Objawy i leczenie koronawirusa u kotów, szczepionka z zakażenia kociąt i dorosłych kotów, testy

Zakażenie koronawirusa jest powszechną chorobą u kotów. Od 40 do 85% zwierząt domowych podlega tej dolegliwości. Wirus jest przenoszony od zwierzęcia na zwierzę, nie wpływając na ludzkie ciało. Choroba ma dwie formy, z których jedna jest śmiertelna dla kota. Aby zmniejszyć ryzyko patologii, konieczne jest wzmocnienie odporności PET. Szczepionka przeciwko koronawirusowi jest skuteczna w stosunku do mniej niebezpiecznego szczepu.

Jak powstaje infekcja koronawirusa?

Condera środka infekcji jest złożony ortialny wirus RNA, którego kształt przypomina koronę (okrągły wirus, mający skorupę z występami). Został otwarty stosunkowo niedawno, więc schemat leczenia nie został w pełni zdefiniowany. Wiadomo, że wirus jest w stanie zmucać z jednej formy do drugiej, bardziej niebezpieczny.

Istnieją 2 szczepy koronawirusowe:

• Jelit (FCOV). Zakażenie tego rodzaju patogenem zwykle nie stanowi poważnego zagrożenia dla zwierzęcia. Ta postać wirusa wpływa na komórki jelita cienkiego, powodując zapalenie jelit. Z reguły zwierzak zwykle toleruje tę chorobę, ale następnie staje się jej handlerem.
• High -toe -toe (FIPV). Zmodyfikowana forma wirusa jelitowego wywołująca rozwój zapalenia otrzewnej. Mutowany patogen wpływa na białe krwinki i rozprzestrzenia się w całym ciele.

Mutacja wirusa w bardziej niebezpiecznej formie występuje w wyniku stresu i zmniejszenia odporności PET. FIPV jest znacznie mniej powszechne niż infekcja jelit, ale często prowadzi do śmierci. W praktyce weterynaryjnej praktycznie nie ma przykładów leczenia zapalenia otrzewnej na późnym etapie. Objawy zapalenia jelit i zapalenia otrzewnej różnią się, pomimo faktu, że są one spowodowane tym samym patogenem.

Coronawirus szybko traci witalność poza organizmem gospodarza. Jego stabilność w środowisku zewnętrznym wynosi około jednego dnia, po czym umiera wirus. Nie toleruje wysokich temperatur, więc ogrzewanie działa na nią destrukcyjnie.

Jak przebiega choroba?

Grupa ryzyka to młode osoby w wieku poniżej 2 lat, a zwierzęta w wieku powyżej 11 lat. Ta choroba jest szczególnie niebezpieczna dla nowonarodzonych kociąt, które mogą zostać zarażone od matki. W większości przypadków penetracja do ciała kociaka dowolnego ze szczepów koronawirusa prowadzi do śmierci zwierzęcia. Również koty zawarte w niehigienicznych warunkach i mają dziedziczne predyspozycje do choroby.

Źródła okresu infekcji i inkubacji

Zakażenie koronawirusa zwykle występuje przez kał, rzadziej czynnik sprawczy wnika do ciała śliną. Wirus FIPV nie jest przenoszony za pomocą kału, t. do. Ten szczep znalewa się w komórkach krwionośnych. Zatem poprzez kał można zarabiać tylko postacią jelitową koronawirusa (zapalenie jelit). Warto zauważyć, że nawet domowy kot jest w stanie „złapać” tę chorobę, t. do. Ślady zainfekowanego kału można przynieść do domu z butami, rowerem, powozem dla niemowląt.

Okres inkubacji, podczas którego objawy są najczęściej nieobecne, trwa do 3 tygodni. U zwierzęcia o osłabionej odporności lub zbyt młodym lub starszym objawy choroby można zaobserwować po kilku dniach. Kwarantanna w przypadku podejrzeń tego rodzaju choroby koronawirusa trwa 3 miesiące, po czym zwierzę jest ponownie testowane pod kątem stężenia koronawirusa.

Pierwsze objawy infekcji

Objawy są liczne, ale u konkretnego zwierzęcia choroba może mieć zarówno 1–2, jak i znacznie większą liczbę znaków zewnętrznych. Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy, ważne jest, aby skontaktować się z weterynarzem w czasie, t. do. Leczenie choroby we wczesnych stadiach jest bardziej skuteczne. Pierwsze oznaki penetracji w ciało kotów koronawirusowych to:

• biegunka (czasami z domieszką śluzu lub krwi) trwającym dłużej niż 2–4 dni;
• zmniejszyć apetyt;
• letarg, zmęczenie;
• wymiociny;
• naruszenie koordynacji ruchów;
• unikanie oświetlonych miejsc, chęć bycia w ciemności;
• Zaczerwienienie oka;
• zapalenie dziąseł (lub odwrotnie, ich blade);
• Wzdęcia.

Ponadto koronawirusa u kotów towarzyszy wzrost temperatury - gorączka zastępuje dreszcze. Biochemia krwi pokazuje normalny wynik, a UAC ujawnia wzrost ESR, limfocytów i niski stosunek A: G. Zmniejszenie odporności komórkowej może również powodować rozwój chorób grzybiczych i bakteryjnych. Na tle choroby zwierzę zachowuje się jak zwykle: może wykazywać agresję lub nie wykazywać zainteresowania otaczającym go światem.

Choroba czasami powoduje choroby okulistyczne, które rozwijają się wraz z pogarszaniem. Początkowo dolegliwość objawia się w postaci stanu zapalnego i łamania, po czym może się pojawiać ból, owrzodzenie rogówki oka. Czasami w gałce ocznej występuje kiełkowanie naczyń krwionośnych.

Opcje przebiegu choroby i jej czasu trwania

W zależności od tego rodzaju odkształcenia koronawirusa do ciała, przebieg choroby może się różnić. Po zakażeniu wirusem jelitowym powodującym zapalenie jelit, choroba objawia się biegunką, gorączką, łzawieniem, katariem, czasem wymiotami. Żołądek jest spuchnięty, gdy jest wyczuwalny, kot odczuwa dyskomfort, ból. Nieprzyjemny zapach jest możliwy z jamy ustnej, biała tablica w języku. Coronovirus enteritis łączy oznaki zatrucia i przeziębienia.

Zakaźne zapalenie otrzewnej rozpoczyna się od pogorszenia zdrowia kota, zmniejszenie apetytu, czasami wymiotujące. Stopniowo zwierzę traci na wadze, błony śluzowe stają się jaśniejsze. Wilgotnej postaci zapalenia otrzewnej towarzyszy rozwój wodobrzusza (akumulacja płynu w jamie brzusznej), uszkodzenie naczyń krwionośnych, upośledzona wątroba i nerki. Mięśnie tracą swoją elastyczność, powstają konwulsje, dotknięty jest ośrodkowy układ nerwowy.

Zapalenie otrzewnej koronawirusa może również mieć suchą postać, w której ziarniniaki pojawiają się w narządach wewnętrznych. Nasilenie takiej choroby zależy od tego, które narządy zostały utworzone. Sucha postać zapalenia otrzewnej objawia się znaczną utratą masy ciała, a na późniejszych etapach - naruszenie funkcji narządów wewnętrznych, czasem układu nerwowego i oczu. Dwie formy choroby mogą występować jednocześnie w ciele lub jedna może przejść do drugiej.

Mokre zapalenie otrzewnej trwa około 6 miesięcy, po czym przepływa do suchego kształtu lub kończy śmiercią zwierzęcia. Suche zapalenie otrzewnej jest przewlekłe, trwa znacznie dłużej i powoli niszczy ciało. Zakażenie koronawirusa musi być zdiagnozowane i leczone w odpowiednim czasie.

Diagnoza koronawirusa u kotów

Pierwszym testem, który należy przeprowadzić w celu zdiagnozowania koronarowirusa w ciele kota, jest trzykrotni analiza kału dla PCR i IH z częstotliwością 2 tygodni. Test pomoże określić obecność wirusa w kale. Wynik ujemny może wskazywać na brak infekcji w organizmie lub ukrytą postać choroby (powóz). Z wyraźnymi objawami musisz wykonać szereg testów:

• Serologiczne badanie krwi. Test ujawnia obecność przeciwciał do zakażenia koronawirusem. W takim przypadku niemożliwe jest ustalenie jej lokalizacji za pomocą tej metody. Ponadto wynik ujemny nie zawsze wskazuje na brak wirusa. Czasami odporność jest tak wyczerpana, że ​​nie jest w stanie wytrzymać wirusa i wytwarzać komórki ochronne. W przypadku braku przeciwciał zwierzę jest uważane za serongetyczny, a jeśli zostaną wykryte, seropozycyjne.
• PCR (reakcja typu polimerazy) krwi. Ujawnia RNA koronawirusa. Test nie różni się wysoką dokładnością, może dawać wyniki fałszywie pozytywne lub fałszywie negatywne. Wynik fałszywie dodatni może wystąpić w obecności nieopłacalnego wirusa, który jest już wyeliminowany przez układ odpornościowy zwierzęcia. Wynik fałszywie ujemny jest możliwy z niewystarczającym biomateriałem.
• Miano przeciwciała w surowicy krwi. Ustala stężenie przeciwciał, co pozwala określić nasilenie choroby. W obecności wirusa o wysokiej toe miano przeciwciał może osiągnąć znak 1280 lub więcej.

W przypadku zapalenia otrzewnej konieczne jest również wykonanie biopsji i histologii dotkniętych komórek. Z wilgotną postacią zapalenia otrzewnej badanie płynu kropkowanego jest najbardziej pouczającą metodą. Kliniki weterynaryjne wykorzystują testy ekspresowe w celu ustalenia obecności wirusa u zwierząt w kontakcie z chorymi kotami. Ta metoda pozwala zidentyfikować chorobę przed wystąpieniem objawów i rozpocząć terminowe leczenie.

Leczenie choroby

Obecnie nie ma leku, który całkowicie wyleczyłby zwierzę z koronawirusa. Wirus można zniszczyć tylko wraz z dotkniętymi komórkami. Nowoczesne metody zwalczania tej dolegliwości mają na celu wyeliminowanie objawów i zapobieganie powikłaniom. Prawie każdy chory kot pozostaje nosicielem wirusa.

Choroba koronawirusa jest leczona następująco:

• przyjmowanie leków przeciwwirusowych;
• przyjmując antybiotyki, kortykosteroidy w celu złagodzenia procesu zapalnego;
• Zwiększenie sił ochronnych organizmu za pomocą immunomodulatorów;
• przyjmowanie sorbentów do usuwania toksyn („polisorb”, węgiel aktywny);
• terapia chorób wtórnych za pomocą bieżnika, prebiotyki;
• Domięśniowe podawanie leków przeciwskurczowych (NO-SHPA);
• Odbiór leków przeciwwymiotnych (metoklopramid, coolpromazyna);
• Droppers z glukozą, witaminami podczas odwodnienia i utraty masy ciała;
• Przebicie cieczy z jamy brzusznej lub opłucnej o mokrej zapaleniu otrzewnej.

Wśród immunomodulatorów lek „poliferryna-A” dobrze się okazał. Jest pochodną siary, ma wyraźne działanie przeciwwirusowe, przeciwzapalne. Kolejne lekarstwo zatytułowane Ronkoleikin stymuluje produkcję własnej odporności u zwierzęcia, a Globan-5 zawiera przeciwciała do koronawirusa. Możliwe jest otrzymanie immunostymulantów przeznaczonych dla ludzi. Ponadto takie leki są zabronione w obecności przejścia choroby do postaci FIPV, t. do. Może to pogorszyć stan zwierzaka.

Ponadto podczas leczenia konieczne jest zorganizowanie zwiększonej opieki nad zwierzętami. Dieta kotów powinna zostać poddana przeglądowi. Jeśli zwierzak karmi gotową pokarm, zaleca się stopniowe przenoszenie go do naturalnego odżywiania. Białko zwierzęce zawarte w mięsie pomoże szybko przywrócić dotknięte tkanki jelitowe. W takim przypadku zwierzak powinien spożywać wystarczającą ilość czystej wody.

Aby zwiększyć odporność, możesz dać zwierzęce wlewy pokrzywy, róży, a także kompleksów witamin-mineralnych. Degelminations powinno być regularnie wykonywane.

Ważne jest, aby kota było czysto, przetwarzać miskę, tacę, artykuły higieniczne. Jeśli kilka kotów żyje na jednym obszarze, należy odizolować chore zwierzę zdrowego i zapewnić im różne tace.

Leczenie zwierzaka z choroby koronawirusa powinno odbywać się pod kontrolą specjalisty. Konieczne jest regularne odwiedzanie weterynarza w celu kontrolowania stanu zwierzęcia i dalszego dostosowania terapii.

Możliwe komplikacje

Powikłaniami zapalenia jelit jest rozwój koronawirusa zapalenia otrzewnej. W przypadku zapalenia otrzewnej funkcje wątroby i nerek są zaburzone, wodobscytu, choroby zapalne oczu, występuje mięśnie, czasami wpływa to układ nerwowy. Zaawansowana postać choroby jest słabo leczona, a w 90% przypadków kończy śmierć. Jeśli zwierzę zostało wyleczone, może pozostać przewlekła biegunka.

Zapobieganie zakażeniu koronawirusa u kocięt i dorosłych zwierząt

Jeśli koronawirus zostanie wykryty w ciele matki kota, zaleca się izolowanie kocięta od pierwszych dni. Odporność noworodków nie jest tak silna, aby oprzeć się infekcjom. Wirus nie wnika jednak do łożyska, jednak gdy kot jest wykonywany przez procedury higieniczne, infekcja może przenosić na potomstwo.

Jeśli zakup kociaka nastąpi w pokoju dziecinnym, powinieneś zapoznać się z dokumentami zwierzęcia, w których informacje o wynikach testu dla Koronawirusa i jego matki. Jeśli analiza wykazała wynik negatywny, po zakupie, test nadal należy wykonać ponownie. Jeśli zwierzę wychodzi na zewnątrz i kontaktuje się z jego krewnymi, analiza zakażenia koronawirusa musi odbywać się co roku.

Najlepszy sposób na zapobieganie szczepieniu. Szczepionka śródskórna o nazwie Primucel jest obecnie szeroko rozpowszechniona, opracowana w USA przez Pfizer. Szczepionka zawiera zależne od temperatury szczep koronawirusa, który jest wstawiany do jamy nosowej i rozprzestrzenia się przez błony śluzowe. Temperatura w jamie nosowej i jamie jamy zwierzęcej wynosi 36 ° C i jest wygodna dla tego odkształcenia. Wirus zawarty w szczepionce nie jest w stanie wniknąć dalej w ciało, t. do. Temperatura ciała zwierzęcia jest dla niego destrukcyjna. W tym przypadku ciało wytwarza przeciwciała, tworząc odporność.

Warto zauważyć, że to narzędzie nie gwarantuje 100% eliminacji prawdopodobieństwa infekcji. Z przedłużonym i bliskim kontaktem z chorym zwierzęciem zwierzak może „złapać” infekcję, ale przeniesie ją w łatwiejszej formie.

Zalecane jest szczepienie kotka w wieku 16 tygodni. Jednocześnie wskazane jest wezwanie weterynarza do domu, aby zwierzę nie kontaktowało się z potencjalnymi nosicielami choroby przed szczepieniem. Po szczepieniu zwierzaka nie można odwiedzić w miejscach publicznych i iść na ulicę.

Konieczne jest przeprowadzenie regularnego odrobnienia. Zgodnie z planem procedura powinna być wykonywana co 3 miesiące. Inwazje helmintyczne negatywnie wpływają na zdrowie zwierzęcia, t. do. pozbawić swoją część użytecznych substancji. W rezultacie odporność jest zmniejszona, a prawdopodobieństwo zakażenia wirusem wzrasta.

Aby chronić zwierzaka przed chorobą, należy również chronić go przed stresującymi sytuacjami: zminimalizować podróż, aby uniknąć częstego oddzielenia od właściciela, aby poradzić sobie z jego ulubionym pieszczotliwym. Na podłożu nerwowym odporność osłabia się, co prowadzi do rozwoju choroby i jej przejścia do bardziej niebezpiecznej formy. Ważne jest również monitorowanie warunków utrzymywania zwierzaka: dezynfekcja misek, dywan do relaksu, taca. Konieczne jest umycie odzieży zewnętrznej kota w odpowiednim czasie, jeśli w ogóle, kontrolować jedzenie. Umiarkowana aktywność fizyczna będzie również wspierać zdrowie kota.

Koty plemienne przed każdym dzianinem powinny zostać sprawdzone pod kątem obecności ukrytego wirusa. U mężczyzn analiza tej infekcji musi odbywać się co najmniej 2 razy w roku. Zwierzęta serongiczne i seropozytywne nie powinny się łączyć, aby uniknąć infekcji.

Czy choroba jest przekazywana ludziom?

Koronawirus nie jest okropny dla ludzi. Dziecko, osoba starsza lub osłabiona odporność nie będzie w stanie zarażić się tą chorobą. Jeśli chodzi o psy, są chorzy z powodu tej dolegliwości, ale w łagodniejszej formie niż koty. Psy mogą przenosić zapalenie jelit, ale infekcja jelit nie przechodzi do zapalenia otrzewnej i nie wpływa na cały ciało zwierzęcia.