Sułtank porphyrio porphyrio

Długość ciała sułtanki wynosi 48-51 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi 93-102 cm, masa waha się od 850 g do 1 kg. Upierzenie zielonego niebieskiego odcienia, ale może się różnić między podgatunkami. Europejskie ptaki w upierzeniu są zdominowane przez fioletowe kolory. Ptaki mieszkające w Afryce mają zielone plecy, a przedstawiciele z Australii i Indonezji Czarnych.

Jasny czerwony dziób jest obecny u wszystkich przedstawicieli gatunku. Wyróżnia się jego masywnością i czerwoną skórzastą płytką znajdującą się na czole. Wraz z nadejściem zimnej pogody dziób blado i staje się różowy, a tablica się nie zmienia.

Nogi sułtanka są czerwone lub różowe, brakuje błon między palcami. Spółka zależna jest biała. Młode ptaki mają matowe upierzenie, w którym dominują szare odcienie.

Rozpościerający się

Obszar dystrybucji przechodzi z Morza Śródziemnego (na południe od Hiszpanii i ujścia Nilu), przez Bliski Wschód, Hindustan, Indochina, południe Chin, Filipiny i Indonezja na wyspy Samoa. Obejmuje całą Afrykę, z wyjątkiem obszarów cukru i leśnych równikowych Afryki Zachodniej, a także Australii, Nowej Zelandii i wyspy czatów.

W czasach ZSRR zagnieżdżał się w Azerbejdżanie w części Primorsky (Rezerwa Kyzylagsky i Divichinsky Liman), często spotykał się na zbiornikach nizin Kura-Araksyńskiego. W Gruzji odkryto gniazdowanie nad jeziorem Kumishi, niedaleko Tbilisi.

W Dagestanie gniazda u ujścia rzeki Samur, kiedyś znajdowały się w dolnej części Tereka i Sulaka, obecność miejsc lęgowych jest w tej chwili nieznana.

W Delcie Volga gniazdowanie sułtanki zostało zainstalowane w latach 20., później lub 1960. Nie znaleźli gniazd. W 1961 roku. Złapano młodą, niekompletną kopię. Istnieją stare dane (koniec przeszłości i początek XX wieku.) O spotkaniach sułtana u ujścia Ural, na Mangshlak, w Kara-Bogaz-Gol.

Gniazda w Turkmenistanie w dolnej części attroke, ale obecnie ledwo tam pozostaje. Knoets są znane z obszarów Ashgabat, Marov, Kushki, u ujścia Dniepera i Dnister.

Ważny! W ciągu ostatnich dziesięcioleci zniknęło z wielu miejsc poprzedniego siedliska wokół Kaspijczyka.

Na początku wieku zagnieżdżał się u ujścia Uralu, nawet 20-30 lat temu często spotykała się w Dagestanie i na północnym wschodzie Azerbejdżanu.