Rasa koni karachaevskaya

Kaukaz to nie tylko niesamowita kraina, ale także ojczyzna dla kilku nietypowych ras koni, w tym Karachavskaya. Tak historycznie zdarzyło się, że mieszkańcy koni w regionie górskim odgrywają niezwykle ważną rolę, a przedstawiciele lokalnych ras zawsze uważano za drogi prezent.

Jedną z najlepszych ras koni, które zostały wydane na Kaukazie, jest Karaczaevskaya. Takie konie są bardzo trwałe i bezpretensjonalne. Ponadto są niezwykle umysłami, są łatwe do trenowania i szybko przyzwyczaić się do osoby. W tym artykule rozważymy cechy zewnętrzne i charakter tych niesamowitych zwierząt, a także zwrócimy uwagę na warunki zatrzymania, które powinny być zapewnione przez konie Karaczai.

Rasa koni Karachaevskaya

Na zewnątrz konie Karaczajów w dużej mierze przypominają Kabardins, ale nadal istnieją pewne charakterystyczne cechy między tymi rasami. Badania wykazały, że podczas ich rozwoju konie te były znacznie rzadziej udomowione, dlatego wewnątrz samej rasy mogą istnieć znaczące różnice między jednostkami. Ponadto na zewnątrz wyglądają bardziej masowo niż Kabardian i mają gęstą niegrzeczną konstytucję.

Karaczajskie konie nie można przypisać gatunkom koni o długim poziomie, ale jednocześnie różnią się właściwym ustawieniem nóg, chociaż kończyny tylne mogą być szablą. Jednak ta funkcja jest charakterystyczna dla wielu widoków na góry. Kolejną cechą wyróżniającą jest poprawne i niezwykle silne kopyta, które są również charakterystyczne dla skał, ponieważ historycznie takie konie musiały ciągle poruszać się złożoną ulgą.

Obrazek 1. Zewnętrzne cechy zwierząt

Kawor. Rzadziej są szare, czerwone i karack (ryc. 1).

Notatka: W przeszłości, kiedy oddzielne klany rodzinne były zaangażowane w hodowlę koni na Kaukazie, zwyczajowe było określenie pochodzenia konia w jego garniturze. Na przykład Baychorovsky charakteryzował się kolorem zatoki, a dla Kuban - Red.

Oprócz pewnego koloru Karaczais charakteryzuje się również obecnością określonego wzoru. Przedstawiciele tego gatunku często znajdują kolor w jabłku, paski zebroidowe na plecach lub ramionach lub ciemny pas na plecach. Białe znaki na nogach ogierów są również dość powszechne.

Zdjęcia i opis

Na zdjęciu natychmiast staje się jasne, że rasa ta należy do klasycznych typów górskich. Manifestuje się to zarówno pod względem pewnych właściwości pracy, jak i w wyglądzie zwierząt (ryc. 2).

Notatka: Wysokość na splasy może osiągnąć półtora metra, a ciało jest szerokie i głębokie.

Warto zauważyć, że początkowo konie Karaczajów nie były hodowane na potrzeby wojskowe, ale aby wykonywać ciężką pracę na obszarach górzystą.

Wśród innych funkcji zewnętrznych warto go podkreślić:

• Sucha głowa z garbowanym profilem i pikantnymi uszami.
• Szyja ma średnią długość i dobrze rozwinięte mięśnie.
• Tył jest prosty i wchodzi w krótkie szerokie płatki.
• Grzywa i ogon są dość długie, a wielu przedstawicieli tego rodzaju włosów może być faliste.

Postać zwierząt zasługuje na szczególną uwagę. Te konie są niezwykle odważne i posłuszne, szybko przywiązują się do osoby i są bardzo oddane mistrzu.

Rysunek 2. Cechy zewnętrznej i charakteru

Pomimo faktu, że rasa pojawiła się stosunkowo dawno temu, prace selekcyjne wciąż trwają w celu jej poprawy, chociaż główne cechy charakterystyczne tego rodzaju są zachowane w tym samym czasie.

W tej chwili wysiłki hodowców wywnioskowały trzy typy między takimi konami:

• Charakterystyka: Przedstawiciele gatunku są uważani za uniwersalną, ponieważ można je wykorzystać do jazdy pod siodłem i do uprzęży.
• Verbo: Zwierzęta tego gatunku są wyższe i mają suchą budowę ciała. Wynika to z faktu, że mają dość dużą domieszkę angielskich koni koni. To ten typ jest najczęściej używany do sportu jeździeckiego i jazdy.
• Masywny: Wszyscy przedstawiciele gatunków wyróżniają się szerokim ciałem i stosunkowo niewielkim wzrostem i są używane głównie w zespołach. Ponadto są często zaangażowani w wdrażanie różnych prac w klimacie górskim.

Jeźdźcy, którzy są zaangażowani w hodowlę koni Karachai, rozróżniają nie tylko ich oddanie, ale także wysokie zdolności umysłowe. To sprawia, że ​​przedstawiciele tego typu są niezbędni podczas wykonywania różnych prac w trudnych warunkach górskich.

Pochodzenie rasy

Rasa Karachayevskaya jest uważana za jedną z najstarszych, ponieważ powstała około 500 lat temu na Kaukazie, chociaż wcześniej nastąpił aktywny rozwój gatunku.

Notatka: Nazwa rasy pochodzi z historycznego obszaru Karachai, który był zamieszkany przez mieszkańców tej samej nazwy. Do podróży i wdrażania różnych dzieł potrzebowali szczególnie odpornych zwierząt, dostosowanych nie tylko do klimatu górskiego, ale także do rzadkiego powietrza górskich. To właśnie te warunki w pełni korespondowały niskie konie Karaczajów, które swobodnie poruszały się wzdłuż wąskich ścieżek górskich.

Dalszy rozwój rozpoczął się po wojnie kaukaskiej, w wyniku której region Karaczajski został przyłączony do Imperium Rosyjskiego. Od czterdziestu lat liczba tych niesamowitych zwierząt wzrosła o prawie 6 tysięcy. Lokalne konie miały tak oczywiste zalety, że wkrótce zaczęli je wykorzystywać do wyposażenia jednostek wojskowych, które miały miejsce na Kaukazie.

Ogromne szkody rasy spowodowało pierwszą wojnę światową, a następnie wojnę domową w Rosji. Podczas działań wojennych liczba zwierząt gospodarskich spadła o około trzy razy, ale na szczęście nie została całkowicie utracona. Przywrócenie koni Karachai rozpoczęło się dopiero w 1920 r. Mniej więcej w tym samym czasie przywrócono użycie tych koni w potrzebach wojskowych, ponieważ zaczęły być ponownie wykorzystywane do wyposażenia górskich jednostek wojskowych.

Notatka: Pomimo wszystkich zalet koni Karaczai, podczas II wojny światowej rasa prawie zniknęła. Było to spowodowane represjami ludu Karaczajskiego, który został oskarżony o pomoc wojskom niemieckim. Do lokalnej rasy zastosowano rodzaj „represji”, ponieważ na poziomie stanowym postanowiono przyłączyć go do Kabardian.

Pomimo pewnych trudności, prace rozwojowe i hodowlane trwały dalej, chociaż zakaz nazwy rasy został zniesiony dopiero w 1963 r., A oficjalny status oddzielnego gatunku został całkowicie zwrócony w latach 80.

Upadek ZSRR negatywnie wpłynął na rasę Karaczai. Zwierzęta, które przeżyły kilka wojen prawie zniknęły z powodu polityki. Ale na szczęście dzięki wysiłkom entuzjastów tych niesamowitych zwierząt można było zachować, a teraz są hodowlane nie tylko w historycznej ojczyźnie, w Karachay-Cherkessia, ale także w wielu innych regionach.

Zawartość i hodowla koni Karaczajskich

Pochodzenie tej skały znajduje również odzwierciedlenie w cechach jej zawartości i karmienia (ryc. 3). Historycznie zdarzyło się, że w ojczyźnie koni jest bardzo niewiele pastwisk, na których jest wystarczająco skromna roślinność. W związku z tym latem pastwiska górskie były używane do wypasu, a zimą - u podnóża. Oczywiście pasza do karmienia koni po prostu nie mogła użyć.

Rysunek 3. Cechy treści zwierząt

Takie warunki doprowadziły do ​​dość surowej selekcji naturalnej, w wyniku czego przetrwały tylko najpotężniejsze i odporne zwierzęta, które tolerują klimat górski i skromne pokarm.

W tej chwili konie Karaczajów są zawarte w tych samych warunkach, do których zwierzęta są używane w trakcie rozwoju. Dzięki temu szuflcy koni udaje się zachować główne cechy tych niesamowitych zwierząt, w szczególności ich wytrzymałość i bezpretensjonalność. Ale praktyka pokazuje, że rozwój koni jest znacznie poprawa wraz ze wzrostem warunków zatrzymania i żywienia.

Warto zauważyć, że nowoczesna liczba Karaczais przekracza 20 tysięcy. To wyraźnie pokazuje popularność gatunku nawet we współczesnym świecie, w którym konie straciły popyt.

Bezprecyzyjność jednostek do karmienia i treści, a także ich zdolność do tolerowania trudnych warunków pustego klimatu, określa główne obszary użytkowania zwierząt (ryc. 4).

Teraz konie Karaczai są używane do takich celów:

• Mieszkańcy górskich obszarów nadal używają koni do wykonywania różnych prac i transportu ładunków przez obszar nieprzejezdny dla pojazdów kołowych.
• Te konie są bardzo poszukiwane w turystyce, w szczególności są często używane do transportu towarów turystycznych lub do jazdy konnej w górach.
• Przedstawiciele gatunku są nadal wykorzystywani do wyposażenia jednostek wojskowych. Są szczególnie poszukiwani w oddziałach granicznych, nie tylko w regionach kaukaskich, ale także w innych krajach.

Rysunek 4. Użycie koni we współczesnym świecie

Ponadto rasa ma pewną wartość dla sportu. Pomimo faktu, że szereg cech rasy Karaczajskiej jest gorszych od tradycyjnego Verkhow, jego zewnętrzna atrakcyjność i wysokie właściwości intelektualne są uważane za nieocenione w tej branży.

Ocena konia Karaczai na zewnątrz, nie można nie podziwiać jego atrakcyjności. Ale oprócz charakterystyk zewnętrznych zwierzęta mają inne zalety.

Wśród głównych zalet rasy są podkreślone:

• Wyjątkowa wytrzymałość: Ponieważ gatunek był hodowany na obszarach górskich, jest niezwykle bardzo odporny na niekorzystne warunki klimatyczne. Istnieją fakty historyczne, które potwierdzają, że to konie Karaczaja były używane do złożonych przejść górskich, dla których nie można było użyć żadnej innej rasy.
• Niesamowita bezpretensjonalność: Początkowo konie są przyzwyczajone do dość trudnych warunków życia. Prawie zawsze spędzili noc na otwartym powietrzu, a dla ich karmienia nigdy nie używali czapki zbożowej. Dlatego we współczesnym świecie rasa ta można bezpiecznie nazwać jedną z najprostszych pod względem treści.
• Wysoka zdolność adaptacyjna: Te konie są dobrze przystosowane do złożonego klimatu górskiego, więc dobrze dostosowują się do innych warunków klimatycznych. Pozwala to rozmnażać się nawet w częściowo -destertowych regionach Azji Środkowej.

Jeśli mówimy o wadach takich koni, można je nazwać raczej nie minusami, ale słabościami. Na przykład, w porównaniu z gatunkami jazdy, konie Karaczajów nie mogą rozwinąć dużej prędkości, chociaż mogą dostarczyć każdego konia jazdy na wąskich górskich ścieżkach. Ponadto niektórzy uważają te konie za nie za szlachetne. Jest to częściowo prawda, ponieważ w ich wyglądzie nie ma nic niezwykłego, ale to stwierdzenie jest czysto subiektywne.