Bernky zennenenhund - charakterystyka i opis rasy

Pęd na zysk wśród domowych właścicieli psów szwajcarskich ma dwie strony monety. Rasy te stały się rozpoznawalne - Bernky Zennenenhund jest drugie tylko z owczarkami niemiecką i labradorami. Ale każda moda koncentruje się na zysku, więc w wyścigu o cechy rodowodu pieniężnego można pozostać, kwota zacznie wypierać jakość.

Historia pochodzenia rasy

Jak wszystkie rodzaje szwajcarskich psów, Bernky Zennenenhund historycznie z wioski w Alpach. Jego przodkowie byli wynikiem przejścia przez rzymskich wojowników do tej krainy dwa tysiące lat temu (wskazuje to potężna, luźna sylwetka i inne charakterystyczne cechy zewnętrzne) i lokalne psy pasterzy. Potwierdzenie tego - Wszystkie typy Zennenenhunds mają charakterystyczny ogólny kolor.

Zachowanie tych psów jako pierwotnego gatunku i rozładowanie na oddzielne rasy wystąpiło z powodu faktu, że Berner (jedna z nazw) i pozostałe Zennenenhundy nie pozostawili ściśle zdefiniowanego siedliska i nie pasowały do ​​siebie. Powód - w przeciwieństwie do dzikich drapieżników, nie potrzebowali migracji żywności. Życie z człowiekiem było wzajemnie korzystne dla obu: duży silny pies strzegł właściciela i pomógł mu, a właściciel dał schronienie i jedzenie.

Użycie dużego psa było wszędzie:

• Pewnie zebrała owce i krowy, zwracając osoby do zespołu osób starających się;
• Została wykorzystana do małego wózka, na którym przeniesiono puszki mleka lub po prostu zwinięte małe dzieci, a w przypadku potrzeby przetransportowano dorosłych;
• Zennenenhunds strzegł mieszkania i opiekował się dziećmi właścicieli.

Oficjalna historia rasy rozpoczyna się w ostatnim stuleciu: w tym czasie rasa ta zaczęła się ożywiać, ponieważ liczba Zennenenhunds zmniejszyła się katastrofalnie. Wysiłki hodowców odniosły sukces w 1910 r., Około sto z tych pięknych dużych psów, a po drugie, rasa oficjalnie przywłaszczyła obecną nazwę pod oczami psa. Na wystawie rasa ta została wymieniona jako Durbehler.

Wygląd i rozmiar

Na zewnątrz Bernky Zennenenhund jest jasnym pięknym psem, którego silny i niegrzeczny dodatek ukrywa wełnę: jest to jedyny reprezentant szwajcarskich psa. Opis rasy nie zmienił się od czasu historycznie znaczącej wystawy. Wysokość i waga dorosłych zwierząt: Wysokość u zwłok samca wynosi 60-70 cm, w suko 58-59 cm. Masa masowa 40-50 kg, suki 38-48 kg. Szczeniak zmienia wagę o miesiące, odpowiedzialny właściciel musi znać ten wskaźnik, aby nie przekazać szczeniaka i nie przegapić momentu, w którym z jakiegoś powodu zaczyna tracić wagę.

Oraz nadwaga i niewystarczające - oznaki odchyleń w zdrowiu lub niewłaściwej opiece!

Tabela wagi szczeniąt Bernensky Zennenenhund w zależności od wieku:

Standard rasy: dzianin z obowiązkowym białym maltańskim krzyżem na klatce piersiowej, długi ogon bez oka, czarny nos, ciemne oczy, białe zęby z ugryzieniem w kształcie nożyczki. Pies jest muskularny, silny, z wyraźnym wyrazem rodzaju seksualnym - suki są zawsze niższe i lżejsze niż mężczyzna.

Cechą rasy jest gęsta, długa wełna i gruba skóra. Te cechy rozwinęły się wieki doboru naturalnego.

Gładko -haired zennenenhund z mniej grubą wełną częściej pozostawioną z linii naturalnej z takich powodów:

• gorsza, aby znosić trudną pogodę i chorobę;
• był bardziej podatny na zęby wilka i innych drapieżników.

Głównymi cechami dyskwalifikacji są niewłaściwe kolor, krótka -somowość, nadmierna wilgoć konstytucji (w sukach - dodanie mężczyzny), behawioralne - tchórzostwo i agresja.

Postać

Shepherd Berne jest największym przedstawicielem tej różnorodności szwajcarskich psów. Rasa i rozmieszczenie tego pasterza różnią się. Ciągłe życie obok ludzi stanowiło dobry - spokojny i spokojny charakter, narzekanie - ale naturalny upór czasami sprawia, że ​​Bernets próbuje na nią nalegać. Ale pomysłowa natura nie pozwala mu manipulować właścicielem, a sam pies szybko zgadza się z dobrymi argumentami w postaci pysznych i kompromisów.

Od tego czasu ta rasa migrowała z wioski do miasta, na pierwszym miejscu towarzyszące cechy: Berner towarzyszy właścicielowi na spacerach, a dzieci mogą zrobić z ogromnym pasterzem (wielkość dorosłego psa przewyższa tak małe dziecko 2-3 czasy) wszystko) co oni lubią. Jeśli pies coś nie lubi, po cichu odsuwa się na bok, ale nigdy nie warczy ani nie umieści kły. Zennenenhundy na ogół dają głos w nagłych wypadkach lub z silnego nadmiaru emocji.

Koty, króliki i inne żywe stworzenia nie powodują niezdrowego zainteresowania Bernera: wszystko, co nie jest psem, jest dla niego oddziałem, a nie trofeum myśliwskim. Ale aby uniknąć incydentów, optymalne jest wprowadzenie zwierząt od najmłodszych lat, kiedy będą się uczyć w rozgrywce i zapoznać się z.

Charakterystyką rasy jest niezawodne, spokojne psy ze stabilną psychiką. Szkolenie i edukacja powinny być obecne od pierwszego dnia spotkania psów z jego właścicielem. Duży, nieoczekiwany pies, a nawet flegmatyczny, jest w stanie dodać właścicielom siwe włosy. Dressure Berner jest bardzo łatwo, Berne Sennenhunds jest szkolony, szybki i nie jest skłonny do improwizacji. Są prawdziwe i wykonane.

Osoba dla tego psa jest niekwestionowanym autorytetem, przyjacielem, członkiem paczki i uwielbianego stworzenia. Jego uwaga na psa jest konieczna. Z tego powodu często istnieje poczucie zazdrości dla dzieci, które pojawiają się w rodzinie. Jeśli Berner czuje się zbędny, może poważnie przejść do depresji. Dlatego niemożliwe jest nawet w radosnym zgiełku towarzyszącym pojawieniu się noworodka w domu, aby zapomnieć o swoim wiernym przyjacielu. Musimy z nim porozmawiać, dawać gadżety, pokazać uwagę, żelazo i w żaden sposób nie zmieniać rutyny klas ogólnych - spacery, adjiti itp.

Wyjechać

Główne rzeczy, które należy zapamiętać, aby Bernsky Zennenenhund żył dłużej i utrzymuje dobre zdrowie - to pies nie zawartość mieszkania, słabo tolerującego ciepła i zwiększonej wilgotności. W mieszkaniu będzie gorący i niewygodny.

Nie można poddać stresom adaptacyjnym rasy hodowanej na inne warunki klimatyczne. To zależy od tego, ile lat żyły zwierzęta domowe. Być może powszechne z Zennenenhonds bez patrzenia na strefy klimatyczne jest jednym z powodów, dla których w ciągu ostatnich dziesięcioleci przestali być uważani za długie litery. Warto porównać, ile Bernerów mieszka w Alpach i mieszkaniu miasta na terytorium Krasnodar.

Aby pies czuł się dobrze, wystarczy na przestronne stoisko w wiejskim domu na dużym dziedzińcu (nawet najbardziej wyrafinowany stolarz może zbudować go własnymi rękami), gdzie może wygodnie żyć w silnym zimno i wylewa się deszcz. Jeśli klimat jest cieplejszy niż w Alpach Szwajcarskich, musisz zapewnić psom możliwość wspinania się do dużego pojemnika z wodą lub okresowo wlać i rozpylić zwierzę. Jeśli w wiejskim domu Bernensky Zennenenhund stanie się zbyt gorący, właściciele powinni być przygotowani na fakt, że pies w poszukiwaniu chłodu zacznie niestrudzenie kopać głębokie dziury na tym miejscu, praktycznie zabijając trawniki i system korzeniowy krzaków i drzew.

Zastosowana opieka polega na łączeniu wełny, sprzątaniu uszu, zapewnianiu pasożytniczego bezpieczeństwa - Babesia jest szczególnie niebezpieczna, ponieważ pies spędza dużo czasu na ulicy, a kleje w długiej grubej wełnie nie można zauważyć. Każdego roku powinieneś przejść inspekcję weterynaryjną, wykonać niezbędne szczepienia. Lekarz może zauważyć wady lub początek choroby, której właściciel nie widzi. Weterynarz wskazuje również, czy konieczne jest zastąpienie pasz lub korekty diety.

Zakwaterowanie na dziedzińcu na stoisku nie anuluje potrzeby codziennego podwójnego spaceru. Nie możesz biegać z Bernean Zennnhund, ale musisz iść. Dla tego psa chodzenie jest nie tylko okazją do świętowania potrzeby poza jego terytorium i zapoznania się z innymi zwierzętami, ale także rodzajem potwierdzenia statusu przyjaciela i satelity osoby. Właściciel uważa, że ​​chodzi po psa, a Zennenenhund jest święcie przekonany, że zabrał swojego mistrza do chodzenia i zapewnia jego pełne bezpieczeństwo. I może grać i unikać piłki i różdżki na swoim podwórku.

Oddzielny temat - nazwa psa. Szanująca własna żłobek natychmiast po urodzeniu nadaje nazwę całego miotu, a wszystkie koniecznie zaczynają od jednej litery, a całkowicie wygląda na mnożącą się i arystokratyczną. Zbyt długie, skomplikowane nazwisko jest niezbędne dla paszportu, aw życiu pseudonim dla Zennenenhund dziewczynki lub chłopca jest z reguły przez zmniejszenie nazwy paszportu. Jeśli napisano tam Mellizent Vilhelmin von guttentzite, nie należy nazywać szczeniaka Dusse. Millie jest optymalna. Nawiasem mówiąc, ludzkie imiona u psów nie są mile widziane.

Jak karmić

Bernensky Zennenenhund potrzebuje suchej żywności na duże, długie zajęcia premium i superpremium. Ale te psy nie uprawia się okresowo innych produktów - gryzienie dużych kości (MOSLS), chrupnięcie tchawicy bydła, żuć patyki na tłoczonych ścięgnach. To wspiera zdrowie zębów i usuwa kamienie nazębne. Penis, rogi jeleni (wszystko to jest w sprzedaży) bardzo lubią gryzące suszone jagnięta.

Owsianka i zupy są niepożądane, ponieważ luźna rasa bardzo szybko przybiera nadmiar, warstwa tłuszczowa, oprawka, pies staje się nadmiernie powolny i niezręczny. Karmienie szczeniąt powinno być skorelowane z jego wiekiem. Gdy się zestarzeją, liczba karmienia maleje, część wzrasta.

Szczenięta nie znają miar i będą jeść tyle, ile wkładają do miski. Większość pakietów z drogim paszą wysokiej jakości ma zmierzoną miskę i instrukcje dotyczące tego, ile potrzebuje pies w jakim wieku. Dyscyplinowane karmienie pozwala rozwinąć właściwą fermentację i normalne działanie przewodu pokarmowego zwierzęcia.

Cena szczeniaka rasowego Bernera - w regionie 65 000 rubli. i wyżej. Ale aby pies dorastał zdrowo, właściciel musi być gotowy na co roku ustanowienie znacznie większej ilości dla jednego odżywiania.

Choroby i oczekiwana długość życia

Berne Sennenhunds są chorzy, jak wiele dużych luźnych ciężkich psów, dysplazja bioder, rzadziej stawów łokciowych. Objawia się, gdy rośnie z kulawizną, rodzajem chodu. Z innych patologii układu mięśniowo -szkieletowego istnieje wrodzona osteochondroza barku. Choroby oczu - zaćma, inwersja stulecia. Przewód pokarmowy - inwazja jelitowa.

Oczekiwana długość życia-8-10 lat. Cykologów są znane ze smutkiem, że liczba ta ma tendencję do zmniejszenia. Powodem jest hodowla słabej jakości (rozwód SAM, pozwalający zwierzętom, które nie są zgodne ze standardami ras) oraz przeniesienie psa do warunków niewygodnych dla tej rasy.