Lipień

Nazwa ryby Kharius pochodzi od starożytnego greckiego słowa, co oznacza „nieznane ryby słodkowodne”. Rosyjska nazwa „Harius” pochodzi z języków grupy bałtyckiej.Fish Harius jest uważany za przedstawiciela tej samej nazwy, która jest częścią rodziny łososia, która jest uważana za najliczniejszą na planecie.

Harius: Opis

Pomimo faktu, że ta ryba należy do rodziny łososia, zgodnie z jej zewnętrznymi znakami, nie można tego powiedzieć. Wielu ekspertów uważa, że ​​jest najpiękniejszym przedstawicielem rodziny Harius i tej rodziny jako całości.

Wygląd zewnętrzny

Ta ryba może być bez problemów od innych przedstawicieli rodziny łososia przez unikalną, powiększoną płetwę kręgosłupa, w postaci flagi lub wentylatora, która ma zdolność do rozwoju. Jednocześnie w złożonym stanie jest w stanie dotrzeć do płetwy ogonowej, chociaż ta właściwość nie jest charakterystyczna dla większości rodzajów tej ryby. Płetwa kręgosłupa jest usiana plamami, jak cała górna część pleców.

Wartość jednostek zależy od warunków, w których żyją. Na przykład:

• W zależności od charakteru zbiornika.
• Z stopnia nasycenia wody tlenem.
• Z obecności bazy paszowej.
• W zależności od reżimu lekkiego.
• Na podstawie warunków temperatury wody i t.D.

W warunkach, gdy Harius czuje się nieswojo i nie ma dla niego wystarczającego odżywiania, ryba nie przybiera na wadze, więcej niż 1 kilogram. Przykładem jest Transbaikal Harius. W wygodnych warunkach ryby mogą przybierać na wadze do 5-6 kilogramów, ale w zasadzie znaleziono osoby o wadze około 4 kg. Jednocześnie długość ciała ryby wynosi około 30 cm, a naprawdę duże osoby dorastają do pół metra.

Ważne jest, aby wiedzieć! W zależności od siedliska tej ryby kolor tej ryby może być inny jako inna struktura ciała.

Ciało Harius charakteryzuje się niesamowitą siłą i lekami, co pozwala szybko poruszać się w kolumnie wodnej, niezależnie od prędkości kursu. Ciało jest pokryte dużymi łuskami przylegającymi do ciała, a łuski mają różne kolory. Jak wspomniano powyżej, z tyłu znajduje się duża płetwa kształtu wentylatora wentylatora, a nie duża tłusta płetwa - znak szlachetnego pochodzenia łososia. W takim przypadku istnieją również brzuszne i piersi, w tym płetwy ogonowe i odbytu.

Usta Hariusa nie są duże, „górne”, więc otwierają się, podczas gdy zęby nie są potężne i nie mocne i znajdują się w postaci szczotki.

Ze względu na unikalną kolorystykę ryby otrzymały status „pięknej” i „eleganckiej” ryby. Tył jest ozdobiony ciemnoszarych tonami z małymi czarnymi plamami, które pojawiają się na płetwie grzbietowej. Szarawy brzuch, a boki są srebrne.

Interesujący fakt! Duże płetwy kręgosłupa Harius mają około 40 odmian, w zależności od kształtu, rozmiaru, koloru, wzoru, a także obecności innych kolorów koloru.

Wszystkie płetwy mają ciemne odcienie, ale z obecnością fioletowych, żółtawych odlewów. Znaleziono jajyszy z różnych kolorów, w zależności od siedliska. Na przykład:

• Harius jest brązowawy.
• Harius z odcieniem liliowym.
• Harius zauważył.
• Harius jest niebieskawo-szarej.
• Harius jest zielonkawy.

Taka wielookrąglona kolorystyka umożliwia Hariusowi przetrwanie w trudnych sytuacjach, starannie maskując od swoich wrogów. W okresie tarła ta kolorystyka jest jeszcze jaśniejsza i jeszcze bardziej atrakcyjna. Młode ryby zdobywają „smażenie” koloru z obecnością poprzecznych ciemnych pasków. Dla poszczególnych gatunków jest również charakterystyczne dla dorosłości. Z reguły tego rodzaju kolorystyka ma gatunki karłowate, które znajdują się w stawach górskich na znacznej wysokości, w stosunku do poziomu morza.

Styl życia

Z reguły Harius prowadzi siedzący tryb życia i nie opuszcza swojej ziemi, żeglując ponad tuzin lub inne kilometry. W związku z tym odnotowano tę różnorodność gatunków: ryby są skrzyżowane między sobą w niektórych obszarach obszaru wody. Jedynym wyjątkiem są Chariuses, którzy mieszkają w rzekach szybkiego. Wraz z nadejściem wiosny idą do początków i podchodzą do dopływów podczas wiosennych powodzi. Wracają z nadejściem zimnej pogody.

Podobny sposób życia wpłynął na zachowanie różnych populacji tej ryby. Jezioro, siedzące gatunki zostaną odrodzone bez opuszczania zwykłych siedlisk, a rzeka wznosi się do górnych rzek, aby się rozpuścić.

Ciekawe! Harius prowadzi osobny styl życia i tworzy liczne stada tylko przed rozpoczęciem tarła.

Fish Harius to ta drapieżna ryba, która określa jej zachowanie. Ryba jest uważna i wrażliwa, więc zauważa wszystko, co dzieje się na powierzchni wody i na brzegu. Z najmniejszym podejrzeniem niebezpieczeństwa ryba natychmiast przechodzi do schronienia, więc złapanie go wymaga pewnej zręczności.

Harius poluje rano, a w ciągu dnia trochę dożywa, zbierając owady, które pojawiły się w wodzie z różnych powodów. Zasadniczo w ciągu dnia duży Harius jest w schronisku, wśród kamieni i innych stosów w wodzie, położonej na głębokości. Często możesz obserwować, jak Harius gra, wyskakując z wody i odwracając się w powietrzu, robiąc różne salto. Tak więc ryba trenuje swoje ciało, ponieważ na szybkich wodach konieczne jest posiadanie dużo wysiłku i energii.

Długość życia

Harius zaczyna się odrodzić po osiągnięciu 3 lub 5 lat życia, podczas gdy może żyć około 15 lat.

Rodzaje Charius

W zależności od wyglądu Chariuses są podzielone na określone typy. Ponieważ pojawienie się ryb zależy od warunków życia, co jest charakterystyczne dla określonego obszaru, nazwy gatunku odpowiadają temu obszarowi. Jednocześnie naukowcy rozróżniają 3 główne typy Chariusesa, które z kolei mają liczne podgatunki. Na przykład:

• Harius Mongolian, Jest uważany za jednego z największych przedstawicieli rodzaju Harius.
• Harius European różni się najjaśniejszą kolorystyką i obecnością powiększonej płetwy kręgosłupa.
• Harius Siberian. Charakterystyczną cechą są duże usta i ciemniejsze kolorystyki. Ponadto sparowane płetwy wyróżniają się pomarańczowym odcieniem i niesparowaną fioletą. Na piersi znajduje się lekko czerwonawe miejsce.

Ten typ Charius ma wiele odmian związanych z siedliskiem, kolorem, strukturą i kształtem płetwy grzbietowej. Dlatego rozróżniają:

• Podgatunki Zachodnie Syberyjskie o płetwie kręgosłupa, nieco mniejsze rozmiary, z metalowym odcieniem i dużymi plamami.
• Podgatunki wschodnie Syberyjskie, w których dość duża płetwa grzbietowa i jest złożona prawie się do płetwy ogonowej, a między promieniami znajdują się ciemnoczerwone paski.
• Podgatunki Kamchatki to stosunkowo duża głowa i usta, a ciało jest usiane wieloma plamami, które prawie się ze sobą łączą.
• Alaskan podgatunki. Płetwa tych podgatunków nie różni się dużymi rozmiarami, a plamy na ciele znajdują się w rzędach, a nie losowo.
• Podgatunki amur różnią się od jego krewnych, ponieważ na jego płetwach brzusznych można zobaczyć ukośne paski czerwonego z fioletowym odcieniem.
• Bajkal White i Baikal Black, a także inne podgatunki.

Siedlisko

Od nazwy gatunków lub podgatunków możesz dokładnie określić siedlisko jednostek. Na przykład:

• Mongolski Harius woli zaludniać różne zbiorniki wodne w północno -zachodnich regionach Mongolii.
• Europejski Charius jest powszechny w pulach rzek północnych i jezior części europejskiej.
• Siberian Harius znajduje się w zbiornikach na Syberii, a także w basenie różnych rzek i jezior, w tym w jeziorze Bajkal i jego basenie.

Harius to wyjątkowo słodka ryba, która znajduje się w zbiornikach z czystą, zimną wodą i szybkim prądem, a także w jeziorach z wodą źródłową. Wybiera obszary z solidnym dnem skalistym lub kamykiem. W każdym razie woli obszary szybkim kursem. Nie lubi pozostać w głębi, ale przed zimowaniem przechodzi na głębię. Zostaje głównie z dala od brzegu, zbliżając się tylko rano lub późno wieczorem, w poszukiwaniu jedzenia.

W przypadku stałego parkowania Harius wybiera miejsca, w których są naturalne schroniska. Mogą to być drzewa, roślinność w wodzie lub gałęzie różnych roślinności wiszących w wodzie. W tym samym czasie do polowania na Harius potrzebne są twarde odcinki obszaru wody. Nawet jeśli Harius jest mieszkańcem dużego głębokiego jeziora, wybiera płytkie miejsca na swój parking, nie więcej niż 2 metry, ze skalistym lub kamykiem dna.

Dieta Hariusa

Pomimo faktu, że Grayles są drapieżnikami, mogą być wszystkożerne. Dieta oparta jest na różnych owadach, które z jakiegoś powodu znalazły się w wodzie lub zaniedbano zbliżanie się do wody na zbyt bliską odległość. Harius jest w stanie wyskoczyć z wody i chwycić zwierzęta w locie.

Ciekawe! Większe okazy z reguły polują na małe ryby, ale jeśli mysz lub inny mały przedstawiciel świata zwierząt jest w wodzie, Harius z pewnością je zjesz.

Będąc blisko dna, Harius je różne skorupiaki - gammarusy, pobieżne, mięczak, winda itp.D. Co więcej, Calii jedzą kawior innych gatunków ryb, ale jeśli problem z jedzeniem, Harius nie odmówi glonów.

Proces propagacji

Błędność kościariańska w kawiorze do 3 razy: w środku i późnej wiosną, a także w sierpniu. Tlon odbywa się w warunkach, gdy woda rozgrzewa się do +5 - +10 stopni Celsjusza. Aby zamiatać kawior, ryba przechodzi do płytkiej wody o głębokości od 0,3 do 0,6 metra. Warunkiem wstępnym jest umiarkowany przepływ i kamyk. Gatunki jeziora zbliżają się do wybrzeża lub poruszają się do niewielkich rzek.

Siberyjski Chariuses odradza się w warunkach, gdy woda w rzekach ma maksymalny wzrost. To tarło jest charakterystyczne dla początku krótkiego zimnego lata. W tym celu Harius przechodzi w nieostre dopływy, w których woda pozostaje czysta nawet w silnej powodzi. Przed ułożeniem kawioru kobiety budują specjalne wgłębienia na dole, gdzie odkładają kawior w porcjach, 3-10 tysięcy. jajka. Każde jajko o średnicy 3 mm i charakteryzuje się jasnożółtym odcieniem. Po 2-3 tygodniach narybku Harius pojawia się z jaj.

Naturalni wrogowie

Harius, podobnie jak inne gatunki ryb, ma naturalnych wrogów, szczególnie w młodym wieku, chociaż istnieją większe drapieżniki, takie jak szczupak lub taimen, które mogą z łatwością poradzić sobie z twardym. Ponadto Harius może stać się przedmiotem ataku innych podwodnych mieszkańców, takich jak norek, wydra, bobry, w tym ptaki rybackie, takie. Zarówno ryby, jak i ptaki polują na Malkov z Harius.

Populacja Charius

Począwszy od XIX wieku, do dziś nastąpiło zauważalne zmniejszenie liczby dużych przedstawicieli Hariusa, zwłaszcza syberyjskiego, zamieszkujących basen. Mniejsze gatunki są przywracane znacznie szybciej, ponieważ trwają częściej i nie są szczególnie interesujące dla połowów, szczególnie na skalę przemysłową. Dlatego możemy bezpiecznie powiedzieć, że nie ma poważnego zagrożenia dla populacji Harius.

Mimo to istnieje wiele czynników, które mają poważny wpływ na liczbę wielu gatunków ryb, w tym Harius. Głównym problemem jest zanieczyszczenie zbiorników, a ta ryba jest bardzo wrażliwa na czystość zasobów wodnych. Co więcej, w niektórych siedliskach praktykowana jest nie kontrolowana.

Europejski Harius podlega wydarzeniom bezpieczeństwa i wprowadzony do czerwonej księgi wielu krajów europejskich.

Złożona wartość

Ta ryba jest interesująca dla wędkarstwa sportowego i amatorskiego. Powodem są doskonałe dane smakowe, a także ekscytujący proces połowów.

Ważne jest, aby wiedzieć! Harius Industrial Fishing jest obecnie bardzo ograniczony, a fani mogą polować na tę rybę dopiero po uzyskaniu licencji.

Harius jest raczej ostrożny, a jednocześnie silna ryba, więc łapanie go jest zaszczytem dla każdego rybaka. Proces połowów jest dość interesujący i wymaga specjalnych umiejętności.

Charius mięso jest dość smaczne i delikatne, w smaku, przypominające mięso pstrągowe.