Zdjęcie rasy pyrenee mountain

Największe rasy psów nowoczesności obejmują pies Pirenean Mountain (lub duży).

Przedstawiciele tej rasy są uważani za potomków starożytnych sumeryjskich psów strażników zwanych ki aSsa żyjącymi w interfluve (terytorium między tygrysem a eufratami) w 2. tysiącleciu pne.

Jak Ki Assa dostał się do Europy, jest zdecydowanie nie znany, ponieważ pomimo ich długich „wędrówek” w górach Pyrenee, pierwsza faktyczna wzmianka o takich psach pochodzi z zaledwie 1391. Według legendy potężne i silne zwierzę uratowało życie króla Karola z czwartego, który został zaatakowany przez wściekłego byka. W „Wdzięczności” król opublikowano w 1407. Dekret, który zobowiązał te psy do wzięcia zamka bezpieczeństwa, w wyniku czego Ki assa był „przywiązany” do feudalnych władców i nie był już uważany za bezdomnych pustelników. W przyszłości ci strażnicy stopniowo przyciągali pracę nad wysokim pastwisk. Dlatego przez długie stulecia Pireneis byli asystentami pasterzy.
Nieco inny (choć nie priorytetowy) cel rasy powstał w 1675 r., Kiedy książę Dauphin, syn francuskiego króla Ludwika z czternastego, zauważył piękne duże białe psy w dzielnicy Carcasson i kazał zabrać kilka szczeniąt od właściciela. Od tego czasu pyreńskie psy górskie osiedliły się w Luwrze, a nie tylko przedstawiciele szlachty, ale także zagraniczni goście byli szanowani za honor honoru. Tak więc Pirenejczycy rozprzestrzenili się na inne kraje europejskie.
Niestety, ale w ciągu następnych kilku wieków liczba tej rasy gwałtownie spadła z powodu wojen i eksterminacji prawie wszystkich drapieżników leśnych. Dlatego jego największa pula genowa jest zachowana tylko poza „ojczyzną”.

Ale tworzenie i hodowla psów pyrenee było pierwotnie zaangażowane w ich wielki przylegający t. Drezen, przynosząc sześć szczeniąt z Anglii do swojej posiadłości w pobliżu Paryża.

Prawdą, wcześniej Bernard Senak-Lagrange (historyk i słynny sędzia) wystawił międzynarodową wystawę psów 1903., Przeprowadzone w Paryżu, kilku dorosłych Pireneis, którzy następnie „zaangażowali się” w proces tworzenia linii rodowodu i stał się przyczyną tworzenia szkółek nie tylko we Francji, ale także dla Ameryki, Anglii i Belgii.
Ponadto był to Lagrange w 1927 roku. napisał pierwszy standard rasy (ostatnia poprawa ICF pochodzi z marca 2001 r.) i do 1931. osiągnął powszechne uznanie i przywłaszczenie nazwy „Pyrenee Mountain Dog”.

Dzisiaj, duża (o wadze 60 kg, wysokość u Witherów może osiągnąć 85 cm), poważne psy, z ciężką głową w kształcie klina, średnie ciemne oczy w „szklankach” (w wokół oczy), wiszące uszy, potężne łapy, długi ogon, którego korpus jest pokryty grubą, średniej długości, ostrą białą wełnę (tylko szare lub jasnożółte plamy są dozwolone w niewielkiej ilości) z bardzo gęstym podkładem, możesz być bardzo gęstym podkładem Zobacz nie tylko obok pasterzy, ale także jako domowy zwierzak.
Oczywiście głównym zadaniem Pireneis pozostało bezpieczeństwo. Prawdą, posiadając łagodne, czuły, zrównoważone, cierpliwe i spokojne usposobienie, psy górskie stały się doskonałymi nianiami dla dzieci gospodarstwa domowego.

Pies cutus ki assa

Oczywiście zaleca się utrzymanie przedstawiciela tej rasy wyłącznie w prywatnym domu. Będzie więc wygodniejszy nie tylko w obszarze przydzielonym psom, ale także podczas wychodzenia. Rzeczywiście, podczas trzasku (wiosna i jesień) jest obfita wełna, ale ściśle nie wolno jej wyciąć. A wymóg fizycznego ładowania zwierzaka w warunkach miejskich jest dość trudny do spełnienia.

W każdym razie, przy zakupie psa górskiego Pyrenee, właściciele mogą być spokojni po jej dorastaniu dla bezpieczeństwa nieruchomości i rodziny.