Jacobs wrzód na wardze kota ze zdjęciami: przyczyny, metody diagnozy i leczenia

Jacobs Wrzód jest jedną z chorób skóry kota, co z przedwczesnym leczeniem może prowadzić do śmierci zwierzęcia. Najczęściej patologia wpływa na koty z pełną mocą. Eksperci wyjaśniają ten wzór, fakt, że po usunięciu czystych linii skalnych często przekraczają bliskie krewnych. Prowadzi to do zmniejszenia naturalnej oporności na różne choroby. Jakie są powody tworzenia wrzodów Jacobsa? Jak ona jest traktowana?

Przyczyny pojawienia się wrzodu Jacobesa u kota

Osobliwość choroby jest to, że nie jest ona przenoszona z chorego zwierzęcia, ale sama rozwija się w ciele kota. W przypadku niektórych czynników odporność reaguje z uwalnianiem dużej liczby eozynofili, które nie rozprzestrzeniają się w układzie krwi, ale koncentrują się na niektórych obszarach ciała. Najczęściej ziarniniak powstaje na górnej wardze, rzadziej na brzuchu, dolnej szczęce, w jamie ustnej, na policzkach.

Do tej pory naukowcy nie mogli dowiedzieć się dokładnie, dlaczego koty mają tę patologię. Eksperci identyfikują kilka możliwych powodów:

• Reakcja autoimmunologiczna na alergen. Z reguły eozynofile zaczynają być wytwarzane po tym, jak zwierzę alergenowe przeniknie do ciała. Jeśli alergia występuje często lub zwierzak jest stale narażony na negatywne skutki substancji, która wywołuje odpowiedź immunologiczną organizmu, kot ma wrzód Jacobes.
• Wpływ wirusa. Naukowcy zauważają, że koty, które przeszły białaczkę wirusową, są najbardziej podatne na choroby. Jednak weterynarze nie uważają białaczki za główną przyczynę choroby. Patologia rozwija się wraz z osłabieniem odporności, więc choroba może pojawić się u zwierząt, który narażał się na inną infekcję wirusową.

• Wpływ pasożytów. Pchły i kleszcze są w stanie odróżnić krew substancji zwierzęcych, które powodują reakcję alergiczną. Jednak z tego powodu owrzód Jacobs przejawia się tylko u bardzo wrażliwych lub osłabionych kotów.
• Wada genetyczna. Niektóre koty rodzą się z niską odpornością z powodu naruszeń genów. Najczęściej, z tego powodu, patologia pojawia się u kotów rzadkich ras, z których hodowla, których właściciele są zmuszeni do przekraczania zwierząt z jednego potomstwa. Jednak eksperci nie znaleźli związku między pojawieniem się patologii u rodziców i potomstwa. Choroba przeniesiona przez kota nie jest dziedziczna.

Czynniki predysponujące

Głównym czynnikiem predysponującym do rozwoju patologii jest niska odporność. Osłabione zwierzę jest częściej chore, co powoduje reakcję autoimmunologiczną wyrażoną w tworzeniu eozynofilowego granulatu. Następujące czynniki prowadzą do zmniejszenia sił ochronnych ciała ciała:

• Niezgodność z zasadami żywności. Wiewiórki, tłuszcze, węglowodany, witaminy i pierwiastki śladowe powinny mieć dietę kota. Niektórzy właściciele wolą oszczędzać na odżywianiu kotów, oferując jej jedzenie ze stołu. Jednak to menu nie zapewnia ciała zwierzęcia wszystkie elementy niezbędne do normalnego rozwoju. Należy zwrócić szczególną uwagę na dietę kotów o specjalnych potrzebach (kastrowane, chroniczne patologie, starzenie się).
• Niewłaściwa opieka i złe warunki. Koty różnych ras wymagają innej opieki. Należy regularnie przetwarzać, aby zapobiec procesom zapalnym, inne są podatne na patologie ucha, więc musisz stale monitorować stan uszu.

• Karmienie z żywnością o słabej jakości. Dla kotów rasowych, powinieneś wybrać żywność premium i super-premium. Wersje ekonomiczne często zawierają dużą liczbę konserwantów, barwników i smaków, które mogą gromadzić się w organizmie i wywołać procesy patologiczne.
• Używając tacki i naczyń chemii gospodarstwa domowego do mycia i naczyń. Niektóre chemikalia mogą wywoływać alergie. Jeśli bez specjalnych środków nie jest możliwe wyeliminowanie zanieczyszczenia i nieprzyjemnego aromatu, obiekty, z którymi zwierzę jest dokładnie w kontakcie.
• Przenoszone choroby wirusowe i bakteryjne. Po chorobie ciało zwierzaka staje się podatne na wiele patologii.

• Brak przetwarzania pasożytów. Aby kot nie cierpiał na pchły i kleszcze, powinien być regularnie przetwarzany za pomocą specjalnych środków. W ciepłym sezonie, po spacerze po ulicy, musisz sprawdzić skórę kota pod kątem obecności kleszczy.
• Niezgodność z harmonogramem szczepień zapobiegawczych.
• Częste przejawy alergii. Jeśli objawy alergiczne pojawiają się kilka razy w roku, powinieneś dowiedzieć się, co je powoduje. W obecności czynnika prowokującego stan kota zostanie pogorszyony i pojawi się wrzód Jacobes.

Obraz kliniczny

Niebezpieczeństwo patologii polega na tym, że na początkowym etapie nieuważny właściciel może nie zauważyć, że zwierzak jest chory. Oczywiste objawy choroby objawiają się, gdy choroba przyjmuje zwierzę, które jest groźnym życiem. Etapy rozwoju wrzodu Jacobsa na wardze kota:

1. Wygląd małej czerwonej plamki na górnej wardze (patrz. zdjęcie). Zwierzę nie jest nieprzyjemne. Pozostaje aktywny i dobrze je. Zapalenie miejsca nie boli i nie swędzi.
2. Wzrost wykształcenia i pojawienie się mokrej rany z nieprzyjemnym zapachem. Niebezpieczeństwo tego etapu polega na tym, że różne infekcje mogą dołączyć do głównej patologii. Wrzód nie leczy się po zastosowaniu środków antyseptycznych, a infekcja bakteryjna zagraża życiu zwierzaka, ponieważ szybko rozprzestrzenia się przez ciało.
3. Pogłębianie egzemy. Stopniowo wrzód rośnie i wpływa na tkanki miękkie. Na ostatnim etapie rana staje się tak głęboka i duża, że ​​dziąsła i zęby są przez nią widoczne. Kot doświadcza silnego bólu, staje się powolny, odmawia jedzenia i picia. Na tym etapie bardzo trudno jest wyleczyć zwierzę, ponieważ ciało jest tak osłabione, że nie dostrzega dobrze terapii. Najczęściej zwierzak umiera z powiązanych patologii.

Przedwczesne leczenie choroby powoduje aktywację procesów onkologicznych. Kot może rozwinąć włókniak lub mięsak.

Diagnostyka i leczenie

Kiedy na ciele zwierzaka pojawia się czerwona plama, powinieneś skontaktować się z weterynarzem. W rozpoznaniu wrzodów Jacobes stosowane są następujące metody:

• Kontrola. Patologia ma typowy obraz zewnętrzny, więc doświadczony weterynarz jest w stanie podejrzewać chorobę w oparciu o lokalizację lokalizacji i typu zapalnego obszaru.
• Badanie historii poprzednich patologii. Ponieważ choroba najczęściej występuje po ciężkich chorobach, specjalista musi zgłosić stan zdrowia zwierzaka.
• Biopsja. Badanie krwi wrzodu Jacobsa jest nieinformacyjne, ponieważ eozynofile są skoncentrowane na obszarze zapalnym, a we krwi ich poziom pozostaje normalny. Biopsja potwierdzi patologię i pomoże wykluczyć onkologię. Jednak krew jest sprawdzana w celu zidentyfikowania powikłań, jakie może powodować choroba podstawowa.

Przed przepisaniem leczenia przeprowadzane są testy, które określają obecność alergii i reakcję na różne leki. Terapia ma na celu wyeliminowanie negatywnej reakcji organizmu, wzmocnienie odporności i zapobieganie powikłaniom. Do leczenia kota stosuje się następujące leki:

• Kortykosteroidy. Najczęściej koty są wstrzykiwane do mięśnia. Najpopularniejszy prednisolon, zajezdni-medro, kortyzon, sulfetrim. Czas trwania i wielość podawania leków określa się w zależności od indywidualnych cech zwierzęcia i stadium rozwoju choroby.
• Immunomodulatory. Leki pomagają wzmocnić odporność i poprawić odporność organizmu. Koty mogą otrzymać Gamavit, Aisis, Imminkur, glikopinę.
• Antyhistaminowe. Pomóż złagodzić nieprzyjemne objawy i wyeliminować alergie. Najczęściej kota otrzymuje nadprastynę, tavegil, difenhydraminę.
• Leki na pasożyty i robaki. Leki pomagają usunąć możliwy przyczyna aktywacji patologii. Lek jest wybierany w zależności od rodzaju pasożyta i stopnia uszkodzenia ciała.

W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa rozwoju powikłań zwierzęcia są podawane przez sorbenty i probiotyki. Leki pomagają zmniejszyć wpływ leków na jelit, wątrobę i nerki zwierzaka. Jeśli CAT ma powiązane patologie, weterynarz przepisuje dodatkowe leki terapii, na przykład leki na wirusy i bakterie.

Przy tworzeniu się mokrej rany leczy się antyseptyki. Jeśli choroba przeniosła się do ostatniego etapu, wada jamy ustnej jest eliminowana chirurgicznie. Jednak leczenie jest najbardziej skuteczne we wczesnych stadiach choroby. Po wyeliminowaniu objawów patologii zwierzę potrzebuje długotrwałej rehabilitacji. Weterynarz może zalecić przeniesienie zwierzaka na specjalną dietę.