Rasa koni budinovskaya

Rasa koni Budinovskaya jest uważana za młodych, ponieważ została oficjalnie zarejestrowana dopiero w 1948 roku. Początkowo został zabrany na potrzeby armii, planując wykorzystać zwierzęta do podróży konno i zespołów. We współczesnym świecie nie ma potrzeby używania koni jako pojazdu, ale wcale nie wpłynęło to na popularność. Jest często używany w skokach i zawodach sportowych, a popularność Budenovites jest tak wysoka, że ​​w przypadku zakupu konia, estrygujący muszą zapłacić dość wysoką cenę.

W tym artykule rozważymy cechy gatunków rasy koni Budynovsky, naturę zwierząt i historię hodowli, a także zwrócić uwagę na hodowlę, utrzymanie i opiekę nad tymi niezwykłymi zwierzętami.

Rasa koni Budinovskaya - znaki zewnętrzne

Klacze Don i Morze Czarne były wykorzystywane jako podstawa do hodowli, które zostały skrzyżowane z ogierami koni rasowych. Warto zauważyć, że przez długi czas eksperci nie uważali Budenovitów za osobną rasę, a jej cechy zewnętrzne doceniono tylko w 1948 r., Uznając go jako osobny typ (ryc. 1).

Konie rasy Budenova mają pewne zewnętrzne znaki, które odróżniają go od innych gatunków:

• Kombinezon powinien być czerwony, ale jego odcienie mogą zmieniać się z jasnego piasku do ciemnej terakoty. Ponieważ klacze Don były najczęściej używane do wydalania, złote rude są uważane za najczęstsze garnitur, chociaż znajdują się również zatoce i brązowe konie.
• Wysokość na Withers wynosi 160-178 cm, ponieważ rasa była pierwotnie wyświetlana dla potrzeb kawalerii i jeździła.
• Sucha głowa z długim zakrzywionym karkiem. Klatka piersiowa jest głęboka, szeroka, mocna i długa, plecy jest proste.

Te cechy zewnętrzne są wspólne dla wszystkich przedstawicieli gatunku. Jednak według rodzaju zewnętrznej części zwierząt zwyczajowo jest dzielenie się na grupy.

Trzy rodzaje zwierząt wyróżniają się w rasie Budyonov:

• Masywny: Duże zwierzęta z dobrym szkieletem, silną budową i rozwiniętymi mięśniami. Najczęściej używane w zespołach i do jazdy, chociaż wyróżniają się one pewną szorstką powierzchnią. W przypadku zawartości tego typu koni stosuje się metodę kulturową-tabun.
• Orientalny: Przedstawiciele tego typu mają suchą, ale silną sylwetkę. Charakterystyczną cechą jest zanieczyszczenia ras orientalnych, więc zewnętrzna część takich koni jest nieodłączna od wdzięku i okrągłości kształtu z suchą sylwetką. Konie są bardzo trwałe i miękkie elastyczne charakter, ale są dość wymagające warunków zawartości i karmienia.
• Charakterystyka: różni się masywną, ale suchą budową ciała. Jednocześnie konie mają wystarczająco rozwinięte mięśnie, co pozwala przedstawicielom tego typu rozwinąć bardzo dużą prędkość.

Konie charakterystycznego typu są uważane za najdroższe, ponieważ oznaki ras rasów rasowych są w nich najwyraźniej, które pierwotnie były używane w pracy hodowlanej.

Obrazek 1. Cechy zewnętrznej strony zwierząt

Osobno, natura koni Budenovsky należy wymieniać osobno. Ponieważ zostały stworzone dla wojska, entuzjazmu, zapału i ekstremalnej odwagi są nieodłącznie związane z charakterem. Jednocześnie zwierzęta są doskonale wyszkolone, ponieważ szybko przyzwyczajają się do osoby i wyróżniają się dobrym usposobieniem i cierpliwością. Ponadto, pomimo charakterystycznej suchości Konstytucji, zwierzęta są bardzo znoszone.

Budenovets: Historia rasy koni Budinovskoy

Pierwsze próby wycofania koni Budyonnov zostały przeprowadzone po wojnie secesyjnej. Po wrogości większość recenzji DON została zniszczona, więc prace hodowlane trzeba było rozpocząć niemal od zera.

Notatka: Pierwsze próby przekroczenia klaczy Don za pomocą czystego angielskiego ogierów przeprowadzono pod koniec XIX wieku, ale takie eksperymenty były samotne i nie doprowadziły do ​​stworzenia nowej rasy.

Dopiero w XX wieku rozpoczęły się poważne prace hodowlane, mające na celu stworzenie zupełnie nowej rasy. W tym czasie Semyon Budyonny powierzył swoim generałom, aby poprowadzili kilka farm w Kubanie. Dla koni powstały najwygodniejsze warunki. Później, w wyniku przekroczenia pięknych i szybkich angielskich ogierów rasowych z spokojną i odporną Don Mares i Budinovskaya rasy koni (ryc. 2).

Warto zauważyć, że nie otrzymała natychmiastowego uznania. Specjaliści w tamtym czasie uważali, że zwierzęta nie mają charakterystycznych cech zewnętrznych, które przeznaczałyby je w oddzielnej rasie. Jednak już w 1948 r. Podjęto decyzję rządu, zgodnie z którą uznano rasę Budynovskaya.

Jednak rozwój koni Budinovskih nie zatrzymał się na tym. Istotną rolę w hodowli odegrała przełącznik ogierowy. Wyróżniał go bardzo krnąbrna postać, ale jednocześnie miał niesamowite dane fizyczne. Pomimo faktu, że niezwykle trudno było od niego zdobyć potomstwo, dzieła hodowców zostały w rezultacie w pełni opłacone. Już w latach 50. poprawiło się to dokładnie dzięki temu ogierowi.

Rysunek 2. Historia rozwoju

Już w latach 60. potrzeba używania koni dla wojskowych i rolniczych musi znacznie się zmniejszyć, ale nie wpłynęło to na popularność budenovitów. Dzięki miękkiej postaci, umysłu, dobrym fizycznym danemu i bezpretensjonalnej treści, koni Budyonnovsky zaczęły być wykorzystywane w zawodach i zawodach sportowych.

Korzystanie z koni Budynovska w sporcie zostało również zachowane we współczesnym świecie: biorą udział w różnych zawodach, od wyścigów i punktów sprzedaży po tria. Zachowano również tradycyjne siedlisko tych niesamowitych koni: większość zwierząt gospodarskich przeznaczonych do pracy hodowlanej i hodowli znajduje się na trzech dużych ćwiekach w regionie Rostov.

Warto zauważyć, że pierwsi hodowcy, którzy wyhodowali Budenovts, osiągnęli tak niesamowite wyniki, że rasa pozostała prawie niezmieniona od połowy ubiegłego wieku. Konie Budinovsky wyróżniają się wysokim wzrostem i doskonałymi danymi fizycznymi, ale jednocześnie mają spokojny charakter, celowanie, umysł i szlachetność.

Jazda koni Budyonnovsky

Klacze i ogiery przeznaczone do hodowli są założone przez stada lub duże grupy na otwartych pastwiskach. W tej chwili największa liczba na terytorium Stavropol i Krasnodar.

Notatka: Treść koni metodą kulturową i tabuna była zalecana przez pobudkę. Dzięki takiej uprawie znacznie łatwiej jest określić charakter zwierząt i wybrać osoby odpowiednie do pracy hodowlanej.

Roals zaczynają być odbierane matkom od września, ale jeśli warunki pogodowe pozwalają na to, proces ten można przeprowadzić w listopadzie (ryc. 3). Proces ten nie zależy od wieku młodych zwierząt: wykopu odbywa się ogólnie dla wszystkich źrebaków i dla tych, które urodziły się na wiosnę i dla jesiennego potomstwa. W przyszłości grupy powstają z młodych zwierząt, dzieląc je na zasadzie seksualnej, a najbardziej obiecujące konie są zbierane w oddzielnym stadzie. W przyszłości będą wykorzystywane do hodowli.

W przypadku osób hodowlanych są one bardzo ostrożnie wybierane. W każdej grupie wybiera się klacz z najniższą tendencją do agresji i elastycznym charakterem. Podobna selekcja odbywa się wśród ogierów. Jednak oprócz elastycznej natury, przy wyborze osób płci męskiej, zwrócono uwagę na cechy zewnętrzne i formę fizyczną. Osoby wybrane do rozcieńczeń są zawarte w osobnych paskach, a cała reszta źrebaków zaczyna stopniowo trenować, przyzwyczajając się do pseudonimu, komunikując się z ludźmi i chodząc z tej okazji. W wieku dwóch lat wszystkie zwierzęta są testowane na specjalnym hipodromie.

Rysunek 3. Uprawa źrebaka budenovitów

Odrzucenie odgrywa ważna rola w hodowli. Ponieważ konie stepowe są uważane za złożone pod względem charakteru, a konie Budyonnovsky były pierwotnie pokazane dla potrzeb armii, powinny być wystarczająco odważne i emocjonalne. Niektóre współczesne konie Budynovsky zachowały te cechy, ale ponieważ konie nie są już używane w operacjach wojskowych, takie cechy charakteru nie są już uważane za pożądane. Dlatego zbyt agresywne klacze i ogiery są odrzucane z stad, ponieważ są one trudne do trenowania i praktycznie nie nadają się do pracy hodowlanej.

Treść i opieka

Charakterystyczną cechą koni Budynovsky`ego jest nie tylko elastyczny charakter i wytrzymałość, ale także w skrajnej bezpretensjonalności w stosunku do warunków zatrzymania. Pozwala to hodować takie konie nie tylko w dużych roślinach, ale także w prywatnych małych gospodarstwach.

Rysunek 4. Metoda zbierania koni

Jednak pomimo bezpretensjonalności niektóre cechy treści powinny być nadal brane pod uwagę. Główną cechą budenovitów jest to, że mogą w pełni rozwijać i rozmnażać się tylko w stadzie. Wynika z tego, że nie można powstrzymać takich zwierząt w ograniczonej przestrzeni stajni. Konie powinny być stale wolne i poruszać się po otwartej przestrzeni stepu (ryc. 4).

Oprócz tradycyjnego czyszczenia i mycia konie Budyonnov wymagają szczególnej uwagi na kopyta. Należy je regularnie sprawdzać i wskazywać, ponieważ każde pęknięcie lub inne mechaniczne uszkodzenie kopyta mogą prowadzić do poważnych chorób.

Ogólnie rzecz biorąc, rasa koni Budinovskaya jest uważana za dość obiecującą pod względem hodowli, aby osiągnąć zysk. Zwierzęta nie wymagają specjalnych warunków treści, ponieważ przez większość czasu spędza się na otwartym stepie. Karmienie przedstawicieli rasy jest tradycyjne dla koni, a dorosłe osoby mogą być sprzedawane jako hodowlane młode zwierzęta lub wykorzystywane do udziału w skokach lub zawodach sportowych.