leczenie. Po ustaleniu diagnozy konieczne jest znalezienie przyczyny choroby podstawowej. Jeśli jest to słaba zawartość ryb i gorsze karmienie, powinieneś dramatycznie zmienić je na lepsze, zwracając szczególną uwagę na reżimy hydrochemiczne i temperaturowe zbiornika. Jeśli rozwój grzybów pleśni na rybach jest konsekwencją pewnej choroby pochodzenia zakaźnego lub inwazyjnego, konieczne jest rozpoczęcie leczenia choroby leżącej u podstaw.

Leczenie dermatomykozy odbywa się we wspólnym akwarium, w oddzielnym naczyniu lub indywidualnie jako partie.

W leczeniu w akwarium ogólnym używają Roztwory terapeutyczne sulfonamidu - Biały paciorkowca, Bicillina -5 (Początkowa dawka jest wykonywana co 12 godzin). W leczeniu osobnym naczyniem użyj Rozwiązania leczenia siarczanu Medica (Cuso₄ * 5h₂O), Nadmanganian potasu (Kmno₃) Przy dawce 1 g na 10 l wody z ekspozycją przez 30 minut (obróbka powtarza się co 12 godzin przez 10 dni), Główny fiolet k (Lek ma efektywny efekt tylko z początkowymi etapami choroby), Bicillina -5, Dawka 1 500 000 sztuk na 10 l wody.

Zastosowane są również płyny terapeutyczne roztworów permangananowych potasowych w dawce 1 g na 1 litr wody lub tripaflavin w dawce 1 g na 2 l wody. (Metodologia leczenia balsamami opisano poniżej.) W leczeniu dermatomykozy stosuje się płyny w przypadku bardzo poważnego uszkodzenia powierzchni skóry i płetw rybnych, gdy leczenie w oddzielnym naczyniu i wspólnym akwarium jest nieskuteczne. Nie należy go uzyskać przez roztwór medyczny na skrzepach ryb.

Zapobieganie Zmniejsza się do zapobiegania innym chorobom w akwarium, tworząc optymalne warunki do utrzymywania ryb, zróżnicowanych i ich pełnego karmienia, a także utrzymania odpowiedniego stanu sanitarnego w akwarium. Szczególną uwagę należy zwrócić na terminowe usunięcie pozostałości pasz, martwych mięczaków i ryb z akwariów.

Choroba grzybowa kawioru (Bissus)

W praktyce akwarium w stawach tarła, często obserwuje się śmierć kawioru ryb. Białe nici pojawiają się na kawiorze, prostopadle rozciągające się od powierzchni jaj. To są gify grzybowe. Przede wszystkim hipers grzybowy osiedla się na kawiorze kawioru niezaScyfikowanych i złych odżywczych (żółtko). Następnie grzyb zmienia się na zapłodnioną kawior, wcześniej pobierając od niej tlen, w wyniku czego umiera.

Często akwariści są nawiedzeni przez brak rozmnażania nowych gatunków ryb importowanych z powodu granicy. Jednocześnie odpowiednio przygotowani producenci są zwykle spawnowani, kawior na ziemi, w grubości roślinności wodnej, na jej indywidualnych liściach lub na terenach (gniazd) zbudowanych przez nich, ale kawior w ciągu jednego dnia i czasami Po kilku godzinach po tarlowaniu jest pokryte białymi grzybami grzyba Saprolegnia lub Achlya . Jest to wynik nieprawidłowego reżimu hydrochemicznego stworzonego w akwarium tarła. W przypadku normalnej inkubacji zapłodnionego kawioru konieczne są pewne reżimy hydrochemiczne, temperaturowe, oświetlenie tła i poziomu wody charakterystyczne dla kawioru tego rodzaju ryb. W tym przypadku sztywność i pH wody, a także zawartość rozpuszczalnego w niej tlenu. Niestety, nowym rybom pochodzącym z granicy nie zawsze towarzyszą dokumenty z kompleksowymi informacjami na temat tworzenia tych trybów podczas inkubacji kawioru po tarła.

Ale znacznie częściej niepowodzenia akwarystów są wyjaśnione przez ignorancję lub niezdolność do stworzenia niezbędnych reżimów hydrochemicznych na tle. Połączenia z niepłodnością producentów po śmierci inkubowanego kawioru wyglądają nieuzasadnione, a osiadanie grzybów pleśni w martwym kawiorze nie jest przyczyną jego śmierci. Grzyby mogą mieć tylko destrukcyjny efekt na targu zawierających dużą liczbę substancji organicznych. Stworzenie takich dystansów w akwarium jest niedopuszczalne.

Czasami akwaria nadużywają ulubieńca tarła bez prowadzenia napowietrzania wodnego, podczas gdy reżim tlenowy w akwarium odgrywa ogromną rolę. Prowadzi to do głodu tlenu kawioru i jego śmierci, po czym grzyby osiadają w kawiorze.

Szczegółowe zalecenia dotyczące tworzenia niezbędnych warunków hydrochemicznych i temperaturowych, a także dotyczące stopnia oświetlenia tarła kawioru niektórych gatunków ryb opisano w książkach o hodowli ryb akwarium.

Gałądzka

Rozgałęzienie - ostra choroba mikozy w akwarium i innych ryb słodkowodnych.

Czynnik sprawczy - grzyb, którego gatunki należy jeszcze nie ustalone (Odnosi się to do czynnika sprawczy gałęzi egzotycznych ryb ). Jest zlokalizowany w szczelinach naczyń krwionośnych i w tkance łącznej płatków skrzelowych. Hypery grzybowe są podobne do drzewa, grube 26–60 mikronów, mają podwójną skorupę, której grubość osiąga 2 μm. GIF są pozbawione partycji, co jest ważnym znakiem diagnostycznym.

Zawierają spory siarkowe, ich średnica wynosi 8–13 μm. Spory służą do propagacji, ale cykl rozwoju grzyba i ścieżka jego penetracji do ryb nie są badane.

Objawy i patogeneza. Ryby stają się nieaktywne, są w hołdzie wody lub w zakątkach akwarium, wstają. W wyniku zablokowania naczyń krwionośnych na skrzelach pojawiają się ciemnoczerwone paski. Następnie rozwija się martwica poszczególnych odcinków płatków skrzel. Grzyby z rodzaju osiadły w miejscach martwej tkanki skrzelowej Saprolegnia . Gills nabywa dobrze wyprodukowane barwienia mozaiki.

Choroba przebiega przez kilka dni i często kończy się śmiercią ryb.

U Il Fish regeneracja (odbudowa) płatków skrzelowych występuje powoli i trwa w ciągu 8-10 miesięcy. Na skrzepach chorych ryb są wyraźnie widoczne, rozszerzone obszary płatków skrzelowych. Pomimo naruszenia wymiany gazu spowodowanego chorobą, chore ryby nie wykazują oznak uduszenia.

Diagnoza Na podstawie obrazu klinicznego, mikroskopowe badania płatków skrzelowych z wykrywaniem gifów grzybowych w naczyniach krwionośnych, w których można zobaczyć zarodniki ciemnoszarego koloru.

Leczenie. Po rozpoznaniu z akwarium wszystkie resztki pokarmu nie spożywane przez ryby i inne cząstki reprezentujące substancje organiczne są usuwane. Woda wodna, po wymianie połowy świeżego, osiedlonego.

Ponieważ rozgałęziona trwa szybko (4–7 dni), stosowanie roztworów terapeutycznych w akwarium ogólnym okazało się nieskuteczne. Leczenie odbywa się w osobnym naczyniu. Najbardziej skuteczny jest terapeutyczny roztwór siarczanu miedzi.

Zapobieganie Sprowadza się do utrzymania czystości w akwarium, zapobiegając gromadzeniu się w nim substancji organicznych, a także wprowadzenia patogenu z naturalnych zbiorników i stawów farm rybnych.

Choroby ryb: diagnostyka i środki walki. .