Dikusha falcipennis falcipennis

Osobliwość Dikushi polega na tym, że swobodnie się kontaktuje z osobą, ale ten czynnik umieścił widok twarzy wyginięcia. Ciało Dikushi osiąga długość 43 cm, waga samca waha się od 550 g do 650 g, a samice od 450 g do 550 g.

Podczas dorastania upierzenie jest podatne na zmiany, ogon ogona jest szczególnie bardzo inny. Dorośli mężczyźni mają szary kolor na wierzchu i czarny. Po bokach są małe białe plamy i nad oczami nie ma upierzenia. Zamiast tego widać czerwoną skórę, zwaną „grzebieniem brwi”. Dorosłe samice Mott-Brown lub szary z ciemnymi i białymi paskami na dnie ciała.

Rozpościerający się

Dystrybuowane w regionie Amur, górskie i tagujące części Sikhote-Alin i na wyspie Sachalin. W Stanach Zjednoczonych widok jest obecny na Alasce, na północy Nowej Anglii i Michigan, północno -wschodniej części Minnesoty, na północ od Wisconsin oraz w górskich lasach iglastych Montana, Aidaho, Maine, Oregon i Waszyngton.

Praca

Dikusha wybiera lasy iglastych do siedlisk, czy to sosny, świerka czy jodła. Latem można je znaleźć w pobliżu bogatego zarośla jagód i innych krzewów, a zimą wolą gęstsze plantacje. Ptak mieszka wyłącznie w głuchych zakątkach, wybierając surowe, omszałe i zarośnięte obszary.

Liczby

Dikusha, choć towarzyskie, ale tajne zwierzę, dlatego prawie niemożliwe jest ustalenie liczby. Populacja w dorzeczu Selemji ma 2 ptaki na 1000 hektarów, w górnym bikinach, 3 pary na 100 km obserwuje się na początku lata².

Bezpieczeństwo

Jest strzeżona w rezerwach Sikhote-Alin, Komsomollock, Zeisky, Bureinsky i Poronai. Wymienione w rezerwach na wyspie Sakhalin - Tundra i Northern.

Aby zachować populację gatunku, konieczne jest podjęcie środków w celu utrzymania siedlisk, organizowanie nowych terytoriów środowiskowych w strefie BAM na wyspie Sachalin. Propaganda informacyjna powinna zostać przeprowadzona wśród miejscowej ludności i społeczeństwa, aby obserwować kontrolę nad państwem. Ważną miarą jest nałożenie zakazu polowania i opracowywanie metod pół -gnicia.