Daktylogroza u ryb akwariowych

Według weterynaryjnych środkami sprawności daktylogrozy są monogenetyczne robaki z rodzaju dactylogyrus, a mianowicie dactylogyrus vastator, dactylogyrus extensus i dactylogyrus anchorathus. Wyłącznie płatki ryb gill w akwariach słodkowodnych cierpią z powodu tych pasożytów.

Rozmiar drań jest dość niewielki, ponieważ długość jego spłaszczonego ciała rzadko przekracza 1 milimetr, a szerokość ledwo osiąga 0,4 milimetra. Układ trawienny robaka jest dość prymitywny i zaczyna się od obrotowej otworu zamieniającego się w gardło, a następnie następuje krótki przełyk, który natychmiast trafia do jelita.

Ciało czynnika sprawczy daktylogrozy, jak w większości pasożytów, jest ułożone prosto. Z przodu ciała z uważnym badaniem można zobaczyć cztery łopatki. Pigmentowane oczy są zlokalizowane nieco niższe, których głównym elementem jest refrakcyjne światło soczewki. Z pomocą ostrzy robak porusza się. Po tym, jak Dactylogirus dotrze do płatków Gill jego ofiary, musi bezpiecznie zdobyć przyczółek. Aby to zrobić, drań ma wyspecjalizowane gruczoły, które zabezpieczają specjalny lepki płyn.

Tył korpusu daktologicznego ma haki centralne i peryferyjne. Kształt i rozmiar tych haczyków jest uważany za jeden z czynników określania rodzaju pasożyta.

Podobnie jak większość pasożytniczych robaków, daktylogirus jest hermafrodytem. Oznacza to, że ze względu na obecność jajników i jąder zapłodnione jajo trafia do środowiska. Po pewnym czasie, na dole akwarium, larwa wykluje się z jaja, która nie musi szukać pośredniego gospodarza.

Natychmiast po rozmowie larwa zacznie aktywnie szukać ofiary. Na powierzchni jej ciała znajduje się wiele rzęsek, dzięki któremu może bardzo szybko poruszać się w kolumnie wodnej akwarium. Ledwo dotknęła ciała ryb, larwa rzuca się z błyskawicą do płatków Gill, gdzie osiągnie dojrzewanie, po zakończeniu rozwoju w ten sposób zakończy. Larwa Dactologirusa powinna dotrzeć do płatków Gill of the Fish w ciągu dnia, w przeciwnym razie umrze.

Pasożyt najczęściej wchodzi na farmę akwarium z dotkniętymi rybami, a także do żywności lub roślin o niskiej jakości. Charakterystyczną cechą dactylirusa jest niezwykła przeżywalność i wytrzymałość, więc nie można jej zatrzymać przez tak niekorzystne czynniki środowiskowe, jak solona woda lub brak tlenu. Larwy są również w stanie z powodzeniem rozwinąć się w temperaturze wody od 16 do 30 stopni Celsjusza.

Ryby są ryby akwariowe, które są zawarte z naruszeniem zasad zohygiena. Niska jakość wody zmniejsza odporność mieszkańców akwarium, co czyni je głównym celem Salakera. Również łagodna ofiara robaka jest smażona.

Daktylogroza z kolei bardzo często staje się winowajcą występowania wtórnych infekcji natury bakteryjnej i grzybowej u ryb. Obraz kliniczny patologii jest reprezentowany przez objawy takie jak chaotyczne ruchy ryb, apatyczne podejście do karmienia i głód tlenu. Dotknięte osoby są stale trzymane w górnych warstwach wody, gdzie powietrze chwyta usta. Studiując skrzela chorej ryby, możesz zauważyć ogromną ilość śluzu, bladego i lepkich płatków o mozaiku.

Ryby dotknięte daktologiczną dość często pocierają swoje ciało o obiekty znajdujące się w akwarium, jakby próbowali w ten sposób zrzucić pasożyta. Jednak ostry przebieg patologii nie skazuje obolałej osoby do bolesnej śmierci z powodu uduszenia.

Po potwierdzeniu diagnozy przez badanie śluzu łuków skrzelowych pod mikroskopem, konieczne jest pilne przejście do leczenia ryb. Po pierwsze, wszystkie dotknięte osobniki należy wcisnąć do akwarium kwarantanny, w wodzie, którego Diprovan jest dodawany w tempie 35 gramów na 50 litrów wody lub siarki miedzi w tempie 15 miligramów na 10 litrów wody. W akwarium kwarantanny ryby powinny być co najmniej tydzień, aż objawy patologii całkowicie znikną.

Równolegle z traktowaniem ryb w akwarium ogólnym, temperatura wzrasta do 28 stopni Celsjusza, co wywoła szybkie przeklęcie larw daktylirusa z ich późniejszą śmiercią. Nie należy przeprowadzać pewnej specyficznej dezynfekcji w akwarium ogólnym.