Charakterystyką tybetańskiej rasy mastifu są cechy

Przed założeniem psa straży ważne jest zebranie pełnych informacji na ten temat. Zwłaszcza jeśli jest to największy pies na świecie - tybetański mastif, którego cecha rasy pomoże dokonać właściwego wyboru.

Pochodzenie rasy

Historia rasy rozpoczęła się kilka tysiącleci temu w Tybecie. Pierwsza wzmianka o mastifach pochodzi z 1121 rpne. mi. Książki bambusowe mówią, że chiński cesarz WI otrzymał ogromny pies o imieniu Ngau jako prezent od tybetańskich mnichów. Wzrost Mastiffa osiągnął 1,5 metra, a on sam był zaciekły i został przeszkolony do atakowania nie tylko dzikich zwierząt, ale także osób o kolorowej skórze.

Izolacja Chin pomogła mastifom zachować praktycznie pierwotny wygląd. Rasa została wyhodowana w celu ochrony mieszkań i polowań. Czasami używane jako walki. Jednym z lokalnych nazwisk mastifów jest „Dr-ki”, co oznacza „przywiązany pies”. Faktem jest, że w ciągu dnia mastifa pozostała na smyczy, a w nocy patrzył na terytorium. Bezpieczeństwo wioski zależało od tych psów, więc otaczały je honor i zaakceptowane do rodziny zgodnie z uroczystym rytuałem. Lai Mastifa był przedmiotem dumy: powinien przypominać gong, więc psy zostały przekazane do picia ciepłego mleka.

30 000 mastphs było częścią żołnierzy słynnego Czyngis -Chan. Podczas kampanii przekroczyli lokalne poglądy azjatyckie i europejskie, co daje powód do uznania ich za przodków Alabaeva, Bangarowa, Pasterza Kaukaskiego i T. D.

Pierwszymi Europejczykami, którzy dowiedzieli się o istnieniu rasy, byli brytyjscy podróżnicy. Stało się to na początku XIX wieku, ale nie było łatwo zabrać ich poza kraj. Pierwszy mastif dotarł do brzegów Anglii w 1847 roku i został przedstawiony jako prezent dla królowej Wiktorii. Psy zaczęły aktywnie hodować, w 1931 r. Rasa została rozpoznana przez MKF.

Druga wojna światowa zawiesiła import zwierząt z zagranicy, więc brytyjscy hodowcy musieli podejmować heroiczne wysiłki, aby zachować populację. W połowie XX wieku przedstawiciele brytyjskiego oddziału zostali przedstawiani prezydentowi USA, ale nie wzbudzili dużego zainteresowania. Wszystko zmieniło się w latach siedemdziesiątych, po nabyciu partii rodzimych Mastphs. Te zwierzęta uderzyły publicznie i stały się przodkami amerykańskiego oddziału.

W Rosji mastify stały się znane dopiero pod koniec lat 90. Obecnie popularność rasy wciąż nabiera rozpędu, ale nadal nie ma oficjalnych żłobków.

Opis produktu - wymiary

Tybetański mastif to ogromny pies, nawet w porównaniu z osobą. Gruba wełna w obszarze klatki piersiowej przypomina grzywę lwa, nadając zwierzęciu dodatkową objętość wizualną. Ona, jak skorupa, strumienie ciała mastifa, chroniąc go przed kęsami wilków i niedźwiedzi. Są przypadki, kiedy psy wyszły z walki ze śnieżnymi lampartami.

Wymiary zwierzęcia można bezpiecznie nazwać gigantycznym:

• Minimalna wysokość na ulanie wynosi 66 cm u mężczyzn i 60 cm - w sukach;
• Średnia waga - 60 kg.

Zazwyczaj dorosły mastif rośnie do 77 cm.

Największy na świecie czerwony Tybetańczyk o imieniu Big Splash ma przerażające parametry: po 11 miesiącach waży około 130 kg i nadal zyskuje masę. Ostateczne wymiary zostaną ustawione w wieku trzech lat. Cena plusk wynosiła półtora miliona dolarów. Kupujący stał się chińskim magnatem.

Standard rasy:

1. Do mastifów, coś takiego jak maksymalny wzrost nie ma zastosowania. Im wyższy pies na ulanie, tym większa jego waga, tym bardziej unikalne i cenniejsze. IFF zabezpieczył tylko dolne granice tych parametrów.
2. Głowa jest duża, z szeroką masywną czaszką. Kagada jest głupio wycinana z wyraźnym przejściem na czoło. Nos jest czarny. Nozdrza są duże i szerokie. Szczęki są dobrze rozwinięte, z ugryzieniem bezpośrednim lub na nożyce. Zęby są białe, silne.
3. Owalne oczy, ciemne. Wyglądać prosto i pewnie.
4. Uszy są trójkątne, wysoce rozmieszczone, wiszące. Jeśli są podniesione, pies jest ostrożny lub słucha.
5. Ciało jest masywne (jak wszystkie molossoidy), lekko wydłużone, z silnym i potężnym szkieletem. Klatka piersiowa jest głęboko sadzona. Tył jest szeroki, mocny i prosty.
6. Ogon zagęszczony u podstawy, średniej długości. Pies zwykle rzuca go na tył.
7. Kończyny są proste, średnie, mocne. Tylne nogi są nieco dłuższe niż z przodu. Owalne łapy w kształcie w kształcie.
8. Płaszcz jest gęsty i ciepły z obfitym podkładem. Struktura włosów jest cienka. Jedwabiste i kręcone włosy nie są dopuszczalne w standardzie. Mastiff powinien być wyłącznie gładki. Na wystawach, po pierwsze, jakość stosu jest oceniana, a nie jego liczba. Samiec ma grubą warstwę grubszą niż suki.

Charakterystyka rasy w wyglądzie jest często uzupełniana cechą. Cykologowie rozróżniają dwa rodzaje mastphów:

1. DO-HI. Zwykłe psy pracujące. Ich celem jest ochrona nieruchomości i domów.
2. Tsang-hee. Mastify wystawowe wyświetlane specjalnie do uczestnictwa w zawodach.

Sami Chińczycy wolą działający wygląd, mimo że Zang-hee wygląda znacznie bardziej spektakularnie. Mastif został wyhodowany w celu ochrony własności i ludzi, więc lokalni mieszkańcy są niezwykłe, widząc go na wystawie.

Zabarwienie

Kolor Tybetańczyków jest bardzo zróżnicowany. Paleta odcieni obejmuje:

• czarny;
• Czarny z opalenizną;
• brązowy;
• szary;
• Imbir;
• nasycony czerwony;
• sobole;
• Kawa.

Standard ICF obejmuje:

1. kolor czerwony. To żywy znak typu chińskiego.
2. Czarny kolor. Jest uważany za klasyczny kolor rasy.
3. Ożywić.
4. Złoty.

Biały kolor może być obecny w łapach, klatce piersiowej, nad oczami.

Oprócz światowego standardu są amerykańskie i australijskie. Pozwalają na hodowlę niebieskich mastfów, a także mają swój własny pogląd na akceptowalne parametry. Amerykanie obejmują łyse i bez manewru.

Postać

Mastify towarzyszą ludzie od tysięcy lat, więc nie są związane z niekontrolowanymi rasami. Te psy dobrze rozumieją nastrój właściciela i są w stanie zbudować dialog. Tybetańczycy są znani z spokojnego, lekko flegmatycznego charakteru. Ich samozadowolenia nastrój zostanie zachowany, dopóki właściciel nie przejmie granic. Jeśli pies zdecyduje, że wymaga go zbyt wiele, odmówi posłuszeństwa.

Mastifa nie można traktować jak niższa istota. Uważa się za równego właściciela i pokaże to pod każdym względem.

Rasa wymaga ciągłej komunikacji, więc przez długi czas nie można pozostawić zwierzętom i zablokować w pokoju. Jeśli mastif czuje się samotny, odrzuci cały podwórko i spieszy się do innych.

Tybetański mastif i dzieci mogą współistnieć. Pies leczy dzieci dobrze, jeśli z nimi rośnie. Nie lekceważ instynktów strażnika. Mastify często akceptują gry do przejawki wrogości i starają się oddzielić dziecko od innych. Zatem życie z dziećmi nie jest integralną cechą.

Prawidłowa socjalizacja ma ogromne znaczenie. Tybetańczyków można zabrać na spacery do miejsc gromadzenia ludzi i psów, ponieważ nie atakują bez powodu. Mastiffs najpierw przeanalizują sytuację, oceniają zagrożenie, a dopiero wtedy przystąpią do decydujących działań. Stopień niebezpieczeństwa tej rasy zależy od celu psa. Mastify wystawowe są zwykle bardziej przyjazne niż osoby pracujące. Ich wychowanie z wczesnego dzieciństwa ma na celu komunikowanie się z ludźmi i zwierzętami. Psy pracujące są podejrzane i szybkość reakcji. Te cechy są niezbędne dla dobrych strażników.

Szczeniak i szkolenie

Cechy rasy wymagają, aby szkolenie szczeniaka rozpoczęło się od pierwszych miesięcy życia, w przeciwnym razie wzrośnie w agresywny, niekontrolowany pies. Od siódmego tygodnia dziecko jest gotowe poznać świat, więc musisz go tak często przenosić światło, jak to możliwe. Mastify są podatne na nadmierne podejrzenia i mogą być przewiezione do każdego, kto wydaje się im niebezpieczny. Aby uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji, właściciel musi nauczyć szczeniaka odróżnienia prawdziwego zagrożenia od wyobrażonego.

Tybetańczycy dobrze pamiętają zespoły i chętnie je wykonują. Jednocześnie trening w domu jest złym pomysłem: w przypadku braku kontrolowania nieodpowiedniego giganta będzie prawie niemożliwe. Lepiej jest korzystać z usług profesjonalnych prac dla psów.

Szkolenie i edukacja szczeniaka powinno opierać się na zasadach wzajemnego szacunku. Sukces musi zostać wzmocniony w odniesieniu do odniesienia i uczuć. Ściśle nie wolno pokonać dziecka i stosowanie innych nieludzkich metod.

Treść w domu

Po nabyciu mastifu musisz być przygotowany na dostarczenie psowi treści w wiejskim domu z rozległym sąsiednim terytorium. Te ogromne psy nie są przystosowane do życia w mieszkaniu. Wyposażona woliera lub stoisko będzie pasować do Tybetańczyka jako mieszkania. Rozmiar planszy: 135/100/95. Dzięki grubej wełnie z obfitą podkładką, mastif może żyć na ulicy. Jednak nie wszystkie zwierzęta są odpowiednie. Niektóre osoby wolą mieszkać w domu lub zadaszone przedłużenie.

Terytorium sądowe powinno być ogrodzone wysokim i silnym ogrodzeniem, aby pies nie przeskoczył i nie złamał go.

Utrzymanie w prywatnym domu z małym sąsiednim terytorium wymaga regularnych trzydziestu minut spacerów. Mastify są bardzo wolne, więc nie zaleca się sadzenia psa na łańcuchu. W ciągu dnia zwykle leżą lub drzemka, więc nie ma potrzeby ograniczania ich ruchów.

Funkcje treści:

1. Szczenięta powstają fizycznie po 1 roku, więc do 12 miesięcy właściciel powinien ograniczyć swoją aktywność i uniknąć długich spacerów, aby nie uszkodzić stawów.
2. Ta rasa wymaga ciągłej komunikacji z ludźmi i krewnymi. Nuda może wywołać destrukcyjne zachowanie.
3. Opieka wełny ogranicza się do przeczesania psa co 2-3 dni i kąpieli raz w miesiącu. Sezonowe topicie występuje raz w roku lub w ogóle nie ma. To zależy od rodzaju klimatu. Płaszcz musi być regularnie sprawdzany pod kątem obecności sztywności i odłączyć je rękami. Niektórzy właściciele wolą profesjonalne pielęgnację. Polega na przetwarzaniu splątków ze specjalnym sprayem, wycinając zbiornik i czesanie, szczególnie problematyczne miejsca. Fryzura jest potrzebna tylko przez psy wystawowe. Fryzura Mastiff lub ogolona w letnim ryzyku, że zapalenie płuc z powodu zaburzeń przenoszenia ciepła.
4. Opieka zębów jest bardzo ważna: zaleca się szczotkowanie ich dwa razy w tygodniu.
5. Pazury odcinają go kilka razy w miesiącu.
6. Konieczne jest ostrożnie dbanie o oczy mastifu i wytrzeć je w razie potrzeby.

Aby pies żył długim i szczęśliwym życiem, musi być prawidłowo karmiony. Tybetańczycy nie narzekają na brak apetytu, więc dieta powinna być zrównoważona.

W naturalnym menu musisz dołączyć:

• mięso;
• ryby morskie;
• podroby;
• zboża ryżu i gryki;
• gotowane jaja (dwa razy w tygodniu);
• gotowane i świeże warzywa;
• owoce.

Owsianka jest przygotowywana bez soli i przypraw. Przed podaniem tankowania z olejem roślinnym.

Słodki, wędzony, rzeczny ryby i świeży chleb są wykluczone z menu. Karmienie nie powinno być nadmierne - wywołuje to problemy trawienne i nadmierną wagę. Jako alternatywa dla naturalnej, suchej klasy suchych pasz klasy klasycznych jest idealna.

Pierwszy dzianin odbywa się w wieku 3 lat. Suka jest gotowa do kojarzenia się przez 6-12 dni Urus. Dokładniejszą datę można ustawić, odczuwając pętlę: jeśli jest wystarczająco miękka, nadszedł czas, aby rozpocząć na drutach. Średnio w śmieci jest 7 szczeniąt. Absolute Record - 19 szczeniąt.

Właściciele często nie wiedzą, jak nazwać dzieci. Aby wybrać nazwę, musisz obserwować trochę czasu po szczeniaka, posłuchaj wrażeń. Przydomek dla chłopca może być surowy lub zabawny: Argus, Cezar, Sultan, Cheng, Skubi, Happy, Glik. Pseudonimy dla dziewcząt - delikatne i zabawne: Molly, Tracy, Pixie, Zara, Gizism, Fiona.

Choroby i oczekiwana długość życia

Średnio mastify żyją 10-13 lat. Oczekiwanie życia zależy od treści i pochodzenia psa. Gatunki Aborygenów żyją do 16 lat lub więcej, mastify hodowli angielskiej lub amerykańskiej - do 13. Są najbardziej podatne na patologie.

Pomiędzy nimi:

• Dyplazja stawów biodrowych i łokciowych;
• Relaking zwyrodnieniowe zapalenia mózgu;
• Neuropatia przerostowa;
• Zapalenie paneli.

Mimo to mastify są uważane za silną i zdrową rasę.

Gdzie kupić i ile to kosztuje

Tybetański mastif to najdroższa rasa psów. Zakup szczeniąt rasowych w Rosji jest prawie niemożliwe. Trudno jest znaleźć rodzime czerwone mastify nawet w Europie. Średni koszt w Europie i USA wynosi 2 500-13 000 dolarów (156 000-814 000 w rubli).

W Rosji można kupić szczeniaka z rękami za 50 000 rubli., Nie ma jednak gwarancji, że będzie to pies rasowy, a nie nieznany mestizo. Prząść tybetańska w Mastifa w Moskwie lub Petersburgu wyznaczy cenę 150-300 000 rubli.

Lista żłobków:

• Limar (Moskwa, wioska Zhostovo);
• Mój Golden Lion (Petersburg).

Hodowcy deklarują oczyszczenie szczeniąt i producentów, jednak zaleca się sprawdzenie informacji.

Kto jest lepszy: tybetański mastif lub alabay

Mastif i Alabay tybetański mają w przybliżeniu taki sam wzrost. Różnica polega na tym, że górna granica wysokości u zwłok owczarka środkowego azjatyckiego wynosi 78 cm, podczas gdy mastif jest nieobecny. Alabai jest znany jako straż jednej rodziny. Nie jest posłuszny nikomu oprócz właściciela, co wyklucza możliwość wykorzystania rasy jako psów serwisowych. To samo można powiedzieć o mastifa.

Tybetańskie i owczarka środkowoazjatycka mają porównywalne cechy bezpieczeństwa. Zalety jednej rasy nad drugą są oceniane na podstawie ceny, preferencji z wyglądu i obecności oficjalnych szkółek.

Plusy i wady rasy

Każda rasa ma swoje własne zalety i wady. Plusy Tybetańczyków obejmują:

• wymawiany instynkt obrońcy;
• oddanie właścicielowi i innym członkom rodziny;
• bezpretensjonalność treści;
• spektakularny wygląd;
• Zdolność treningowa.

Wady rasy:

• bardzo wysoki koszt;
• rzadkość;
• Szczeniaka musi być wychowywane przez długi czas i regularnie;
• Nie nadaje się do konserwacji w mieszkaniu;
• Zły, nie socjalizowany mastif - poważne zagrożenie dla zdrowia i życia.

Pomimo ogromnego rozmiaru i niezależnego usposobienia Tybetańczyka uznaje autorytet osoby, która będzie leczyć go z miłością i szacunkiem.