Drumph (europejski p/view) otis tarda tarda

Oficjalna nazwa tego gatunku to Otis tarda Linnaeus. Europejskie podgatunki ramp są uważane za rzadkie. Drugie imię to Dudak. Rasa mieszka w Rosji, w Europie, Turcji i Iranie. Kilka podgatunków Droof Lives in Russian Reserves. W jednym z ogrodów zoologicznych rejestrowane są przypadki reprodukcji dorosłych w niewoli.

Historia gatunku

Europejski ruszt jest wymieniony w Czerwonej Księdze Rosji. Liczba osób została zmniejszona ze względu na rozwój stepów, orka, zniknięcie rdzennych siedlisk gatunku. Po tym, jak naukowcy odnotowali spadek populacji drona, postanowiono przynieść ptaka do czerwonej książki.

Wzrost produkcji produkcji rolnej miał negatywny wpływ na podgatunki. Z powodu chemikalizacji rolnictwa ilość zasilaczy dla zwierząt i warzyw została zmniejszona, na polach było zagęszczona kultura rolnicza. Z obu powodów bezpieczeństwo młodych zwierząt było zagrożone.

Mur został zniszczony podczas przetwarzania pól sprzętu rolnego. Ptaki żyłowe zrujnują gniazda podgatunków. Często jednostki umierają z powodu linii energetycznych.

Naukowcy doszli do wniosku, że konieczne jest zbieranie jaj ze szponów skazanych na zniszczenie. Takie środki są w stanie wpłynąć na zachowanie populacji podgatunków. Podgatunki żyją w rezerwach chronionych, rezerwach i rezerwatach.

Czerwona książka zdefiniowała widok jako rzadki i potrzebujący ochrony.

Jak wygląda ptak europejskiego ptaka?

Wymiary osób są imponujące: długość ciała osiąga 100 cm. Europejskie podgatunki mają szerokie i obszerne ciało, wypukłą klatkę piersiową, krótką szyję, małą głowę, małą głowę, grube, trzech nogawek z trzema paliwami. Ma długi duży dziób, różnorodne upierzenie. Paleta kwiatów: jasnoszary, brązowy, czarny i czerwony.

Kolor nóg, obszar brzuchu, szyi i głowy jest taki sam. Ogon, plecy i skrzydła mają brązowy czarny odcień. Białe pióra rosną w pobliżu dzioba.

Nie ma silnego upierzenia na nogach, ponieważ ptaki powinny poruszać się szybko na ziemi. Cechy ogona: jest gęsto obsługiwany, długi i ma zaokrąglanie na końcu. Różnica w stosunku do Wschodniej Syberyjskiej: europejski rysunek kręgosłupa nie jest jasny.