Hemobartonelloza u kotów: przyczyny, objawy, metody diagnozy i cech leczenia

Odmowa żywności, letargii, szybkiego bicia serca są objawami wielu chorób zwierząt domowych. Takie objawy mogą wskazywać zarówno tymczasowe złe, jak i śmiertelną chorobę - niedokrwistość zakaźną. Hemobartonelloza kotów jest spowodowana przez bakterie hemobartonella, pasożytnicze na czerwonych krwinkach. Jak następuje infekcja i jak wyleczyć zwierzaka?

Przyczyny choroby u kotów, sposoby infekcji

Condera Hemobartonellosisis Cats lub Infektywna Niedokrwistość jest mikroorganizmem Hemobartonella Felis. Jest to hemotroficzny drobnoustroje, które nie ma błony komórkowej i erytrocytów pasożytnictwa na błonie. Mikrobiolodzy przez długi czas opowiadali się za przynależnością bakterii, uważano, że jest to organizm pośredni między pochodzeniem pasożytów wewnątrzkomórkowych ricketsii a klasą mykoplazmy. Niedawno bakteria była reklamowana jako mycoplasma i nazywała się mycoplasma haemofelis.

Pasożyt to bakteria Gram -ujemna o okrągłym kształcie. Ma formę mikroskopijnych piłek (około 0,6 μm), czasem tworząc łańcuchy 3-8 organizmów. Charakterystyczną cechą mykoplazmy jest minimalny zestaw genów, które nie mogą zapewnić istnienia poza ciałem gospodarza. Z tego powodu mikroorganizmu nie można kultywować w warunkach laboratoryjnych w celu zbadania.

W jaki sposób zakaźna niedokrwistość? Istnieje kilka sposobów przekazywania bakterii, a wszystkie z nich są związane z wymianą krwi:

• ukąszenia pasożytów i gryzoni - pchły, kleszcze, szczury i myszy;
• infekcja z innego nośnika zwierząt z ciepłem, na przykład podczas walki z kotami;
• W warunkach szpitalnych z transfuzją krwi;
• od zainfekowanej matki podczas ciąży.

Te sposoby infekcji są potwierdzone praktyką, jednak nie ma danych eksperymentalnych, że tak się dzieje infekcja. W strefie ryzyka są młode koty do 3 lat, kocięta, zwierzęta o zmniejszonej odporności.

Objawy hemobartonellozy

Przyłączając się do czerwonych krwinek, bakteria niszczy błonę bez penetracji doustnej. Skład lipidowy powłoki czerwonych krwinek jest zaburzony, okres komórki komórki jest o połowę, czerwone krwinki umierają. Uszkodzone komórki krwi są niszczone przez makrofagi śledziony i usuwane z przepływu krwi. Niedokrwistość rozwija się lub brak czerwonych krwinek z tkanki nie otrzymuje wymaganej ilości tlenu. Przedłużona niedotlenienie tkanek prowadzi do ich mądrzejszej.

Bakteria Haemobartonella nie była wystarczająco dobrze zbadana przez naukowców. Nadal nie wiadomo, co dzieje się z bakteriami po fagocytozie. Pozostaje również tajemnicą, w której w okresie inkubacji występują pasożyty, które trwają od 2 do 20 dni. Objawy kliniczne pojawiają się, gdy ilość mikroorganizmów wzrasta we krwi. W takim przypadku mogą wystąpić okresy ich całkowitego zniknięcia, naprzemiennie z powtarzającym się wyglądem w krwioobiegu.

U wielu kotów choroba przebiega bez wyraźnych objawów. Oznaki infekcji zaczynają się pojawiać wraz ze spadkiem odporności. W 70% przypadków zwierzę jest nośnikiem infekcji, a tylko 30% objawów klinicznych pojawia się w 30%.

W przewlekłym przebiegu hemobartonellozy u kotów pojawiają się następujące objawy:

• tachycardia w warunkach odpoczynku;
• tachypnoe (szybkie oddychanie);
• bladość, krzyżówka błon śluzowych;
• letarg, bezczynność;
• Odmowa żywności;
• Wzrost węzłów chłonnych.

W przypadku stanu podostrej znaki są podobne, tylko studnia zwierzęcia jest gorsza, a choroba postępuje szybciej. Ostra postać w medycynie weterynaryjnej jest dość rzadka. Występuje z powodu hemolizy masy czerwonych krwinek, w wyniku czego występuje kryzys hemolityczny. Zwierzę ma ostrą niewydolność serca, utrata przytomności. Bez pilnej pomocy weterynaryjnej przez kilka godzin pacjent może umrzeć.

Podczas autopsji znajdują się następujące zmiany patologiczne:

• wzrost tkanki hematopoetyczny w szpiku kostnym;
• wzrost węzłów chłonnych;
• wzrost śledziony, tworzenie się włókien zrostów;
• Dystrofia tłustej wątroby;
• Dystrofia mięśnia sercowego;
• Złoża hemosideny w tkankach.

Metody diagnostyczne

Z niepokojącym zachowaniem zwierzęcia blada błon śluzowych musi natychmiast przypisać zwierzaka weterynarza. Niemożliwe jest zdiagnozowanie Bartonellozy niezależnie, tylko lekarz może to zrobić.

Przede wszystkim CAT jest przyjmowany do analizy, co pomoże zidentyfikować niedokrwistość. Rozmaz pokaże:

• Anizocytoza - zmiana wielkości czerwonych krwinek;
• Poikilocytoza - zmiana w postaci czerwonych krwinek;
• Polichromasia - czerwone krwinki są malowane zarówno podstawowymi, jak i kwaśnymi barwnikami;
• Retikulocytoza - wzrost zawartości retikulocytów (niedojrzałe komórki krwi);
• Bilirubinemia - wzrost ilości bilirubiny.

Wykrywanie mikroorganizmu we krwi jest dość trudne. Jego obecność może trwać od kilku godzin do kilku dni, przez resztę czasu nie jest znaleziony, więc zaleca się przyjmowanie krwi na rozmaz przez tydzień z codziennym odstępem czasu. Po przejęciu rozmazu jest malowany według Romanowskiego-Gimza, w wyniku czego powstaje osad. Wadą metody jest to, że bakterie nie zawsze są widoczne w opadach. Bardziej idealna metoda analizy immunofluorescencyjnej nie jest dostępna we wszystkich laboratoriach.

Aby wykryć bakterię hemparasitową, stosuje się metodę biologii molekularnej - reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR). Za pomocą PCR można rozróżnić fragmenty DNA obcego organizmu, nawet z nieistotną ilością.

Co zrobić, jeśli testy nie wykazały obecności niedokrwistości zakaźnej, ale objawy występują? Trudno jest zidentyfikować chorobę za pierwszym razem, należy przeprowadzić powtarzaną diagnozę. Możliwe jest również przeciwna sytuacja - około 20% kotów to nośniki pasożyta, ale nie mają one oznak choroby. Należy pamiętać, że pozytywna reakcja zawsze wskazuje na obecność baronellozy, podczas gdy negatyw nie oznacza, że ​​nie ma infekcji.

Cechy leczenia i prognozy

Działanie z zakaźną niedokrwistością jest niedopuszczalne. Właściciele zwierzaka muszą ściśle przestrzegać rozkazów weterynarzy. Terapia hemobartonellozy kotów łączy dwie taktyki: specyficzne leczenie i objawowe.

W walce z Hemobartonella i innymi mycoplasmasami antybiotyki tetracykliny dobrze się okazały. Tetracyklina tłumi syntezę białek, zapobiegając w ten sposób reprodukcji i rozwoju hemobartonu. Leczenie trwa co najmniej 2-4 tygodnie.

Tetracykliny są dość toksyczne, więc jeśli te antybiotyki są przeciwwskazane do kota, fluorochinolony nadają mu na przykład enrofloksacynę (Byrile). Forchinolony zakłócają syntezę DNA i prowadzą do śmierci mykoplazmatów i innych bakterii.

Baitril udowodnił się w leczeniu wielu chorób bakteryjnych. Jest wprowadzany podskórnie lub domięśniowo. Ponieważ zastrzyki są bardzo bolesne, nie zaleca się ich robienia w tym samym miejscu.

Schematy leczenia przy wyborze różnych leków:

• Chlorowodorek doksycykliny - codziennie w dawce 10 mg/kg masy zwierząt;
• Gelk doksycykliny - 2 tabletki dziennie z zwierzęciem o wadze 4 kg;
• Enroploxacin podaje się podskórnie 0,6 ml do kota o wadze 3 kg.

Antybiotyki negatywnie wpływają na wątrobę, więc zwierzak powinien otrzymać hepotoprotektory, na przykład. Nieprzestaje się łączenie leczenia z antybiotykami różnych grup.

Ciężarne koty i kocięta nie powinny otrzymać tetracykliny i fluorochinolonów ze względu na ich wysoką toksyczność. Tetracyklina ma działanie teratogenne, mogą powodować mutacje płodu, które są niezgodne z życiem, prowadzą do ciężkich niepełnosprawności rozwojowych. Fluorochinolony powodują martwicę tkanki w miejscu wstrzyknięcia.

Kocięta są leczone lekami antyprotozoicznymi, które są skuteczne tylko w stosunku do niektórych szczepów hemobartono. Dawkowanie dipropionianu imikarb - 0,1 ml 4% roztworu na 1 kg wagi kociąt. Jeśli ten lek nie działał, choroby nie można wyleczyć, a weterynarze oferują sen.

Oprócz specyficznych weterynarzy przepisują leczenie objawowe:

• Hemotransfuzja - transfuzja krwi przy poziomach hematokrytu poniżej 15%;
• Zmniejszenie żelaza w surowicy we krwi za pomocą na przykład Desher;
• dieta wysokiej białka;
• Wprowadzenie glukokortykoidów do immunosupresji.

Należy pamiętać, że nawet jeśli hemobartonella nie zostanie wykryta po powtarzanych kontrolach we krwi, kot nadal pozostaje nośnikiem infekcji. Zmniejszenie odporności z powodu chorób może w dowolnym momencie prowadzić do nowego wybuchu aktywności bakterii.

Czy choroba jest przekazywana od zwierzęcia na osobę?

Czy warto izolować chore zwierzę od osoby? Pomimo faktu, że choroba jest bardzo niebezpieczna dla kotów, nie jest zakaźna - Hemobartonella jest absolutnie bezpieczna dla ludzi. Właściciele mogą nie martwić się, że zostaną zarażone ze swojego zwierzaka, bakterie te nie są spokrewnione z zooantroponami.

Jeśli dom ma inne zwierzęta, takie jak psy lub chomiki, też nie powinny się martwić. Pomimo faktu, że psy mają podobną chorobę zakaźną, szczep hemobartono, który niszczy krwinki kotów, nie jest niebezpieczne dla innych zwierząt.

Zapobieganie hemobartonelozie u kotów

Szczepionki, które zapobiegałyby zakaźnej infekcji niedokrwistości, nie istnieje. Jak chronić zwierzaka przed hemobartonellozą?

Ponieważ obolałe koty są pacjentami z infekcją, musisz ograniczyć kontakty zwierzaka ze zwierzętami ulicznymi. Jeśli to możliwe, nie należy wypuszczać kota na ulicę, jeśli nie jest to możliwe, powinieneś użyć noszenia lub chodzenia po uprzęży.

Po każdym spacerze musisz sprawdzić kota pod kątem obecności kleszczy i pcheł. Pasożyty wywołujące krew przenoszą infekcję, więc musisz założyć kołnierz przeciwbabski na zwierzęciu, a przed wyjściem na ulicę lecz wełnę specjalnym sprayem.

Ważna rola odgrywa właściwy styl życia i odżywianie. Słaba pasza, niewystarczająca ilość żywności, ograniczenie aktywności fizycznej prowadzą do zmniejszenia odporności, z powodu którego organizm podlega różnym infekcjom. Kompleksy witaminowe, żywność o wysokiej jakości, terminowa wizyta u weterynarza, szczepienie innych infekcji pomogą uniknąć infekcji.