Puszyste rasy kotów

Pomimo faktu, że istnieje wiele puszystych ras kotów, niektóre z nich nie są uznawane przez międzynarodowe organizacje felinologiczne, co wskazuje, że wiele ras nie ma oficjalnego statusu.

Ile puszystych skał Fife, WCF, CFA jest rozpoznawanych

Istnieją trzy światowe organizacje, które przypisują oficjalne statusy do różnych nowo wyhodowanych ras kotów - są to Fife, WCF i CFA. Liczba ras zarejestrowanych w odpowiednich organizacjach jest dystrybuowana w następujący sposób:

• Światowa Organizacja CAT (WCF) uzasadniona około 70 ras.
• Międzynarodowa Organizacja Cats (Fife) zarejestrowała 42 rasy.
• Około 40 ras kotów otrzymało oficjalne status od Stowarzyszenia Miłośników Kota (CFA).

Z reguły dane są stale aktualizowane, ponieważ niektóre rasy są powtarzane, chociaż są nazywane inaczej, a niektóre rasy są wyświetlane i od czasu do czasu dodawane są do listy.

Ważny punkt! Trzecia część (31 ras) kotów o długim zacierze różni się tym, że mają one własny standard, więc mają one pozwolenie, zarówno na prace plemienne, jak i pokazy wystawowe.

Top 10 puszystymi kotami

Wszystkie rasy kotów, niezależnie od tego, czy są one krótkie, czy długie, są podzielone na odrębne grupy -rodzimy rosyjskie, brytyjskie, wschodnie, europejskie i amerykańskie. Persowy kot, a także egzotyczna rasa bliska, są uważane za naprawdę długowłose. Pozostałe rasy są uważane za półksięstwo, chociaż nazywa się je długi.

Rosyjscy Aborygenowie są reprezentowani przez syberyjskiego kota, Brytyjczyków - długie brytyjskie, europejskie - norweskie leśne kota, wschodnia - turecka angora, kota birmańska, turecka furgonetka i japoński babtail.

Grupa amerykańskich kotów jest reprezentowana przez takie rasy kotów o długich zacieczkach:

• Bali Cat.
• Maine-kun.
• Czekolada York.
• Orientalny kot.
• Nibelung.
• Ragollah.
• Ragamaffin.
• Somali.
• Selkirk Rex.

Oprócz tych ras, inne, nie mniej popularne rasy, takie jak amerykański babtail, amerykański kerl, himalajski, jawajski, kimra, neva masquerade cat, w tym Manchec, Lapern, Napoleon, Pixibob, Changeli-Tiffany, Scottish and Scottish i Scottish i Scottish i Scottish Szkocki i szkocki i szkocka tyffani mają. Highland Fold.

Kot perski

Według ekspertów jest to rasa, która powstała w Persji.

Uważa się, że pierwszymi przodkami perskich kotów są azjatyckie step i puszyste koty, a także łzawica kotów. W Europie rasa ta pojawiła się w 1620 roku. Zwierzęta te miały kóżk w kształcie klina i czołową część lekko cięty.

Ważne jest, aby wiedzieć! Po pewnym czasie perska kot pojawiła się w Wielkiej Brytanii, gdzie poważnie hodowała prace. Możemy bezpiecznie powiedzieć, że kota z długim hacie perskim była zarejestrowana w Anglii.

Rasa ta różni się od innych ras z szerokim, zrywającym nosem. Niektóre perskie koty mają tak wysadzone usta i nos, że właściciele muszą dać im jedzenie z rąk, ponieważ nie są w stanie samodzielnie karmić.

Siberyjski kot

Obecnie taka rasa jest również uznawana na poziomie międzynarodowym przez wiele istotnych organizacji i klubów.

Przodkowie są uważani za dzikie koty, które żyły w trudnych warunkach przedłużającej się i surowej zimy z dużą ilością śniegu. Właśnie dlatego te koty mają piękne dane myśliwego, który jest w stanie pokonać zarośla lasów, dryfy śniegu, w tym bariery wodne.

Kiedy osoba zaczęła aktywnie opanować Syberię, rodzima rasa zaczęła krzyżować się z innymi rasami, które zaczęły pojawiać się na Syberii z człowiekiem. W rezultacie Siberian Cat prawie całkowicie stracił swoją osobowość. Utrata indywidualnych cech wystąpiła również w przypadku osób, które zostały zbliżone do części europejskiej.

W latach 80. ubiegłego wieku hodowcy zaczęli celowo przywrócić rasę. Po pewnym okresie (w 1988 r.) Ogłoszono pierwsze standardy rasy, a po pewnym czasie rasa ta zaczęła być poszukiwana wśród amerykańskich hodowców.

Norweski kota leśna

Rasa urodzona w Norwegii jest uważana za nie mniej rozpoznawaną we wszystkich zakątkach globu.

Jedna wersja stwierdza, że ​​norweskie koty leśne pochodziły z dzikich kotów, które mieszkały w lasach Norwegii, a także z kotów o długim zacierze, importowane z Turcji. Koty udało się dostosować do ekstremalnego klimatu Norwegii z powodu obecności wełny powtórzonej wody i potężnego szkieletu, a także obecności potężnych mięśni.

Ciekawy moment! Kiedyś hodowcy wydawali się zapomnieć, że w naturze istnieje podobna rasa kotów, ale potem zdali sobie sprawę, że była to wyjątkowa rasa pracy hodowlanej.

Brider porzucił chaotyczne kojarzenie, preferując skoncentrowany proces hodowli takiej rasy w latach 30. ubiegłego wieku. W 1938 r. Następnie, do 1973 r., Rasa ta nie brała udziału w pokazach. W tych latach została rozpoznana w Norwegii, a po kolejnych 4 latach została oficjalnie zarejestrowana Fife.

Kimra Cat

Rasa pojawiła się w Ameryce Północnej i jest oficjalnie uznawana za organizacje takie jak ACF, TICA, WCF i ACFA.

Są to zwierzęta z krótkimi pleców, masywnymi i muskularnymi biodrami, a także gęste okrągłe ciało w kształcie. Przednie kończyny są szeroko ustawione i stosunkowo małe, podczas gdy tylne nogi są zauważalnie dłuższe, więc ich struktura jest bardziej odpowiednia do definicji „królika”. Rasa różni się od innych ras z brakiem ogona, podczas gdy płaszcz jest dość długi.

Długo hair Mankses były przechowywane głównie w Walii, więc koncepcja „Walii” była na zawsze zakorzeniona w imię tej rasy.

American Core

Od samej nazwy jest jasne, skąd pochodzi rasa takiego kota. Jest to rozpoznawane przez organizacje takie jak Fife, Tica, CFA, a także ACFA. Rasa różni się wyraźnie od innych ras, ponieważ jej uszy są zakrzywione. Im bardziej wyraźny zakręt, tym wyższa klasa zwierzęcia. W kocięta klasa ucha charakteryzuje się zakrętem w postaci półksiężyca.

O ile wiadomo, rasa pochodzi z jednego kota ulicznego, w którym uszy miały unikalny kształt. Przypadkowo została znaleziona w Kalifornii w 1981 roku. Kot nazywał się „Sulamif”. Po pewnym czasie miała potomstwo, podczas gdy część kocięta miała takie same dziwne uszy jak ich matka. W przypadku przekroczenia amerykańskiego rdzenia zwykłymi kotami kocięta z uszami odwrócone, ale nie wszystkie.

W 1983 roku amerykański Kerle po raz pierwszy wziął udział w wystawie, a kilka lat później rasa ta otrzymała oficjalny status pod nazwą krótko -hairową odmianę amerykańskiego Kerla.

Maine Coon

Rasa ta pojawiła się również w Stanach Zjednoczonych i została oficjalnie uznana przez wiele organizacji międzynarodowych. Te „szopy z stanu Maine”, jeśli są przetłumaczone z angielskiego, mają podobieństwo do szopów. Eksperci twierdzą, że podczas hodowli tej rasy takie koty kotów były używane jako orientalne, brytyjskie krótkie, skandynawskie długie, a także Rosjanie.

Zwykłe koty wiejskie, które są również uważane za przodków tej rasy, zostały przywiezione na kontynent Ameryki Północnej z pierwszymi kolonistami. Po pewnym czasie Maine Coons miał gęstą wełnę i sami wzrosły, co przyczyniło się do całkowitej adaptacji zwierząt do surowych warunków szerokości geograficznych Ameryki Północnej.

W 1861 r. W Nowym Jorku pierwszy Maine-kun wziął udział w wystawie, ale rasa nie była bardzo popularna i dopiero w połowie ubiegłego wieku Maine Coons zyskała szeroką popularność. W 1976 r. CFA zatwierdziła standardy rodowodu. Obecnie rasa ta jest poszukiwana, zarówno w ojczyźnie, jak i poza.

Szmaciana lalka

Ojczyzna takich kotów jest także USA. Rasa ma oficjalny status i jest uznawana przez wiele organizacji felinologicznych.

REGOLVES pojawił się w wyniku przekroczenia kota birmańskiego i białego długiego kota z Kalifornii. Dzięki wysiłkom hodowcy Ann Baker, która celowo pracowała ze zwierzętami o miękkim, dobrym charakterze, a także zdolność do relaksu.

Rasa ta wymaga uwagi, ochrony, a także szczególnej opieki, ponieważ praktycznie nie ma instynktu samozachowawczości. W 1970 r. Rasa ta otrzymała oficjalny status. W dzisiejszych czasach rasa jest bardzo popularna.

Ważny punkt! Amerykanie próbują hodować zarejestrowane za pomocą tradycyjnych kolorów. W porównaniu z nimi Europejczycy praktykują rejestrację kotów w niestandardowych kolorach.

British Long -Haired Cat

Pomimo faktu, że ta rasa kotów powstała w Wielkiej Brytanii, jest ignorowana przez wielu angielskich hodowców, ponieważ istnieje gen długiej wełny. American CFA pokazuje również solidarność z angielskimi kolegami w tej sprawie. Z jakiegoś powodu uważają, że brytyjskie koty powinny być wyłącznie krótkowłosie.

Niemniej jednak British Long -Haired jest bardzo popularny wśród hodowców innych krajów, a także w Międzynarodowej Federacji Kotów (Fife). Charakter zachowania, a także zewnętrzna część tej rasy, prawie w pełni odpowiada rasy brytyjskiego kota z krótkim hacie, więc otrzymała wszystkie prawa do uczestnictwa w różnych pokazach wystawowych.

Turecka furgonetka

Turcja jest uważana za ojczyznę tej rasy, która jest zrozumiała od nazwy. Rozpoznał jak wiele klubów i organizacji.

Charakterystyczną cechą tej rasy jest obecność błon między palcami przedniej kończyn. Ponadto ciało jest pokryte cienką, długą wodoodporną wełną.

Nazwa rasy pochodzi z jeziora Van, od czasu prowincji, w której rasa ta narodziła się na granice tego jeziora. W czasach starożytnych koty te spotkały się nie tylko w Turcji, ale także na Kaukazie.

W Wielkiej Brytanii rasa pojawiła się w 1955 roku, po czym rozpoczęły się ulepszone prace hodowlane. Na początku lat 60. zewnętrzna część kota była już gotowa, ale przez prawie 10 lat rasa ta była uważana za eksperymentalną. GCCF legitymizował tę rasę dopiero w 1969 roku, a rok później Fife to zrobił.

Ragamaffin

Ojczyzna tej rasy to Stany Zjednoczone i otrzymała uznanie w organizacjach takich jak ACFA i CFA.

Ragamuffiny mają świetne podobieństwo do ragders, podczas gdy mają szerszą paletę wełnianego koloru. Te zwierzęta nie mają instynktów polowań, a ponadto nie są w stanie samodzielnie. Z reguły koty te są spokojnie przylegające do innych zwierząt.

Ciekawy moment! Okres pochodzenia tej rasy jest nadal nieznany. Eksperci uważają, że ragamaffiny, co oznacza „poszarpane”, zostały uzyskane w wyniku przekroczenia Ragdollova zwykłymi kotami na dziedzińcu.

Praca hodowców miała na celu uzyskanie Ragdollova z bardziej różnorodnymi i unikalnymi kolorami. W rezultacie światło widziało zupełnie nową rasę kotów, która w 1994 roku wzięła udział w wystawie. Dopiero w 2003 r. Rasa ta została zalegalizowana w CFA.

Rasy, które nie są uwzględnione w pierwszej dziesiątce

Istnieje kilka bardziej interesujących, długich kotów kotów, o których warto przypominać.

Nibelung

Rasa ta powstała w USA i jest jedną z odmian rosyjskiego niebieskiego kota. Europejscy hodowcy zauważyli, że długie koty urodziły się w krótkich niebieskich kotach, chociaż zostały odrzucone, licząc je z rasą.

Interesujący fakt! Jeśli chodzi o amerykańskich hodowców, działali inaczej, zamieniając ten wybuch skały w godność. Jednocześnie zaczęli celowo usuwać niebieskie koty.

Wełniana osłona w swoich cechach ma podobieństwo do wełnianej osłony kotów Bali, chociaż jest jeszcze bardziej delikatniejsza i nawet bardziej miękka. Nazwa rasy jest powiązana z jednym z przodków, nazywanych kota Siegfried. W 1987 r. Dokonano oficjalnej prezentacji tej wyjątkowej rasy.

Rasa laperów

Rasa ta urodziła się również dzięki hodowcom z USA.

Są to zwierzęta, które mogą mieć prostą lub falistą wełnę. Po urodzeniu wełniany pokrycie zmienia się kilka razy w ciągu 1 roku życia. Uważa się, że rasa powstała w 1982 r. Na jednej z gospodarstw Dallas. Kotek, który się urodził, był absolutnie nagi, ale po kilku miesiącach był pokryty interesującymi lokami. Te cechy wełnianej okładki zostały odziedziczone przez przyszłe potomstwo. W rezultacie było wiele osób z unikalną wełnianą osłoną, która zaczęła reprezentować nową rasę, zwaną Laperm. W 1996 r. Rasa ta została oficjalnie zarejestrowana pod tą nazwą.

Napoleon

Dzięki wysiłkom amerykańskich hodowców światło widziało kolejną rasę kotów o długich zacieczkach. American Joe Smith ćwiczył hodowlę koszykówki. W 1995 roku postanowił ulepszyć Mancchkina, przekraczając go z perskim kotem. Zakładał, że dzięki perskiemu kota pojawi się urocza pagą i długa wełna, a dzięki Manchekinowi kot będzie miał wspólne miniaturowe i krótkie kończyny.

Ciekawe! Pomimo faktu, że praca ta była związana z pewnymi trudnościami i niepowodzeniami, nadal można było wyprowadzić rasę z domniemanymi cechami i bez obecności wad skalnych.

Początkowo Tica rozpoznała rasę, a po pewnym czasie Afallex. Jeśli chodzi o inne kluby, zaczęli przypisywać to odmianom Mancochkina, po czym Smith postanowił zaprzestać hodowli i zniszczył wszystkie dokumenty. Mimo to niektórzy entuzjaści kontynuowali pracę i dostali kota z przyjemnym wyglądem. W 2015 roku Napoleon został przemianowany.